▶Harry Potter AU Hayran Kurgusu.◀
『 Purus, Katie isminin anlamı olan Saf kelimesinin Latince'sidir.』
KDB, sizin bildiğiniz üzere Katie Diana Black, babasının gözlerine sahip bir kız çocuğuydu. Gözleri griydi. O buydu. Gri her şeyiydi.
Ne beyaz olmay...
merhabalar :') sizleri ne kadar özledim🥺. umarım beni unutmamışsınızdır.. ama inanın bana kötü şeyler yaşandı ve ne Katie'de, ne kendimde sizinle buluşacak gücü bulamadım. uzatmanın anlamı yok, biliyorum benden çok onları özlediniz :) ❤️
cardi b - bodak yellow ö
nerileriniz dinleniyor<3😌
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hermione, Harry ve Ronald Hagrid'in kulübesinden dönmüştü fakat ne gizlediği hakkında ufacık bir fikirleri bile yoktu. Derste göreceklerdi ve bundan oldukça tırstıkları barizdi.
"Peki o zaman, Orman'a gezi yapmayı beşinci yılınıza saklıyordum. Gidip yaratıkları kendi doğal yaşam ortamlarında görürüz dediydim. Şimdi, bugün göreceğimiz şeyler son derece nadidedir, sanırım bütün Britanya'da onları ehlileştirmeyi başarmış tek kişi benim."
"Ehlileştiklerinden eminsin, öyle mi?" dedi Draco, sesindeki gerginlik belirginleşmişti. "Hani daha önce de derse vahşi bir şeyler getirmiştin, değil mi?"
Slytherin'lerden onaylayan mırıltılar yükseldi, hatta birkaç Gryffindor da dediklerinde doğruluk payı olduğunu düşünüyormuş gibiydi.
"Tabii ki ehliler," dedi Hagrid, kaşlarını çatıp ölü ineği omzunun biraz daha yukarısına kaydırarak.
"Peki yüzüne ne oldu o zaman?" diye sordum usulca.
Hagrid bana bir bakış attı, kızgın kızgın.
"Peşimden gelin!" diyerek sınıfa seslendi.
Dönüp doğruca Orman'a yürüdü. Kimse arkasından gitmeye çok hevesli görünmüyordu. Draco'nun elini tutup yavaşça ilerledim. Arkamda kalan Harry, Ron'a ve Hermione'ye baktı.
Hermione içini çekip peki anlamında baş salladı ve üçü Hagrid'in peşi sıra bizi takip ettiler, sınıf da arkalarından geldi.
On dakika kadar yürüdükten sonra vardığımız yerde ağaçlar birbirlerine o kadar yakın duruyordu ki, etraf alacakaranlıktı ve yerde hiç kar yoktu.
Böyle yerleri aslında severdim ama bir sürü insanın kaçak bakışlarının üzerimde olması buranın huzurunu bozuyordu.
Hagrid bir homurtuyla omzundaki yarım ineği yere bıraktı, bir adım geri çekildi ve dönüp sınıfa bakındı.
Öğrencilerin büyük bir kısmı ağaçtan ağaca ilerleyerek dikkatle ona yaklaşıyor, her an saldırıya uğrayacakmış gibi ürkek ürkek etrafı gözetliyordu.
