Adopted by 5sos?!

7.

Pov Lee

'O mijn God, de nieuwe Call of Duty!' Ik sta te springen en kijk smekend naar de jongens, die grinnikend hun hoofd schudden. 'Ik kan dit niet betalen, doei beste spel.' Ik loop weg en kijk weer tussen de andere spellen. 'Wow! F1 2018.' Ik zucht weer en loop gewoon een rondje door de winkel, allemaal dingen die ik op dit moment niet kan betalen. Als ik de jongens weer zie loop ik naar ze toe en lopen we de winkel uit. 'Al die spellen! Ik ga er sowieso voor sparen, dat is zo geweldig.' De jongens giechelen, ja ze giechelen, en we lopen weer naar de auto. 'Lee, je weet toch dat geld voor ons geen probleem is.' Ik knik. 'En je weet dat wij dus alles voor jou kunnen betalen?' 'Kunnen, klopt. Willen, denk het niet. Mogen? Nee. Jullie hoeven niet alles voor mij te betalen. Ik had een baan, ik zoek wel weer een nieuwe.' 'Ben je een beetje goed met haar stylen?' 'Ja, hoezo?' 'Wordt de assistent van Louise, je verdient er niet veel geld mee. Maar je mag wel mee op tour.' 'Mag dat?' Ze knikken en ik spring enthousiast in hun armen. 'Vanmiddag moet ik je haar nog verven Mikey.' Hij knikt en Luke begint te rijden.

'Het is echt lelijk zo.' Ik kom niet meer bij van het lachen door Michael zijn haar, het is hartstikke oranje. Maar dat komt door het bleken, gelukkig is het straks niet zo. 'Doe snel die verf erop.' Ik grinnik en doe wat verf op zijn hoofd, wat ik masseer met mijn vingertoppen. Ik zie in de spiegel dat hij bijna slaapt, dus doe ik nog wat verf op zijn hoofd en masseer het weer in. 'Klaar, nu een halfuurtje in laten trekken.' Hij doet van schrik zijn ogen open en ik geef zijn krukken aan. 'Jouw haar is nog zo zacht na al die verf.' Hij begint te blozen en dan valt mijn blik op een Zwitsal collectie. 'Aww, gebruikt de stoere punk rock Michael Zwitsal?' Hij grinnikt en samen lopen we naar beneden.

'Het is echt mooi! Bedankt Lee!' Ik woel met mijn handen door zijn haar en knik. 'Het is inderdaad goed gelukt, staat je ook goed.' Hij bloost alweer en Ashton die langsloopt fluit. Ik werp hem een nijdige blik toe en hij houdt beschermend zijn handen in de lucht. 'Wanneer gaan jullie eigenlijk op tour?' 'Over vijf dagen, en het is we, jij gaat mee.' Ik knik en plof op de bank. 'Hoe laat is het?' 'Half 12.' Ik ren naar de keuken en maak vijf tosti's. Als die klaar zijn leg ik ze op een bord en neem vijf kleine borden mee. 'Jongens! Eten!' Ik plof op de bank en leg Michael zijn been weer op mijn schoot. 'Geweldig een vrouw in huis.' Calum neemt een hap van zijn tosti en glimlacht. 'Mee eens.' Ik grinnik om hun overdreven reactie en neem ook een hap van mijn tosti. 'Jongens, we moeten zo naar het management. Ze willen nog wat dingen overleggen voordat wij op tour gaan. Lee mag mee.' Ik knik en eet snel mijn tosti op.

'Klaar om te gaan?' Ik knik en ren naar de auto. Ik neem plaats in het midden tussen Luke en Ashton. Calum rijd en Michael zit voorin vanwege zijn knie. Ik maak een foto, wat een klote kwaliteit. Ik heb een oude iPhone 5. De jongens lopen allemaal rond met een iPhone 8 of een iPhone X. Sparen is onbegonnen werk, die krengen zijn hartstikke duur. Na tien minuten rijden zijn we aangekomen bij het management en help ik Michael uit de auto. We lopen met zijn allen naar binnen en melden ons bij de receptie. We stappen in de lift en als die is aangekomen op de juiste verdieping lopen we naar het kantoor.

'Waar wilde je het over hebben?' Ik zit naast Michael en Luke, ik ben benieuwd wat Matt te zeggen heeft. 'Zoals jullie weten gaan jullie op tour met One Direction, maar we moeten een manier vinden om bekend te maken dat Lee bij jullie woont. Jullie hebben vanavond een interview, dan kunnen jullie het doen. Lee gaat ook mee op tour, dat is totaal begrijpelijk, daar heb ik ook geen kritiek op. Maar echter wel op Michael. Je bent te lang niet meer op het nieuws geweest, daarom hebben we een vriendin voor je geregeld. Ze speelt je vriendin, totdat mensen het er niet meer over hebben. Crystal!' Een mooi slank meisje loopt naar binnen en ik krijg tranen in mijn ogen. 'Uhm sorry.' Ik schuif mijn stoel naar achter en ren snel de gang op. Ik kan niet geloven dat zij straks zijn vriendin is, zij is echt een type voor Michael. Ze is veel slanker, veel knapper, veel leuker waarschijnlijk. Ik hoor geschreeuw en kijk op, Ashton stampt het kantoor uit. 'Michael hoort bij Lee!' Hij gooit de deur dicht en ik voel tranen prikken. 'Ash?' Ik sta op en hij omhelst me. Ik druk mijn hoofd dieper in zijn shirt en begin ongecontroleerd te huilen. 'Het komt goed, het is gewoon een nep relatie, het betekend niks voor hem.'

Eenmaal weer thuis ren ik gelijk naar boven en leg mijn spullen bij Ashton op de kamer. Ik snap dat het niet Michael zijn fout is, maar ik moet niet teveel aan hem gaan hechten. Straks gaat hij Crystal leuk vinden en dan ben ik alleen maar meer aan hem gehecht, dat wil ik niet. 'Lee?' Ashton komt binnen en ik begroet hem. 'Waarom leg je jouw spullen in mijn kamer?' 'Ik wil mij niet teveel gaan hechten aan Michael, stel je voor dat hij gevoelens krijgt voor Crystal. Ik ben dan gebroken, ik denk dat ik hem leuk vind Ash.' 'Je mag vanavond hier slapen.' 'Bedankt.' Ik omhels hem en ik moet vertellen, zijn knuffels zijn geweldig. Niet zo geweldig als die van Michael, maar alsnog geweldig. 'Ik ga naar beneden, is Crystal er ook?' Hij knikt en ik zucht, ik kan ze moeilijk gaan ontlopen dus besluit ik om als volwassene gewoon naar beneden te gaan, hoe moeilijk het ook is. Ik plof op de bank en pak de controller van tafel. 'Mag ik mee doen?' Ik kijk opzij en zie Crystal zitten. 'Tuurlijk.' Ik glimlach, oprecht, en geef haar de controller aan.

'Je bent echt goed Lee.' 'Jij ook.' Ik doe mijn haar in een rommelige knot en leun met mijn hoofd tegen Ashton zijn schouder. 'Film kijken?' Ik knik en Calum zet een film op. Ik zie in mijn ooghoek dat Crystal, Michaels been op haar schoot legt. Dat doe ik ook altijd. Arzaylea is er ook bij en dit is de eerste keer dat ik mij niet aan haar erger. 'I-ik ga slapen.' Ik ren zo snel mogelijk naar boven en laat mij huilend op bed vallen. Ik weet dat ik geen recht heb om zo te reageren, ik ken hem net twee dagen. 'Lee?' Ik kijk op en zie Ashton staan. 'Het gaat niet he?' Ik schud mijn hoofd en hij gaat ook op bed liggen. 'Ik ken hem nog maar twee dagen Ash, ik kan toch niet zo snel verliefd zijn?' 'Dat heet liefde op het eerste gezicht. Tuurlijk kan dat.' Ik begin weer te huilen en hij slaat zijn armen om mij heen. Hij veegt mijn tranen weg met zijn duimen en langzaam komt hij dichterbij.