Prologue

149 7 5
                                    

Tazara's POV

"I'm here, alone in the dark. Watching my love moving on from me." Nasabi ko nalang habang nakita ko ang pinakamamahal ko na naguumapaw sa saya na may kasama ng iba.

I'm Tazara Phynx Vazren, 18 years old and I was living a normal life until this illness of mine came in which stopped my life from living. Yes, I'm dead. A dead person with a living feelings.

A ghost. A soul, a soul that hasn't moved on from the person who made my life special but then seeing him happy in anothers arms made me feel pain and anger.

5 years ago

"Love! Tingnan mo si Zero." Mangiyak ngiyak na sabi ko nung nakita ko na naglalaban ito laban sa kamatayan ang unang best friend kong aso.

"He now needs to rest Zara." Napayakap nalang ako kay Aze habang humahagulgol sa iyak.

"Hush now" tamang tama pagkatingin ko kay Zero ay nalagutan na ito ng hininga.

"Why does anyone have too leave?" Pagkatapos nun ay nanghina ako at biglang nandilim na ang paningin ko.

-

Nagising ako nang may naririnig na may humahagugol. Nangdinilat ko ang mata ko ay nilapitan ako ni mama.

"My goodness you're awake dear." Nakita ko ang matinding pag aalala sa mga mata ni mama.

"Where's Aze?" Agad kong tanong kay mama.

"Umuwi siya muna. You've been sleeping for almost a week now Zara." Nagulat ako sa sinabi ni mama.

"Why is that?"

"Anak, you've been diagnosed with a stage 4 cancer" bigla nalang akong niyakap ni mama at naghagulgol na muli.

Nakatulala lang ako at hindi makapaniwala na bilang na ang mga araw ko sa mundong ito. Paano si Aze? I can't leave him.

"Mama, please do everything just to make me live" I might sound selfish but that's the thing that I want.

And then naka tulog na muli ako.

---***----

Nagising na ako at napakagaan sa pakiramdam.

"Mama!" I tried to reach her but my hands just passed through her.

Now I'm nervous.

"Mama?!! Papa?!" Pagsisigaw ko but it seems like wala si lang naririnig.

Nakita ko si Aze na pumasok sa loob at nabitiwan niya ang mga gamit at nagsimulang umiyak.

"Argh?! Galit ako! Bakit mo ako iniwan?! Zara why?!" Halos pumiyok ang boses niya habang binibitawan ang mga salitang yun.

And by just that, I know that I was dead.

Shadow LoveWhere stories live. Discover now