Lance's POV
They all looked amused while I look confused.
"You're here. Have a sit son." Nakakapanibago ang ekspresyon na pinapakita niya. He's like trying to do good to take something from me.
Lumapit ako kay Dra. Felexia at nag beso. Ganon nadin kay Ruby.
"Seems like we're complete. Can we start our dinner?" Matamis na ngiti ni Mommy. They're all acting weird.
Umupo na ako sa bakanteng upuan na sa tabi ni Ruby at walang imik na umupo lang.
"How was your day?" Panimulang pangangamusta ni Dad sakin.
"I'm good." Pormal na pagkasambit ko.
I have this feeling na mapapagalitan ako dahil sa nangyaring insidente kanina.
"Lance, why don't you introduce yourself to Ruby?" Payo ni Mommy.
"Um. Good evening beautiful lady. I'm Lance Gabrielle, 17. Nice too meet you miss--?" I leave my statement hanging for her to answer. This scene is damn awkward. Lahat sila ay nakatingin lang sa amin.
"I'm Ruby Misha Gamboa." Cold na pagkasabi niya.
"Okay." Parang weird na pagkasabi ko.
"Um so if you're wondering why we're here." Paninimula ni mommy pero biglang may narinig ako na binibulong ni Misha.
"Well I'm not." Rinig ko yon at mukhang rinig din iyon ni Dra. na parang nanlisik ang mata niya dahil sa sinabe nang anak.
"So, what is it all about then, mom?" Pagsabat ko naman na parang hindi narinig ang sinabi ni Misha.
"Um it's Misha's debut this August 27 and Dra. Felexia here wants you to be his escort." Walang batid na pekeng pagkasabi ni Mama.
"I find nothing wrong about it. Unless Misha here doesn't want to?" Pag aalinlangan ko na nakatingin sa kay Misha. Pero nabigo ako sa sagot niya dahil si mommy na niya ang sumagot.
"No, iho. She wants too." Napatango naman ako at nagsimula nalang kumain muli.
"Son? Dra. Felixia here told me about the incident." Natigilan ako sa sinabi ni dad dahil alam ko kung ano ang tinutukoy niya. That's the incident were I almost bump Ruby by my car.
"Dad I'm sorry." Sinsirong pagpapaumanhin ko.
"I'm quite disappointed. But thanks to DRA. That she's reconsidering your fault and in exchange you'll be guarding her unica hija on her new school. Which is the same as yours." I turned my head to smirk a bit. That's silly but I find nothing wrong about it tho.
Nagtaka ako sa naging paghingi ng kapalit nito. But it seemed nothing wrong so I agreed.
"Sige." Nginitian ko nalang sila at nagpatuloy sa pagkain.
Naging malalim na ang gabi at tanging mga business matters lang ang napag usapan nila. Si Misha naman seryosong nakikikinig. Dahilan upang mapagaralan ko ang kanyang kabuoan.
She's a fine women. Makinis, maputi, may mapupulang labi, ang kanyang mga pilik mata ay parang letrang c sa sobrang pagka kurba neto pati nadin ang kilay niyang tila bang perpekto ang hugis nito. Yung buhok niya ding paalon-alon na kulay hazel brown ay mas bumagay sakanya. I can't help but to admire her.
"Masamang titigan ang tao ng ganyan katagal. Nakakabastos." Nagulat ako ng bigla siyang magsalita at katamtaman lang ang lakas nito na tanging kami lang ang makakarinig.
"Was I?" Pag tututol ko naman sakanya at bahagya siyang napangisi.
"Kaya pala parang luluwa na ang mga mata mo kakatitig?" Sarcastika niyang pagsabat.
"I was just checking you. But that doesn't mean I'm interested." Paglilinaw ko ng mga bagay dahil parang iba ang dating ng mga sinasabi niya.
"Well let me tell you something. You don't have too." Parang pikon niyang sabi.
"I'm sorry. I didn't mean to disrespect." Sinsirong pagpapaumanhin ko naman.
Tinanguan niya lang ako at nagsimulang kunin ang iPhone niya. Seems like she likes to document events.
"Misha?" Pagtawag nang atensyon ni Dra.
"Yes, mom?"
"Mister Gamboa here wants to know some of your achievements." Makikitang walang pagaalinlangang sasagot si Misha dahil mukhang marami siyang ipagmamayabang.
"Oh. It's not that many sir." Paninimula niya pero alam kong nagpapakumbaba lang siya.
"Well, from grades one to six I've been garnering different awards such as academic awards in Saint Vastica Elementary school the most famous school here in Manila. I've been a back to back champion on the journalistic writing internationally and also been a math wizard on those days. I play many instruments not that I'm bragging but I know how to play all kinds of American instruments. My sport is almost everything. I graduated valedictorian and right now I just keep on claiming awards that I will have in the future." Sunod sunod na pagkasabi niya at alam kong marami pa siyang gustong sabihin. Pati ako ay napahanga sa achievements niya she's really good almost at everything.
"Wow. I'm speechless. I bet your mother here is really proud of you." Patango tangong sabi ni mommy.
"I wish so." Napakunot ng bahagya ang noo ni mommy sa naging tugon ni Misha she seems like she's not expecting this.
"I'm just kidding. I know she is." Pero parang pilit lang yung naging sagot niya.
"I am." Nagulat kami sa biglang pagsagot ni Dra. At ang biglang pagngiti niya.
Nakita ko ang mukha ni Misha at alam kong nagulat siya. Damn why am I so being observant? Then it hit my mind. Asan na si Zara? Nagpalingalinga ako ngunit hindi ko siya nakikita.
Tazara's POV
Ano kaya ang ginagawa nila sa loob? Seeing that format was something serious. Pero isang bagay lang ang pumasok sa isip ko pagkakita ko nun. Was Aze planning Lance to do arrange marriage? Habang iniisip ko ang mga bagay na yan ay para akong nilalamon ng kaba at sakit sa dibdib ko. Hindi naman siguro diba?
Pagkasira na pagkasira ng pintuang yun ay hindi na ako nagdalawang isip na wag pumasok. Dahil iniiwasan ko ang katotohanang maari kung masagap sa likod nang dalawang malalaking pinto sa harap ko.
Napagdesisyonan kong lumabas at naglibot sa labas ng malaking mansyon na ito. Hindi ko maiwasang humanga sa galing ng arkitekto ng lugar na ito.
Nagtungo ako sa fountain para makapagisip at doon nalang muli pumasok sa isip ko.
Ang pamilya ko. Kamusta na kaya sina Mama at Papa? It's been years since I visited them.
Were they happy without me already?
Have they moved on?
AN: Sorry sa tagal ng updates guys. I'm so so sorry. But please sana nakabawi ako sa update ko. Happy reading <3
TriaChie
