" မိုးစက္ပုံျပင္ "

အပုိင္း(၉)

“ မိုးစက္ပုံျပင္ ”                   .. အပုိင္း(၉) ...

••••••••••••••••••••°••••••••••••••••••••°



          ေနာက္ေန႔လဲ မိုးစက္ အဖ်ား မသက္သာပါ။ စဖ်ားသည္႕ ညပိုင္းတုန္းက အဖ်ားက်သလိုရွိလို႔ ေဆးမေသာက္ပဲေနလိုက္မိတာေၾကာင္႔လဲပါသည္။
မိုးစက္ဖ်ားသည္႕အခ်ိန္တိုင္း အၿမဲဝမ္းနည္းစိတ္က ဝင္လာတတ္သည္။ သူမ်ားတကာေတြလို အေဖ အေမ အျပည္႕အစံုမေနလာခဲ႔ရေတာ႔.. မိုးစက္တစ္ခုခုျဖစ္လွ်င္ အားငယ္တတ္တာ အက်င္႔တစ္ခုလိုျဖစ္ေနခဲ႔သည္။ ေျပာရရင္ မိုးစက္က ႏွလံုးအားနည္းတာလည္း ပါသည္။

          မိုးစက္ ဆိုဖာေပၚမွာလွဲရင္း ျပတင္းေပါက္မွ အျပင္ကို ေငးကာ မ်က္ရည္မ်ားဝဲေနမိသည္။
မိုးစက္ ဘဝက အထီးက်န္ဆန္ပါသည္။ စည္သူေျပာခဲ႔သလိုပင္ ဘာေတြပဲျဖစ္ေနျဖစ္ေန မိုးစက္တစ္ေယာက္ထဲ ျဖစ္ေနခဲ႔သည္။ တစ္ေယာက္ထဲပင္ ႀကိတ္မွိတ္ခံစားခဲ႔ရသည္။ စားဝတ္ေနေရးအတြက္တင္မက၊ ေက်ာင္းစရိတ္အတြက္ပါ.. ရုန္းကန္ေနရေသာ မုိးစက္ဘဝက ပင္ပန္းလြန္းလွသည္။
          မိုးစက္ ေတြးေတာေနစဥ္ တံခါးေခါက္သံၾကား၍ တံခါးကိုထဖြင္႔လိုက္သည္။ ဟင္…. စည္သူ….
          “မင္းေက်ာင္းမသြားဘူးလား စည္သူ”

          စည္သူက လက္ထဲက ခ်ိဳင္႔တစ္လံုးဆြဲလွ်က္ အိမ္ထဲကိုဝင္လာေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ခ်ိဳင္႔ကို စားပြဲခံုေပၚတင္ၿပီး လက္ခံုႏွင္႔ ႏွဖူးကိုပြတ္ရင္း.. မိုးစက္ကုိ မ်က္ခံုးႏွစ္ဖက္ပင္႔ျပကာ.. ေခၽြးေတာင္ပ်ံသြားတယ္ဆိုတဲ႔ စတိုင္လုပ္ေလသည္။ မိုးစက္ စည္သူ႕စတိုင္ကို အေတာ္ပင္ရယ္ခ်င္သြားသည္။

          “ေက်ာင္းမသြားဘူးလား စည္သူရ..”

          “ငါသြားသားပဲ.. ေက်ာင္းေရာက္ေတာ႔ အတန္းထဲက မင္းထိုင္ေနက် ေနာက္ဆံုးခံုမွာ မင္းကို မေတြ႕တာနဲ႔ အဲဒါ တစ္ခ်ိန္ပဲ တက္ၿပီး မင္းဆီလာခဲ႔တာ။ မင္းေနမေကာင္း ျဖစ္တုန္းပဲထင္ၿပီး စိတ္ပူလို႔..။ ေၾသာ္.. ငါအိမ္ကို တစ္ခ်က္ဝင္ခဲ႔ေသးတယ္။ ေမေမ႔ကို ဆန္ျပဳတ္ျပဳတ္ခိုင္းၿပီး ဆန္ျပဳတ္ယူလာတယ္ေလ..၊ ပူတုန္းေသာက္လိုက္ဦးကြ.. ”

          မိုးစက္ မ်က္ရည္မ်ားဝဲေနရမွ မ်က္ရည္မ်ားပင္ က်လာရပါသည္။ စည္သူရယ္….
ငါ႔ကို ဂရုစိုက္တယ္ေပါ႔ေလ..။
ငါ႔ကို ေတာ္ေတာ္လည္း ခင္ႏုိင္တာပဲေနာ္။
ငါ႔ဘဝမွာ ဒီလို ဂရုစိုက္မွဳမ်ိဳးနဲ႔ ခင္တြယ္မွဳမ်ိဳးကို အခ်ိန္ျပည္႕ ေတာင္႔တခဲ႔တာပါ။ မင္းက..အခု.. အခု..