▶Harry Potter AU Hayran Kurgusu.◀
『 Purus, Katie isminin anlamı olan Saf kelimesinin Latince'sidir.』
KDB, sizin bildiğiniz üzere Katie Diana Black, babasının gözlerine sahip bir kız çocuğuydu. Gözleri griydi. O buydu. Gri her şeyiydi.
Ne beyaz olmay...
bölüm parçası: ellie goulding - love me like you do
♡
(draco ve katie'nin dans ettiği şarkı olarak düşünebilirsiniz)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kapıyı tıklatıp içeri girdim. Belki, o güne kadar Voldemort'la bir olmak gibi bir düşüncenin zerresi aklımda değildi. Fakat, ne kadar silmeye çalışsamda o anı unutamıyordum.
"NEDEN BABA? NEDEN TERK ETTİN BENİ?"dedim hıçkırarak. Sirius bana kırgın kırgın baktı. "Ben asla seni terketmek istemedim. Seni bırakmak yerine ölürdüm daha iyi. Dumbledore istedi, ben Azkaban'a giderken vaftiz babanı Remus seçeceğimizi tek o biliyordu."dedi kaşlarım çatılırken.
"James'i kıskandırmak için yapmıştım. Sadece, bir çapulcu dalgasıydı. Ayrıca, Harry ile vaftiz kardeş olmanızı istememiştim. Belki ileride aranızda bir şey olurda vaftiz kardeş olduğunuz için geri çekilirsiniz diye istemedim. İç içe büyüyeceğinize o kadar emindim ki."burukça ekledi. "Biriniz yetimhanede, diğeriniz en az yetimhane kadar kötü bir yerde büyüdü."
Devam etmesini bekledim.
"Sonuç olarak, Harry'nin vaftiz babası olduğumda planlarım suya düştü. Yine kardeş olmuştunuz.. Her neyse, Remus vaftiz babandı ve bunu Dumbledore dışında kimseye söylemeden, iki arkadaşım ve karım toprağın altına, sen yetimhaneye, ben Azkaban'a, Remus ise çok uzaklara gitti. Yani, ben seni Dumbledore'a emanet etmiştim. Seni Remus'a vereceğini düşünüyordum. Fakat, çıkınca öğrendim ki, kızım bir muggle yetimhanesindeydi! Ve Remus'un senin vaftiz baban olduğundan haberi yoktu."dedi ve soluklandı.
Yaşadığım her şeyden, Dumbledore sorumluydu. Taparcasına sevdiğim adam, hayatımı karartmıştı. Tek bildiğim bunu öylesine yapmamış olduğuydu. O çatlak ihtiyar bu kadar kötü olamazdı.
Hakkımda bir kehanet olduğu, barizdi.
Şimdi öğrenmem gereken, bu kehanetti.
Beni anlık bir öfkeyle Voldemort'a sürükleyen, işte bu andı. Kehaneti öğrenmem gerekiyordu. Öyle, ya da böyle.
"Size bir şey söylemem lazım."dedim yumuşak, siyah koltuğa gömülürken. Direkt konuya girmek çok doğru olurdu.
"Dinliyorum evlat."dedi sakin sakin. "Yardımına ihtiyacım var."dedim gri gözlerimi gözlerinden kaçırarak. Vermemem gereken bilgiler vardı. Yinede ifadesizlik maskem, yüzüme oturmuştu.
"Lord geri dönecek."dedim. "Mizah yeteneğinin babandan geçmiş olması çok üzücü."dedi Severus lafı çarpıtarak.
"Yardım edeceğim. Ve sendende etmeni isteyeceğim. "dedim sarı saçlarımı parmaklarıma dolarken. Mugglelar bunu flört işareti olarak görüyordu, ve ya herhangi bir şey. Umrumda değildi. Sadece saçlarımın bu kadar güzel olması hoşuma gidiyordu.
