Pov Lee
'Ik wil de relatie met Crystal laten stoppen. Ik wil dat niet meer.' We zitten bij Matt, vijf uur voor het concert. Michael heeft een fikse ruzie gehad met Crystal en wil geen neprelatie meer met haar, wat ik volkomen snap. Maar ik ben bang dat ze dan gewoon iemand anders zoeken, en dat wil ik ook niet. 'Je relatie met Crystal blijft, punt. Mensen zijn dol op jullie, jullie passen bij elkaar.' Ik pak onopvallend Michael zijn hand vast en voel hem ontspannen. 'Anders regel ik iemand anders, geloof mij. Dat ga je niet leuk vinden.' Ik kijk geschrokken naar Matt die met een grijns op zijn gezicht zit te kijken. 'Dus we zijn uitgepraat?' Matt knikt en Michael staat ruw op. 'O ja Michael, de familie en vrienden moeten ook geloven dat jullie een relatie hebben. Niet zeggen dat het een nep relatie is dus.' Ik voel mijn bloed koken en bijt hard op mijn lip om de tranen tegen te houden. Ik durf niet meer te praten, bang dat mijn stem halverwege breekt. Ik bijt nog harder op mijn lip en de smaak van bloed verspreid over mijn mond. 'Kom, we gaan terug.'
Eenmaal weer terug bij de tourbus loop ik gelijk door naar bed en begin ongecontroleerd te huilen. Ik kan het allemaal niet meer inhouden. 'Lee? Gaat het?' Luke schuift mijn gordijntje open en ik val huilend in zijn armen. 'Ik wil hem mijn vriendje kunnen noemen Luke, dit doet zoveel pijn.' Hij wrijft geruststellend over mijn rug heen waardoor ik nog harder begin te huilen. 'Ik snap het, wij gaan daarvoor zorgen oké? Ook al duurt het een jaar.' Ik knik en begraaf mijn hoofd in zijn shirt. Ineens begint de bus te rijden en ik schuif snel een stukje op. 'Mag ik erbij liggen?' Ik knik lachend en zo liggen we samen in het veel te kleine bed. 'Dus Crystal en Michael moeten weer doen alsof ze een stel zijn?' Ik knik en veeg snel de opkomende tranen weg.
We zijn aangekomen bij het concert gebouw en ik loop als eerste naar binnen. Ik kijk mijn ogen uit en voel twee handen op mijn schouders. 'Is het mooi?' 'Ja, het is prachtig Cal.' Ik plof op de bank en zet de televisie aan. Calum en Luke ploffen naast mij neer en Michael en Ashton nemen plaats op de andere bank. 'Straks komen er wat meiden die voor de show ook backstage mogen, als ze je haten gewoon negeren oké?' Ik knik en de jongens lopen naar het podium, ze hebben nu een soundcheck. Ook daar mogen fans bij aanwezig zijn. Ik kan mij nog goed herinneren dat ik daar een week geleden stond als een onschuldige fan en nu gewoon beste vrienden met ze ben.
'Hallo Detroit!' De zaal barst los en ik doe snel mijn oordoppen in. Het zijn van die oordoppen die het geschreeuw vervagen maar dat je het gezang nog wel hoort. Ze beginnen met mijn favoriete nummer, English love affair. Michael kijkt even naar mij en ik glimlach. Daarna spelen ze Kiss me Kiss me. Zo spelen ze door totdat ze bij (voor mij) een gevoelig nummer komen, Amnesia. Ik voel tranen opkomen en zing zachtjes mee. Bij de laatste zin van het nummer breek ik en barst in huilen uit. 'Gaat het Lee?' Ik kijk recht in de ogen van Harry en schud mijn hoofd. 'Kom hier.' Hij opent zijn armen en ik laat mij er huilend in vallen. Hij wrijft geruststellend over mijn rug en veegt voorzichtig mijn tranen weg. 'Dit gaat over Michael he?' Ik knik en barst weer in huilen uit. 'Lee, hij is gewoon een vieze klootzak die niet in ziet hoe leuk en lief je bent, hij verdient je niet.' 'Het probleem is dat hij er niks aan kan doen. Hij weet niet dat ik verliefd ben op hem.'
Na de nummers die de jongens hebben gedaan als voorprogramma moeten de anderen op, ik wens ze nog succes en geef ze allemaal een knuffel. Als ik een flesje water wil pakken word ik op de schouder getikt. 'Lee, blijf bij Michael uit de buurt.' 'Wat de fuck Crystal?' 'Hij is mijn vriendje, niet de jouwe. Hij houd niet van je en dat gaat hij nooit doen. Niet dat hij mij iets boeit, ik krijg mijn geld wel. Als ik je nog één keer langer dan een uur met hem samen zie ga ik naar Matt.' Ik voel woede opborrelen en uit het niets haal ik uit met mijn vuist, bloed druppelt langs haar lip. 'Bitch! Je sloeg mij gewoon!' Michael staat achter haar en drukt een kusje in haar nek. 'Lee, raak haar nooit meer aan.' 'Mikey-' 'Nee! Je hebt mijn vriendin geslagen, Ayla had gelijk over jou. Je bent dik, je bent lelijk en niemand mag je. Oprotten.' Ik storm de kamer uit en ren gelijk door naar de tourbus waar ik mij huilend op bed laat vallen. Nee Lee, je valt niet terug. Één snee kan geen kwaad toch? Ik pak een mesje en snijd een 'I' in mijn arm terwijl er tranen over mijn wangen stromen. Ik ben het niet waard. Michael houd niet van mij. Michael heeft gelijk, ik ben dik en lelijk. Hij gaat nooit meer tegen mij praten.
Pov Michael
'Oprotten.' Nadat ik dat heb gezegd heb ik gelijk spijt, ik had haar nooit dik en lelijk mogen noemen. Ze rent weg en de jongens kijken eerst naar haar, dan naar mij. 'Wat de fuck Michael, dit had ik echt niet van jou verwacht. Je weet dat dat haar zwakke plek is! Je mag blij zijn dat er niks scherp- ik moet gaan, misschien is ze zichzelf nu wel aan het open raggen door jou.' Ashton rent snel in de richting van de tourbus en ik ren hem achterna. 'Ash!' 'Mike, geloof mij. Ze gaat het niet leuk vinden als jij ook mee komt. Laat maar gewoon.' Ik laat mij zuchtend op de bank vallen en veeg ruw een paar tranen weg. Ik heb het verpest.
JE LEEST
Adopted by 5sos?!
FanfictionLee, een meisje van 17 jaar, heeft een meeting gewonnen van haar grote idolen, 5sos. De jongens hebben meteen een klik met haar, wat gebeurd er als ze op het idee komen om haar te adopteren?