Ja i moja tajemnica

Wyznanie

Nikodem

Dziewczyna wybiegła ze szpitala,zostawiając nas samych.

Spojrzałem na chłopaka.

Blady,zimny,prawie umiera...

Nie nie wolno mi tak myśleć.

Nagle jego wszystkie mięśnie się spięły,a oczy otworzyły.

Spojrzał na mnie zaskoczony.

-Gdzie ja jestem?-spytał.

-W szpitalu-wyszedł z łóżka odrywając od siebie te wszystkie kabelki.

-Sara,ona ma kłopoty-powiedział.

Wybiegliśmy ze szpitala i przemieniając się w wilka i lisa.

Przez te 3 miesiące dużo się uczyłem z Iskrą.

Gdy wbiegliśmy na polane,poczułem atak gniewu.

Lisica leżała na ziemi,a z jej głębokich ran ciekła krew.

,,Teraz wezmę to co moje"-zaśmiał się.

Nie wytrzymaliśmy dłużej.

,,Po naszym trupie"-wyszliśmy z kryjówki.

Lisica spojrzała na nas z radością,ale i szokiem.

Pobiegliśmy w ich kierunku,Kamil odepchnął wilczura od niej,a ja pomogłem jej wstać.

Spojrzała na mnie,,Hej"-uśmiechnąłem się do niej.

Zasłoniłem Sarę i powiedziałem:

,,Teraz Cię Zabiję kundlu"-powiedziałem.

Ale to co powiedział brat dziewczyny,zamurowało mnie i moją kochaną.

Sara wyrwała mi się i przeskoczyła nad bratem,wgryzając się w kark ofiary.

Jej brat patrzył na nią ze smutkiem,ja za to jedynie się o nią troszczyłem.

W końcu ciało wilczura upadło z hukiem na ziemię,a lisica podnosząc się straciła przytomność.

Podbiegłem do niej i przemieniwszy się z powrotem w człowieka,wziąłem kruszynę na ręce.

Zanieśliśmy ją do domu,po czym położyłem ją w jej sypialni.

-I co teraz?-spojrzałem na chłopaka stojącego obok.

-Ehh będzie trzeba wszystko jej wyjaśnić-spojrzał na Sarę.

Przytaknąłem,zapadła cisza.

-Tamta wataha...chcę się z nią zobaczyć-prychnąłem.

-Dobrze,ale tylko w mojej asyście-powiedziałem.

-Ale to ja jestem jej bratem-warknÄ…Å‚.

-A ja jej chłopakiem-odszczekałem się.

-No chyba se jaja robisz-krzyknÄ…Å‚.

Kłóciliśmy się chyba z 20 min i potrwało by to dłużej,gdyby nie Black.

Sara

Ciemność,gdzie ja do cholery jestem?

-Hej Black-spojrzałam na źródło dźwięku.

Był to śnieżny lis o błękitnych oczach.

-White?-zachłysnęłam się powietrzem.

-Bingo,a to jest Alia-wskazał na szarą wilczycę.

-Dobra,co to ma znaczyć?-spytałam

Popatrzyli na siebie i wybuchli śmiechem.

-Ja ci to wytłumaczę-powiedziała przez śmiech wilczyca,

-Możesz zmieniać formy np:wilk,lub lis.Przebudziłaś mnie swoją walką-słabo mi.

Usiadłam na ziemi,popatrzyłam na te postacie i wszystko zaczęło składać się w całość.

-Ja cię zabiję-rzuciłam się na lisa,zaczęłam go ciągnąc za ucho.

-Auua Alia ratuj!-krzyczał,ale ta tylko się śmiała.

Po jakiś 10 min mi przeszło i go zostawiłam.

-Wracaj do swoich mężczyzn,bo się zaraz po zagryzają-zachichotała Alia.

Otoczyło mnie światło,a ból głowy wrócił.

-Ty wredny....-Kamil chciał coś powiedzieć,ale mu przeszkodziłam.

-Możecie się łaskawie zamknąć!-warknęłam.

Odsunęli się od siebie i spojrzeli w moim kierunku.

Patrzyli siÄ™ na mnie jakby ducha zobaczyli.

-Sara-Nikodem przytulił mnie niemal od razu kładąc na swoich kolanach.

Poczułam bezpieczeństwo i zapach jego perfum.

Podeszłam do brata i go przytuliłam.

-Tak bardzo się o ciebie bałam-zaczęłam płakać.

-Ciii,mi nie spieszno na tamten świat,zobacz żyje i nic mi nie jest-uśmiechnął się do mnie.

Nikodem zaczął cicho skomleć.

-Oddaj mi już moją ukochaną-mój brat zaśmiał się,a ja pokręciłam głową nie dowierzając.

-To ja zostawię was samych-i już go nie było.

-Martwiłem się o ciebie i to bardzo,więcej nie odwalaj mi takich numerów.Wiesz jak mnie krew zalała jak zobaczyłem tego bydlaka nad tobą-włożył nos w moje włosy.

-Nie boisz się mnie? No wiesz w końcu jestem lisem-uśmiechnęłam się smutno.

-Wiedziałem o tobie od samego początku,ale nic nie mówiłem chciałem,żebyś mi zaufała na tyle,by samej mi o tym powiedzieć-pocałowała mnie w czoło.

Usadził mnie na łóżku i kucnął przede mną,kładąc ręce na moich kolanach.

-Saro,bardzo dużo dla mnie znaczysz.Te 3 miesiące były moimi najwspanialszymi w moim całym życiu.Dzięki tobie moje życie ma sens,wiem dla kogo mam chęć wychodzić z łóżka.

Nie potrafiłbym znieść myśli,że ktoś cię może skrzywdzić.Zabije każdego,kto tego spróbuję.Kocham Cię całym swoim sercem Saro-po tych słowach spojrzał wprost w moje oczy.

Łzy zaczęły mi płynąć po policzkach,tak się bałam,że on nie odwzajemnia moich uczuć,boże jaka ja byłam głupia.

-Ja Też Cie Kocham-pocałowałam go.

Nie był to nachalny pocałunek,raczej delikatny pełny uczuć.Tęsknoty,smutku,żalu,troski.

-Nie rób więcej takich numerów błagam-powiedział miedzy pocałunkami.

-Obiecuję-opadliśmy na łóżko.

Przy pisaniu tego rozdziału się popłakałam przyznaje,ale podoba mi się.

                                                                               Pisarka Black