" မိုးစက္ပုံျပင္ "

အပုိင္း(၁၅)

“ မိုးစက္ပုံျပင္ ”                 .. အပုိင္း(၁၅) ...

••••••••••••••••••••°••••••••••••••••••••°••••••



          စည္သူ ဘာမွ မတံု႔ျပန္မိေပ….။
မိုးစက္ သည္းထန္စြာ နမ္းေနေသာ ႏွဳတ္ခမ္းမ်ား၏ ပူေႏြးစိုစြတ္ေသာ ခံစားခ်က္မ်ားေၾကာင္႔ ရင္ထဲ တဒိတ္ဒိတ္ခုန္လာမိေလသည္။ ထို႔ေနာက္ မ်က္လံုးမ်ားလည္း တျဖည္းျဖည္းစင္းလာေလသည္။ သူေမလင္းကို နမ္းခဲ႔ဖူးေသာ္လည္း ဒီလို မခံစားခဲ႔ရပါ….
          ခဏၾကာေတာ႔ သူမိုးစက္ကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္လွမ္းဖက္လိုက္ရင္း..
မိုးစက္ကိုပါသူ ျပန္နမ္းလိုက္မိသည္။
မိုးစက္ကလည္း သူ႔ကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ျပန္ဖက္ကာ သူ႔ႏွဳတ္ခမ္းမ်ားကို အရူးအမူး နမ္းရွိဳက္ေနေလသည္။
မိုးစက္ နမ္းေနပံုက ႏွဳတ္ခမ္းကုိ ဖိနမ္းျခင္းမဟုတ္ပဲ ႏွဳတ္ခမ္းသားအတြင္းသားမ်ားကိုပါ သူ႔ပါးစပ္ထဲ ဝင္ေအာင္ စုပ္ယူနမ္းရွိဳက္ေနျခင္းျဖစ္သည္။
မိုးစက္ႏွဳတ္ခမ္းသားမ်ားက စည္သူ႕ႏွဳတ္ခမ္းမ်ားကို ဆြဲစုပ္ယူလိုက္တိုင္း ပြတ္တိုက္သြားေလတုိင္း  သူ႔ရင္ထဲလွိဳက္ဖိုေမာကာ အမ်ိဳး အမည္မသိေသာ ခံစားခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ ရွပ္ေျပးသြားေလသည္။
သူမိုးစက္ကို……. မိုးစက္ကို ခ်စ္.. မိ…
          ထိုအခ်ိန္တြင္.. စည္သူ႔ စိတ္ေတြ မထိန္းႏိုင္ပဲ ငယ္ပါေလး တျဖည္းျဖည္းေထာင္လာ၍ စည္သူ မိုးစက္ကို နမ္းေနရာမွ တြန္းလိုက္မိသည္။
မိုး.. မိုးစက္.. မင္းေရာငါေရာက ေယာက္်ားေလးေတြ..ေလ..၊ ဟုတ္တယ္.. ေယာက္်ားေလးေတြ.. မိုးစက္ရဲ႕။
ဒီကိစၥက ဘယ္နည္းနဲ႔မွ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး..

          စည္သူ ေမာဟိုက္စြာမိုးစက္ကို ၾကည္႔မိေတာ႔.. မိုးစက္က ေခါင္းကို ငံု႔ထားကာတစ္ခုခုကို အျပင္းအထန္စဥ္းစားေနေလသည္။
ထို႔ေနာက္ တုန္ရီေသာ အသံျဖင္႔ စကားတစ္ခြန္းကို ေျပာေလသည္..

          “ငါ ေတာင္းပန္ပါတယ္ စည္သူ..”

          ထို႔ေနာက္ မိုးစက္ အိမ္ခန္းတံခါးမွ ေျပးထြက္လွ်က္ တိုက္ေလွကား တစ္ေလွ်ာက္ တဝုန္းဝုန္းႏွင္႔ေျပးဆင္းသြားကာ မိုးသည္းထဲ ထြက္သြားေလသည္။
စည္သူ ေဝခြဲမရစြာ က်န္ခဲ႔ေလသည္။
ဒါဟာ မျဖစ္သင္႔ဘူး မိုးစက္ရယ္..။
ဘယ္လိုမွ မျဖစ္သင္႔ဘူး။
ဒါေပမယ္႔မိုးစက္.. ငါ မင္းကို.. မခြဲႏိုင္ဘူး။
အခုမင္းထြက္သြားလို႔၊ ေနာက္… ငါမင္းကို ခြဲခြာရမယ္.. မေတြ႔ရေတာ႔ဘူးဆိုတာကို ငါလက္မခံႏိုင္ဘူး။
ဟုတ္တယ္ ငါမင္းကို တြယ္တာေနမိၿပီဆိုတာ ငါသိလိုက္ရပါၿပီ..။ မင္းကို မစြန္႔လႊတ္ႏိုင္ဘူး။
မင္းနဲ႔ေနရတာ ေပ်ာ္တယ္..။
မင္းမရွိရင္ ငါတစ္ခုခုလို အပ္ေနသလို အျမဲျဖစ္ေနတာ၊
မင္းကို အျမဲ သတိရေနတာ.. အဲဒါေတြဟာ ဘာ႔ေၾကာင္႔လည္း….
          ဘာေၾကာင္႔လည္းဆိုေတာ႔…………………….