" မိုးစက္ပုံျပင္ "

အပုိင္း(၂၄)

  “ မိုးစက္ပုံျပင္ ”                 .. အပုိင္း(၂၄) ...

••••••••••••••••••••°••••••••••••••••••••°•••••



          “မိုးစက္…. ခ်စ္ေလး ထေတာ႔ ေက်ာင္းသြားမယ္ေလ….”

          စည္သူက မိုးစက္ပါးကို တဖြဖြနမ္းရင္း ႏွိဳးေနျခင္းျဖစ္သည္။ မိုးစက္က မ်က္လံုးပင္မဖြင္႔ႏိုင္ပဲ ‘အင္း အင္း’ ဟုသာ ေျပာလွ်က္ မထပဲ အိပ္ေနသည္။
စည္သူက မိုးစက္ ႏွာေခါင္းဝေလးကို နမ္းလိုက္ေတာ႔ မိုးစက္က မ်က္စိမွိတလ်က္ပင္ ႏွာေခါင္းကိုရွဳံ႕၊ ႏွဳတ္ခမ္းကိုစူလွ်က္၊ ေျခေထာက္ေလးေတြကိုေကြးကာ ေဘးဘက္ကိုေစာင္းအိပ္လိုက္သည္။
မိုးစက္၏ ကေလးဆန္ၿပီး ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ ထိုအျပဳအမူေလးကို စည္သူ အရမ္းပင္ အသည္းယားသြားပါသည္။

          “မိုးစက္.. ေက်ာင္းသြားရေအာင္ေနာ္၊ ထ.. ထ.. လိမၼာတယ္။ ေက်ာင္းမတက္တာေတြက မ်ားေနၿပီေလ….”

          “……………………..”

          “မိုး…. စက္…. ေလး…..”

          “အင္း… အင္းပါ ထပါၿပီ….”

          စည္သူက မိုးစက္နား အနားကိုကပ္ၿပီး တစ္လံုးခ်င္းစီ အသံခပ္မွ်ဥ္းမွ်ဥ္းနဲ႔ ေျပာလိုက္မွ မိုးစက္က အလူးအလဲထလာသည္။ စည္သူက သူမိုုးစက္ကို ရေအာင္ႏွိဳးလိုက္ႏိုင္သည္႔ အတြက္ တဟားဟားႏွင္႔ ရယ္ကာ သေဘာက်ေနသည္။

          “အဝတ္အစားလဲ ေက်ာင္းကိုတန္းသြားေတာ႔မယ္….”

          “ဟင္႔အင္း….”
          မိုးစက္က ႏွဳတ္ခမ္းေလးကို စူထားၿပီး ျပန္ေျပာသည္။

          “ဘာလို႔လည္း မိုးစက္ရ….”

          “ငါ.. ငါေလ.. ဟို.. အရမ္းနာေနတယ္…. စပ္ေနတယ္ စည္သူရ…. ငါလမ္းေလွ်ာက္ဖို႔ အဆင္မေျပေလာက္ဘူးထင္တယ္….”

          မိုးစက္က ေျပာၿပီးေတာ႔ ရွက္သြားၿပီး စည္သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ေခါင္းကို တိုးကာ ဝပ္ေနလိုက္သည္။ စည္သူက မိုးစက္ကိုဖက္ထားလိုက္ၿပီး မိုးစက္ေက်ာျပင္ေလးကို လက္ျဖင္႔သပ္၍….
          “ မိုးစက္ရယ္….”

          “စည္သူသြားေလေနာ္​.. မိုးစက္လည္း ေန႔လည္ေစာင္းေရာက္ရင္ သြားစရာေလးလည္းရွိေသးတယ္ေလ။ ဒီေန႔ေတာ႔ ေက်ာင္းတက္ျဖစ္မယ္မထင္ဘူး….”