Adopted by 5sos?!

5.

Pov Lee

We nemen plaats in de achtbaan en trekken de beugel over ons heen. 'Zenuwachtig?' Ik schud mijn hoofd en glimlach. 'Ik houd van achtbanen.' 'Ik ook.' Ik glimlach en heel voorzichtig pakt hij mijn hand vast. Ik begin als een gek te blozen en dan begint het karretje te rijden. Eenmaal bovenaan blijven we even hangen en daarna vallen we de diepte in.

'Dat was geweldig!' We komen net de achtbaan uit, Michael en ik zijn de enige die niet bang waren. Michael slaat een arm om mij heen en knikt. 'Zullen we nu in het reuzenrad?' Ik knik hevig en met zijn zessen rennen we naar het reuzenrad. Ik ga in een bakje met Michael, Ayla met Calum en Ashton met Luke. Het reuzenrad begint te bewegen en ik glimlach. 'Lee, ik wil je wat vertellen. Ik ken je nu nog geen eens een dag, maar ik vind je heel aardig. Ik ben blij dat ik je heb leren kennen.' 'Ik ben ook blij dat ik jou persoonlijk heb leren kennen Michael. En ik wil je beter leren kennen, ook al zit ik in dat klote weeshuis.' 'Je wordt vast wel geadopteerd.' 'Ik hoop het.' Ik zucht en glimlach even. 'Het is toch een raar gevoel dat ik hier opeens met jou zit, ik bedoel maar. Vroeger, toen ik jullie eerste cover luisterde, was ik helemaal enthousiast. Ik ging gelijk naar mijn moeder en zei dat ik met één iemand van jullie ging trouwen. Ik wees altijd jou aan. En nu zit ik hier gewoon.' Ik kijk hem aan en glimlach, hij bloost als een gek. We zijn alweer beneden en samen stappen we uit.

———

'Ik heb honger.' Ik zucht en ren naar een kraampje. 'Mag ik een wafel? Alsjeblieft?' Calum juicht en samen bestellen we een wafel. Als we de wafel hebben loopt hij weer terug naar Ayla en delen ze samen de wafel. 'Mag ik ook een stukje?' Ik kijk Michael nors aan en schud mijn hoofd. 'Mijn wafel.' Hij grinnikt en schud zijn hoofd. Ik breek onopvallend een stukje af en prop het uit het niets in zijn mond. Ik lach en hij kauwt voorzichtig op de wafel. 'Dit is echt lekker.' Ik knik en geef hem nog een stukje. 'Als ik met iemand deel is dat heel speciaal.' Fluister ik in zijn oor. Hij begint als een gek te blozen en ik ren snel naar Ashton. 'Is Michael vervelend?' Ik schud mijn hoofd en begin weer te lachen. 'Ik heb Michael vandaag al drie/vier keer laten blozen.' Hij grinnikt en kijkt naar Michael, die nog steeds bloost. Ik neem een aanloop en spring op zijn rug. 'Hey Lee.' 'Hey Mikey.' Hij begint te lachen en ik spring weer van zijn rug af.

We zijn weer onderweg naar huis en de jongens moeten mij afzetten bij het weeshuis. Ik zit nu op Ashton zijn schoot en ik ga je vertellen waarom. Michael kon mij niet meer op zijn schoot hebben omdat zijn knie in het verband zit, hij is keihard gevallen. Niet dat het pijn deed, maar hij had er een heel diepe snee in die gehecht moest worden. Ayla kon ook op schoot bij Calum, maar die is in slaap gevallen tegen zijn schouder. En dan zit ik toch echt liever bij Ashton. 'Als ik te zwaar word moet je het zeggen.' Hij giechelt even en schud zijn hoofd. 'Je weegt niks, we zijn er ook al bijna.' 'Ik wil niet naar dat stomme weeshuis.' 'Je bent zeventien, vraag of je bij ons mag wonen en laat de oudste, oftewel ik, met je meegaan.' Ik kijk om en zie een hoopvolle Ashton mij aankijken. 'Dat is echt een geweldig idee!' Michael zit te stuiteren op zijn stoel en knikt enthousiast. 'Dat doen we, we zijn er dus hup hup.' Ik knik en spring van Ashton zijn schoot af en trek hem mee naar binnen.

'Mevrouw Marshall, ik had een vraagje.' 'Vraag maar raak.' 'Mag ik bij Ashton wonen?' 'Het mag, maar wie schrijven we op als vader? Ik denk niet dat je Ashton als vader wil.' Ze grinnikt even en ik knik instemmend. 'Ik ben 17, over drie dagen 18, alsjeblieft?' Ik kijk haar smekend aan en ze knikt dan. 'Vooruit, ga je spullen pakken.' Ik juich even en trek Ashton mee naar mijn kamer. 'Help je even met mijn spullen? Jij mag al jullie merch wel in de koffer doen.' Hij giechelt, de meest schattige giechel ooit. 'Is goed.' We beginnen met de spullen in te pakken en vijf minuten later lopen we het weeshuis uit. Ik gooi mijn koffers achterin en spring weer op Ashton zijn schoot. 'Is het geregeld?' Ik knik enthousiast en de jongens en Ayla beginnen te juichen. 'Dat gaan we vieren met pizza!' 'Ja! Pizza!' Brul ik. We rijden snel naar huis en brengen Ayla eerst naar haar huis, die moest echt gaan. 'En dit is je nieuwe huis.'

'Wow! Dit is zo mooi!' Hun hondje, Snicker, komt op mij afrennen. 'Hey maatje, zorgt ome Calum goed voor je?' Ze springt uit mijn armen en rent kwispelend naar Calum. 'Ik ga de pizza's bestellen!' En weg is Ashton. Luke is in de keuken met Calum, ik ben dus alleen met Michael. 'Ons huis is vanaf nu ook jouw huis, twee regels, eten waar mijn naam op staat is van mij en niemand komt aan mijn haarverf.' Ik knik en ga lachend op de bank zitten. 'Leg je been maar op mijn schoot.' Hij twijfelt maar legt dan toch zijn been op mijn schoot, ik ga met mijn vingertoppen zachtjes over zijn bovenbeen heen. Hij sluit even zijn ogen en glimlacht. 'Pizza's zijn besteld, ik wist niet welke jij wilde, dus heb ik een pizza peperoni besteld.' Ik juich en bedank Luke, die inmiddels lacht. 'Bedankt voor het adopteren jongens.' 'Geen dank. Je bent speciaal voor ons geworden in één dag.' 'Jullie waren altijd al speciaal voor mij, nogmaals bedankt.'

'Jongens Arz komt zo!' En weg is Luke, naar zijn kamer denk ik. Ik zucht hoorbaar en sla snel mijn hand voor mijn mond. 'Mag je haar ook niet?' Ik schud mijn hoofd en haal daarna mijn schouders op. 'Ik ken haar niet persoonlijk, maar hoe ik haar ken is ze geen leuk persoon. Misschien valt het mee.' 'Geloof me, dat doet het niet.' Ik grinnik om Michael zijn dramatische gezicht. Dan gaat de bel en ik sta op. 'Ik doe wel open, kijken hoe ze reageert.' Ik trek de deur open en daar staat ze inderdaad, ze is best klein. 'Hey! Is Luke er?' 'Ja, boven op zijn kamer.' Ze loopt langs me heen en stoot tegen mijn schouder aan. 'Bitch.' Mompel ik. De jongens lachen om mijn reactie en ik plof weer op de bank naast Michael, leg zijn been weer op mijn schoot en streel zijn bovenbeen weer. 'Tortelduifjes, de pizza's zijn er.' Ik begin keihard te blozen en kijk opzij naar Michael, die ook keihard aan het blozen is. Dankbaar neem ik de pizza aan en begin gulzig te eten. 'Dit is zo lekker.' Na een tijdje heb ik een halve pizza op en pak snel wat te drinken. 'Zit je nog niet vol?' vraagt Arzaylea ongelovig. Ik schud mijn hoofd en leg Michael zijn been weer op mijn schoot. 'Moet dat dan?' Ik neem weer een hap van mijn pizza en hoor Michael grinniken. 'Babe, ik zit zo vol.' Arzaylea hangt aanstellerig tegen Luke aan te hangen en ik zie dat ze twee puntjes op heeft. 'Hoe kan je nu al vol zitten?' zeggen Michael en ik in koor. Ze haalt haar schouders op en geeft de pizzadoos aan. 'Bedankt.' Ze glimlacht even en pakt dan haar telefoon. 'Dikzak.' hoor ik haar mompelen.