" မိုးစက္ပုံျပင္ "

အပုိင္း(၁၉)

“ မိုးစက္ပုံျပင္ ”                   .. အပုိင္း(၁၉) ...

••••••••••••••••••••°••••••••••••••••••••°••••••



          အဲဒီ႔ညက မိုးေတြ သည္းေနေအာင္ ရြာပါသည္။ မိုးစက္ႏွင္႔ စည္သူမွာ တစ္ေယာက္အိပ္ကုတင္ေလးေပၚ က်ပ္သိပ္စြာအိပ္ရင္း တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ တင္းက်ပ္စြာဖက္ထားေနၾကသည္။ ထိုသို႔ဖက္ထားရသည္မွာ ႏွစ္ဦးသားစိတ္ထဲ အလြန္ပင္ေႏြးေထြးေနမိသည္။ ၾကည္ႏူးမွဳျဖင္႔ တိတ္ဆိတ္စြာ ၿငိမ္သက္ေနမိၾကသည္။ ခဏၾကာေတာ႔မိုးစက္က….

          “စည္သူ…. ငါအလုပ္သြားရမယ္…. ဒီည….”

          မိုးစက္က အားတံု႕အားနာေလသံျဖင္႔ ခြင္႔ေတာင္းသလိုမ်ိဳး ေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
စည္သူက မိုးစက္မ်က္ႏွာကို ၾကည္႔၍..

          “အာ.. မိုးစက္ရာ…. မနက္ျဖန္ဆိုေက်ာင္းတက္ရေတာ႔မွာ.. ဒီညတူတူေနတာ ေနာက္ဆံုးညေလ.. မသြားပါနဲ႔လား….”

          မိုးစက္က စည္သူ႔ကို မၾကည္႔အားပဲ တစ္ခုခုကို စဥ္းစားေတြေဝသလိုျဖစ္ေနသည္။

          “ငါေျပာခ်င္တာက.. မင္းေက်ာင္းလည္း တစ္ေနကုန္တက္ရဦးမွာ.. ေန႔လည္ဘက္ေတြလည္း မအိပ္ထားေတာ႔ ပင္ပန္းမွာေပါ႔.. မိုးစက္ရ..။ မသြားနဲ႔ေနာ္….”

          မိုးစက္က အၾကာႀကီး စဥ္းစားၿပီးမွ….
          “အင္း.. ငါဖုန္းဆက္လိုက္မယ္ဒါဆို….”
          ဟုေျပာကာ ဖုန္းသြားဆက္ေလသည္။ ဖုန္းဆက္သံမ်ားတြင္.. ေတာင္းပန္ပါတယ္ဆိုေသာ စကားမ်ားသာျပည္႔ေနသည္။
မိုးစက္က ေတာ္ေတာ္ၾကာသည္ထိ ဖုန္းကိုေျပာၿပီးမွ အခန္းထဲ ျပန္ဝင္လာသည္။

          “မိုးစက္.. မင္းဘာအလုပ္လုပ္တာလည္းဆိုတာ.. ငါ႔ကို မေျပာျပရေသးဘူးေနာ္….”

          စည္သူက သိခ်င္ယံုသပ္သပ္ ေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ မိုးစက္က မ်က္ႏွာခ်က္ျခင္းပ်က္သြားသည္။

          “မင္းအလုပ္က ထူးဆန္းတယ္.. ရက္လည္း မမွန္ဘူး…. ညဘက္လည္း မိုးခ်ဳပ္မွသြားရတယ္.. ေလးငါးနာရီေလာက္ၾကာရင္ ျပန္လာၿပီ…. မိုက္တယ္ေနာ္မိုးစက္။ ဘယ္လိုအလုပ္မ်ိဳးမို႔လို႔လည္း….”