《DİKKAT +18 ! BAŞTAN UYARIYORUM !》
23Yaşında , ailesini bir kazada kaybetmiş duygusuz ve acımasız bir mafya Savaş Giray.
Daha 18 yaşına yeni basacak olan , ailenin tek çocuğu Cansu Birce.
Peki,
Bu mafya intikam için doğum gününde bu kızı kaçırırs...
Bilincim suyun kapanmasıyla tekrar yerine geldi. Ama sadece sesleri duyabiliyordum. Savaş hırlıyordu. Yine sinirlenmişti. Yine kızacaktı bana. İşkence edicekti. Canımı yakıcaktı. Çok üşüyordum. Titremem durmuyordu. Ayrıca iç çamaşırlarımlaydım ve fazlasıyla utanıyordum. Yanaklarıma kan hücum ettiğine yemin edebilirim. Ellerimle vücudumu kapamaya çalışıyordum. Tam o anda vücudum havalandı. Savaş beni kucağına almıştı. Banyodan çıktığımızı hissettim ve sonra sırtım yumuşak yatakla buluştu. Deli gibi titriyordum.
- Sa-Savaş ü-şü-yo-rum , diyebildim zar zor. Kısık gözlerle bakıyordum. Ama her şey buğuluydu. Hiç bir şeyi net olarak göremiyordum. Savaş elini sırtıma koydu doğrulttu. Sonra battaniyeyi vücuduma sardı. Biraz ısınır gibi olmuştum ama hala tir tir titriyordum. Battaniyeyi kendime daha sıkı sardım. Ama etki etmiyordu. Hala kısık bakıyordum ama buğular gitmişti. Savaş ayakta bana bakıyordu. Elini pişman olmuş gibi yüzüne çarptı yavaşça. Sonra yatağın diğer tarafından dolandı ve yatağın boş tarafı çöktü. Yanıma mı yatmıştı o ? Kafamı yavaşça sola çevirdim. Savaş omzunun birazını yatak başlığına yaslamıştı. Ne yatıyor ne oturuyordu. Sonra beni kendine çekti. Sımsıkı sardı. Ondan korkuyordum ne yapacağı belli olmuyordu ama şuanda kendimi huzurlu hissediyordum ve sıcak. Bende iyice ona sokuldum. Bedeni kaskatı olmuştu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Saçlarımı okşamaya başladı. Biliyordum ertesi gün böyle olmayacaktı. Yine bana kötü davranacaktı. Sadece şimdilik bana iyi davranıyordu. Ona belli etmeden kokusunu içime çektim. Çok güzel kokuyordu. Karamelimsi bir koku. Erkeksi. Hava kararmıştı ve ben bu koku sayesinde kısa sürede uykuya dalmıştım.
♥
Uyandığımda yanımda koca bir boşluk vardı. Ve üstümde sadece iç çamaşırlarım vardı. Sonra dünü anımsadım. Evet önce intihar etmeye kalkışmış sonra korkakça bundan vazgeçmiş ama başarılı olamamıştım. Sonrasında da Savaş beni kurtarmış ve onunla uyumuştum. Evet evet onunla uyumuştum. Lanet olsun ! Bunu nasıl yaparım! O bir sapık ! Düşüncelerimi dağıttım ve ayağa kalktım. Hemen çamaşırlarımı değiştirdim ve siyah kazak siyah pantolon giydim. Dolapta çoğunlukla siyah vardı. Hayatım kararmıştı , kararmaya da devam ediyordu bu adam yüzünden. Aynadan dağınık saçlarıma baktım. Sonra morarmaya yüz tutmuş göz altlarıma. Hemen saçlarımı düzelttim. Odadan çıkmak ve çıkmamak arasında kalmıştım. Saate baktığımda saat 10 buçuktu ve odadan çıkmaya karar verdim. İştahım yoktu ama karnımdan gelen sesler beni fazlasıyla utandırdı ve bir şeyler yemek için aşağıya indim. Ev yine sessizdi. Acaba Savaş nerdeydi ? İnşallah yine bana kızmazdı. Her seferinde azar işitiyordum. Yavaş adımlarla mutfağa yöneldim. Ve güzel bir kahvaltı hazırlamaya karar verdim. Önce çay suyunu koydum. Çay hazır olana kadar domates , salatalık dilimledim ve tabağa koydum ardından onları masaya yerleştirdim. Sonra dolaptan reçel , peynir , zeytin , tereyağı ve nutella çıkardım. Onlarıda masaya yerleştirdikten sonra çayı demledim. Çay hazır olana kadar sandalyeye oturup beklemeye başladım. Bacaklarıma baktım. Çok zayıflamaya başlamıştım. Zaten zayıftım iyice zayıflıyordum. Beni kaçırdığından beri iştahım yoktu. Sürekli hırpalanıyordum. Yeter artık ben acı çekmek istemiyordum. Böylece ölüp gitmek istemiyordum. Ama düne göre daha iyiydim bu gün. İlk işim burdan kaçmak olacaktı. Dün kontrole gitmemiştik ve eminim ki bu gün kesin gidecektik. Hastaneye gittiğimizde en doğru zamanda kaçacaktım. Taşmaya başlan suyla çayın olduğunu anladım. Düşünlerimi kenara itip ayağa kalktım. Çayın altını kapattım. Sonra bardak çıkarıp kendime çay koydum. Tabikide bu kahvaltıyı ikimize hazırlamadım. Kendime hazırladım. Ekmekleri alıp masaya oturduktan sonra nutellaya uzandım. Bunun gibi mafya bir adamın evinde nutella bulunması ilginçti. Tam ekmeğime sürecektim ki onu gördüm. Kapıda belirdi. Hemen elimdekileri masaya bırakıp ayağa kalktım ve geri geri gitmeye başladım. Dünü çoktan unutmuştu biliyordum. Yani en azından tahmin ediyordum :
