▶Harry Potter AU Hayran Kurgusu.◀
『 Purus, Katie isminin anlamı olan Saf kelimesinin Latince'sidir.』
KDB, sizin bildiğiniz üzere Katie Diana Black, babasının gözlerine sahip bir kız çocuğuydu. Gözleri griydi. O buydu. Gri her şeyiydi.
Ne beyaz olmay...
bu arada, böyle katie'ye uyacağını düşündüğünüz kötü sürtük havasında dinlediğiniz şarkılar varsa, bu satıra bırakır mısınız? ariana grande bunu iyi yapıyor ama sürekli koymak istemiyorum.^^
♡
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ayaklarımın yere değdiğini anladım ve ayakkabılarımın altında çimenlerin ezildiğini hissettim. Gelmiştik.
"Neredeyiz?"dedi Harry ters ters. Cedric bilmiyorum anlamına başını salladı. "Kupa bir anahtardı."diye mırıldandım sakince.
Hogwarts arazisinin tamamen dışına çıkmıştık. Besbelli kilometrelerce - belki de yüzlerce kilometre yol almıştık, çünkü şatoyu çevreleyen dağlar bile gitmişti.
Onun yerine, yabani otların bürüdüğü, karanlık bir mezarlıkta duruyorduk; sağ taraflarındaki büyük bir porsuk ağacının gerisinde küçük bir kilisenin siyah dış hatları seçiliyordu.
Sol taraflarında bir tepe yükseliyordu. tepenin yamacında güzel, eski bir evin dış hatlarını hayal meyal seçebiliyordunuz.
"Bilmiyorum," dedi Cedric. Sesi biraz tedirgin çıkıyordu. "Asaları çıkaralım mı dersiniz?"
"Evet," dedi Harry. O teklif etmeden Cedric'in bunu teklif etmesine sevinmiş gibi görümüyordu. "Çıkarmıştım bile."dedim sıkıca kavradığım asamı öne uzatarak.
Birazdan Kılkuyruk yerine Barty gelecekti, Cedric'in öldürülmesi istenecekti. Elbette, izin vermeyecektim. Ama şimdiden ellerim titriyordu.
Yaklaşanın yüzünü seçilmiyordu, ama yürüyüşünden ve kollarının duruş şeklinden bir şey taşıdığını anlaşılıyordu.
Her kimse, kısa boyluydu ve üstündeki pelerinin kukuletası yüzünü gizliyordu. Ve -birkaç metre daha yakına geldi, aralarındaki mesafe giderek kapanıyordu-.
Gelenin kollarındaki şeyin bir bebeğe benzediğini görünmüştü... yoksa sarıp sarmalanmış bir cüppe miydi sadece?
Barty yaklaştıkça, Harry'nin yüzünden çektiği acı anlaşılıyor gibiydi. Bir kaç adım sonra dizleri boşaldı. "AH!"diye çığırarak yere düştü. Cedric dondu kaldı.
Uzaktan, başının üstünde bir yerden tiz, soğuk bir ses duydu: "Fazlalığı öldür."
Zamanı gelmişti.
Bir hışırtı ve hemen ardından gecenin karanlığına haykıran ikinci bir ses duydu: "Avada Kedavra!"
Yeşil bir ışık patlaması gözkapaklarımın içine işleyip gözlerimi kamaştırdı. Fakat buna rağmen planıma uygun kalıp Cedric'i asanın hedefinden çektim.
