Adopted by 5sos?!

16.

3 maanden later...

Pov Lee

We zijn nu drie maanden verder vanaf die avond dat ik weer had gegeten, en het gaat een stuk beter met mij. Ik ben alweer 49 kilo, bijna weer mijn oude gewicht. Ik voel mij stukken beter en word ook weer ongesteld wat alleen maar een goed teken is. We hebben nog een halfjaar tour en dan is het afgelopen. We zijn nu in Glasgow, het is echt super mooi hier. En Michael? Die band is alleen maar versterkt waardoor het lastiger voor mij word om mijn gevoelens te onderdrukken. Helaas zijn zijn gevoelens voor Crystal ook sterker geworden. Luke en Ashton zijn jarig geweest en we hebben besloten om het grote feest te houden met ons vijven thuis, aangezien we allemaal onder de tour jarig zijn. We zijn wel uiteten geweest en ze hebben natuurlijk cadeaus gekregen. Vandaag hebben we geen optreden, dus gaan we met zijn allen de stad in. Ik kleed mij om in een iron maiden shirt en een jeans. Ik doe mijn snapback op en doe mijn zwarte wenkbrauwpiercing in. Mijn haar is nu steil dus laat ik het zo. 'Ik ben klaar.'

We lopen nu in de stad en het enige wat ik nog gekocht heb is een spel voor de PlayStation. Crystal loopt al met duizenden tassen van allemaal kleding winkels. Ik heb genoeg kleding. 'Wil je dit shirtje passen?' Ik schud mijn hoofd, dan zien ze mijn sneeën. Er zijn een hoop bijgekomen deze maanden. 'Ik heb genoeg kleding Ash.' Hij knikt even en mijn blik valt op Crystal die een jurkje aan het passen is, het staat haar leuk. Jurkjes staan mij niet en ik haat ze. Ik heb er eentje aan gehad in mijn leven, en dat was om hem te passen. Ik draag eigenlijk alleen maar jongenskleding. Het shirt wat ik nu aanheb is van de mannencollectie, de jeans zijn dan wel van de vrouwen. En de sneakers die ik er onder aan heb, mijn Yeezys, zijn ook van de mannen. Ik zucht en ga op een bankje zitten die in de winkel staat. 'Kom, wij gaan wat drinken. Met Crystal duurt het nog wel even.' Calum, Ashton en Luke trekken mij omhoog en samen lopen we naar een terrasje waar we op plaatsnemen.

'Je bent nog steeds verliefd op hem he?' Ik knik voorzichtig en neem een slok van mijn cola. 'Ja, het is alleen maar meer geworden eigenlijk. Ik haat mezelf ervoor.' 'Oh, jongens. Michael en Crystal zijn alvast terug naar de tourbus.' Ik knik en zucht. 'Ik wil even zeggen dat ik het heel knap van je vind hoe je je anorexia hebt verslagen, ik, en de andere jongens ook, zijn super trots op je.' 'Thanks Luke.' Hij glimlacht even en ik zet mijn lege glas aan de kant. 'Zullen wij ook maar terug gaan?' Ik knik en we lopen met zijn vieren terug naar de tourbus.

Eenmaal terug in de tourbus zitten Michael en Crystal op de bank, je raad het al, aan elkaar vastgeplakt. Ik zucht en zet de tas met de spellen die ik heb gekocht op een stoel. Nu kan ik er echt niet meer tegen. 'Jullie kunnen wel stoppen met klef doen, niemand wil dat zien.' Ik zucht en pak nog wat te drinken, terwijl ik keihard op mijn lip bijt om de tranen tegen te houden. We zijn al zes maanden verder en sinds drie maanden zijn Michael en Crystal weer zo klef als eerst, alleen niemand weet of het echt of nep is. 'Waarom?' 'Iedereen weet wel dat het nep is, je hoeft bij ons niet klef te doen. We weten allemaal dat het geen echte liefde is.' 'En wat als dat het wel is?' 'Dat is het toch niet.' mompel ik. 'Wees gewoon blij voor ons! Waarom zo jaloers?' 'Omdat ik verliefd op je ben! Al 6 maanden lang maar jij bent zo enorm naïef en zit zo vastgeplakt aan Crystal dat je er niks van merkt! Weet je wel hoe slopend dit voor mij was? Om jullie elke dag zo klef te zien doen? En ik weet dat je niet verliefd op mij bent, wie wil nou iets hebben met een dik, lelijk mormel. En zeg nu niet dat het niet zo is want het zijn je eigen verdomme woorden Michael! Wil je zien wat ik mezelf heb aangedaan door die woorden?' Ik pak mijn mouw vast en trek hem in één beweging omhoog. 'Dit, Michael. Dit is jouw schuld.' Hij kijkt ongelovig naar de verzameling sneeën op mijn arm die het woord 'imperfection' spellen. 'L-Lee.' stamelt hij. 'Nee! Ik wil je excuses niet horen, ik ben al zes maanden gebroken en ik voel me nu nog rotter omdat ik nog steeds ernstig verliefd ben op dezelfde klootzak! Ik ben nog steeds verliefd op je Michael na al die dingen die je hebt gedaan! En ik haat mezelf ervoor!' Ik val huilend in Luke zijn armen en voel nog twee armen om mij heen, en nog twee. Dan hoor ik een deur dichtvallen en kijk op. Crystal is de bus uit gerend. Michael zit nog steeds versteend op de bank. 'J-je bent verliefd op mij?' Ik knik en begraaf mijn hoofd in Luke zijn shirt. 'Lee.' Ik draai om en voel Michael zijn zachte lippen op de mijne. Een tinteling raast door mijn hele lichaam en ik hoor geklap op de achtergrond. Na een tijdje laten we los en ik omhels hem. 'Ik ben ook verliefd op jou.' Ik kijk hem ongelovig aan en schud mijn hoofd. 'Echt?' Hij knikt en ik druk mijn lippen weer op die van hem. 'Laat mij je arm eens zien.' Ik bijt op mijn lip en stroop mijn mouw omhoog. 'Beloof mij te stoppen, oké? Voor mij?' Hij geeft een kusje op elke letter en ik begin te blozen. 'Ja. Ik beloof het.' De jongens joelen en Luke komt op ons afspringen. 'Vraag het vraag het vraag het.' Michael grinnikt en kijkt mij diep in de ogen aan. 'Lee, wil je mijn meisje worden?' 'Ja. Heel graag.' Ik druk een kusje op zijn lippen en we gaan met zijn allen op de bank zitten.

'Maar hoe gaan we dit aan Matt vertellen? Hij denkt dat het gewoon goed gaat tussen jou en Crystal.' Michael bijt op zijn lip en ik pak mijn telefoon. 'Bellen?' Michael knikt en ik bel Matt, zet hem op luidspreker en dan gaat hij over. 'Matt.' 'Hey Matt, met Lee.' 'Ah, is er wat? Dan kom ik er aan, ik ben dichtbij.' 'Is goed, tot zo.' Ik zucht even en kijk naar de jongens. 'Wat als hij het niet goed vind? Dan moeten we alsnog onze relatie verbreken terwijl ik het nu net na zes maanden kan uiten.' De jongens zuchten en knikken alleen maar. 'We kunnen alleen maar hopen voor het beste.'

'Nou, ik ben er. Wat is er?' 'Ik heb een relatie met Lee.' Ik bijt op mijn lip en een glimlach siert Matt zijn lippen. 'Gefeliciteerd! Dat is alleen maar goed nieuws. Dan kan Crystal weer terug, maar moet je straks even naar de plaatselijke Starbucks en daar een scène trappen.' 'Daar doe ik het wel voor, vertel jij het Crystal?' Matt knikt en loopt de bus weer uit. Als de deur is gesloten begin ik te juichen en druk een kus op Michael zijn wang. 'We mogen gewoon een stelletje zijn.' 'Ja, en daar ben hartstikke blij mee.'