PURUS ϟ

➾ 1 || "Elma."

Bu hikayenin ithafı Harry Potter serisini okuyup/izleyipte bitince bir boşluğa düşen tüm potterhead dostlarıma..

-Betül.

Ve özellikle umarım Malfoy'dan nefret edenlerin onun bu yüzünüde görmesini sağlar.

-Katie Rowling.

(Ufak bir not,bu Katie,Draco'nun Melez Prens kitabında lanetlediğini Katie Bell değil.Yanlış anlaşılmasın.)

bölüm parçası;
g-easy and halsey - him & i

*
"Privet Drive dört numarada oturan Mr ve Mrs Dursley, son derece normal olduklarını söylemekten gurur duyarlardı, sağ olun efendim."diye okudum sessiz bir iç çekişle. Seriye yeniden başlamak için güzel bir sabahtı. Fakat şöyle bir sorunumuz vardı, ben bir kitap karakterine.. Aşık olmuştum.

Ben. Aşık ve hayran.

O. Kusursuz bir Safkan.

Biz, ise.. olamazdık.

O sadece bir kitap karakteriydi.Ben ise aptal gibi gidip bir kitap karakterini seviyordum.

Tek istediğim şey,delirmemek adına Draco'ya değil Tom Felton'a aşık olduğuma kendimi inandırmaya çalışmaktı. Ama biliyordum. Hissediyordum. Tom Felton'a değil Draco Malfoy'a aşık olduğumu biliyordum.

"Katie! Sürtük Katie!"diye bir haykırış duydum aşağıdan. Gözlerimi devirdim. Kötü bir şey yapmamıştım!

Sadece yılanım olamayacağı için sürüngen başka bir hayvana sahip olmak istemiştim ve bahçeden solucan alıp ismini Nagini koymuştum. Öhöm öhöm. Bunda kötü ne vardı yahu!

Ama Nagini'm gece biraz sıkılmış olmalı ki müdirenin yatağına ufak bir ziyarette bulunmuştu... Onun da gezmeye hakkı var.

Ah nerede kalmıştık!

Çok seviyordum onu. Azkaban Tutsağı'nda benimle yaşıttı mesela. İnanın orada olsaydım, onu geleceğinden korumak için her şeyi yapardım.

Şahgaga'nın tırmık attığı sahnede onun önüne atlayıp onu kurtarırdım. Ölüm yiyen olmamasını sağlardım, Dumbledore'u-

"Ah!Biri benden mi bahsetti?"diye yorgun bir ses duydum. Ama..Bu ses Dumbledore'unkine ne kadar çok benziyordu! Nefesimi tutup ani bir refleksle arkamı döndüm.

İmkansız olduğunu bile bile gözlerimi birkaç kere kırptım.

"Tekrar böldüğüm için çok üzgünüm fakat acelemiz var.."dedi Dumbeldore kılıklı yaşlı bey. "NE!ODAMDA DUMBLEDORE'A ÇOK BENZEYEN YAŞLI BİR ADAM VAR!"diye haykırdım.

Hadi ama! Kaç potterhead yetimhane odasında Albus Dumbledore ile konuşuyordu ki! Gerçek olamazdı..

"Bende senin gibiyim Katie. Bunu bilmemen gerekirdi ama biliyorsun.."dedi karşımda büzülmüş çarşaflı yatağa hafifçe çökerek. Bağırışımı umursamamıştı.

Gerçek Dumbledore gibi davranıyordu.

"Biliyorum. Severus'un sırrını biliyorum, bir seherbaz kadar büyü, bir şifacı kadar iksir ve neredeyse Gellert Gri-"derken kendimi durdurdum çünkü biliyorsunuz..

Albus ve Gellert..

"Voldemort kadar lanet biliyorum."diye tamamladım.

"Ne kadar etkilendiğimi anlatamam Katie."dedi gururlu bir sesle. "Ama şimdi beraber Hogwarts'a gitmeliyiz."diye ekledi.

Kendimden beklemeyeceğim bir soğuklukla "Kanıtla."dedim. "Bana beynimin bir oyunu olmadığını kanıtla."diye ekledim ardından. Bu adam beni çabucak kandırabilirdi, soğukkanlı durmalıydım.