Adopted by 5sos?!

3.

Pov Michael

Na afloop van het concert lopen we backstage en pakken wat te drinken. 'Die meisjes waren hot.' mompelt Calum. 'Welke meisjes?' 'Die voor jou stonden, welke anders?' Ik grinnik en haal mijn schouders op. 'Maar die zien we nooit weer, ze hadden geen keycoard om.' Soms geven de bewakers van ons een bandje, zodat je in het VIP-vak mag staan, maar dan heb je niet alles wat je normaal zou hebben. 'Jongens er komen twee meisjes! Zijn jullie aangekleed?' 'Ja!' Gilt Ashton. Ashton is altijd enthousiast als hij een fan mag ontmoeten. 'Dat meisje met die wenkbrauwpiercing is echt een Michael-meisje.' mompelt Ashton. 'Dat ze een wenkbrauwpiercing heeft betekent niet dat ze automatisch een Michael meisje is.' Ik begin te lachen en knik. Als ik de meisjes ook kan zien, zie ik dat het de twee van net waren. Ze zijn nu best rustig, ze hebben grote cadeaus bij zich en ik ben nu best nieuwsgierig. Ik omhels ze alle twee, het meisje met 'IDIOT' op haar shirt omhels ik als eerst. We nemen plaats op de bank en pakken wat te drinken.
'Hoe heten jullie?' 'Lee.' 'Ayla.' 'En wie is jullie favoriet?' Ashton wiebelt met zijn wenkbrauwen en ik schud lachend mijn hoofd. Laat haar alsjeblieft een Michael meisje zijn, alsjeblieft. 'Mijn favoriet is Calum, die van Lee is overduidelijk Michael.' Ze begint te blozen en ik glimlach.

Pov Lee

'We hebben cadeautjes voor jullie.' Ik knik instemmend en geef ze een voor een hun cadeau. 'Calum als laatst.' Calum trekt een pruillip en de jongens beginnen te lachen. 'O mijn God dit is geweldig! Waarom doen jullie dit?' Michael zit ongelovig naar zijn cadeaus te staren en ik glimlach. 'Dit klinkt cliché, maar jullie hebben mijn leven gered en daar ben ik jullie dankbaar voor.' 'Heel erg bedankt, dit is geweldig.' 'Mag ik nu mijn cadeautje openmaken?' Ik knik en Calum trekt enthousiast de doos open. 'O mijn God, een puppy! Jongens ik heb een puppy! Kijk! Wat een schatje!' Hij haalt de puppy uit de doos en glimlacht. 'Dan moet je ons wel heel dankbaar zijn, wow.' Ik knik. 'Dat ben ik jullie zeker.' 'Vertel, waarom hebben wij je leven gered?' Ik zucht en Ayla slaat haar arm om mij heen. 'Je kan het.'

**
'Bedankt Ay. I-ik weet niet hoe ik moet beginnen. Vanaf het begin denk ik dan maar. Toen ik zeven was, verhuisde ik naar Sydney en kwam in een nieuwe klas. Mensen vonden me raar en begonnen met pesten. Ik was het niet waard, ik was lelijk, dik, bla bla bla. Toen ging ik naar een andere school, maar ook daar werd ik niet geaccepteerd. Ik kreeg wel twee vriendinnen, waar ik bevriend mee was tot het laatste jaar. Net voordat we afscheid namen zeiden ze dat ze vrienden met mij waren puur omdat ze het zielig vonden dat ik nieuw was en werd gepest, ze hebben mij nooit gemogen en alles wat ik vertelde, vertelden zij door aan de pesters. Toen ging ik naar de middelbare school, ook daar ben ik mijn hele schooltijd gepest. Toen ik twaalf/dertien was, begon ik mezelf pijn te doen. Snijden, verbranden, alles om mezelf te pijnigen. Ik heb drie zelfmoordpogingen overleefd, de derde, en hopelijk laatste, was drie maanden geleden. Ik was van plan om mijn slagaders door te snijden, maar toen herinnerde ik mezelf: wat als je ooit de kans krijgt om de jongens te ontmoeten, die kans laat je niet schieten, toch? Ze kennen je niet persoonlijk, maar altijd als ik mezelf deed zei ik als eerste 'sorry jongens' niet sorry pap, sorry mam, nee. Ik dacht aan jullie, dat jullie elke dag zeggen dat je jezelf nooit pijn moet doen. Daar dacht ik op dat moment aan, ik wilde jullie niet teleurstellen. Ik luisterde jullie muziek op dat moment en kalmeerde. Ik ben jullie daar zo dankbaar voor. Ik volg jullie al sinds ik 11 was, en ik heb altijd gezegd dat zij het gingen maken. Ik geloofde in jullie toen ik geen eens in mezelf geloofde.'
**

Ik heb nu pas door dat ik huil, Michael komt op me aflopen en omhelst me. Hij huilt ook. 'Het spijt me zo. Dat je hierdoor heen moest, zonder vrienden.' 'En zonder ouders.' fluister ik. Ashton, Luke en Calum hebben ook tranen in de ogen en ik slik. 'Maar zullen we het nu over iets leuks hebben?' Ik knik instemmend en Michael blijft naast me zitten. 'Dus de favorieten zijn bekend, maar de reden willen we misschien ook weten.' Ik kijk Ayla aan en we beginnen beide keihard te blozen. Calum is ondertussen naast Ayla gaan zitten. 'Nou, Calum is ten eerste hartstikke knap, hij kan heel schattig zijn, is bijna altijd vriendelijk, heeft een geweldige obsessie voor puppy's en is super leuk.' Calum bloost ondertussen ook en ik wiebel met mijn wenkbrauwen. 'Nou, nu ik denk ik. Michael is hartstikke knap, heeft super mooie ogen, super mooie tatoeages die ook nog is super sexy zijn, super leuk en mooi en zacht haar, is stiekem een prinses, heeft een geweldig gevoel voor humor, is een geweldige vriend, heeft de meest geweldige muzieksmaak, is nog steeds knap als hij onder slijm zit, heb ik al gezegd dat hij super knap is?' Michael bloost en slaat zijn arm om mij heen. 'Maar! Luke en Ashton zijn natuurlijk ook super knap en geweldig, maar gewoon niet onze types.' Luke en Ashton beginnen te lachen en knikken.

'Wat is jullie lievelingseten? Als je geen pi-' 'Pizza.' zeggen Ayla en ik in koor. 'Yes! Hond of kat?' 'Hond.' Calum juicht en Ashton geeft hem een high-five. 'PlayStation of shoppen?' 'Shoppen.' Ik kijk Ayla verward aan en schud mijn hoofd. 'PlayStation, sowieso.' 'Wat voor eten lusten jullie niet?' 'Ik lust alles, Ayla lust geen kip, raar kind.' 'Lust jij geen kip?! Wow.' Michael kijkt Ayla verbaasd aan en ze knikt onschuldig.
'Wafels of pannenkoeken?' 'Wafels!' Calum geeft Ayla een high five waardoor ik glimlach. 'Oké, laatste brandende vraag: nooit meer slapen of nooit meer op de PlayStation.' 'Nooit meer op de PlayStation, slaap is belangrijk en Xbox bestaat ook nog.' Michael lacht en drukt me tegen hem aan. 'Jullie zijn soulmates.' zegt Luke random waardoor ik mijn slok drinken bijna uitspuug. 'Wat?' 'Jullie passen bij elkaar, nou geef elkaars nummer, we weten dat jullie het willen.' Ik geef mijn telefoon aan Michael en hij begint te blozen, waarschijnlijk omdat hij mijn achtergrond is. Ik zet mijn nummer in zijn telefoon en geef hem weer terug, zo gaan we de hele cirkel rond. 'Ay, we hebben gewoon hun nummers!' Fluister ik. Ze knikt ongelovig en ik zie dat ik een berichtje binnenkrijg. 'Ay, ik moet gaan. Mrs. Marshall heeft gestuurd dat ik terug moest komen.' Ik omhels iedereen nog een keer en loop dan naar buiten. Dit was geweldig, ik heb ze gewoon ontmoet. dit had ik nooit durven dromen. Ik houd een taxi aan en die rijd naar het weeshuis.