Tazara's POV
It can't be. He heard me? Paano? Hindi naman siguro diba? At isa pa. I should be feeling a deep grieving right now. Buti pa nga si Aze. He knows the feeling of being a parent. At nakikita ko ang saya ng kanyang nga mata everytime he looks right upon Lance.
Speaking of Lance ano kaya ang laman ng regalong natanggap niya? At hindi rin syempre mawala ang pagkainis ko kay Aze dahil hindi niya man lang sinamahan ang mag ina niya.
Lunes na ngayon kaya gaya ng dating gawi at pupunta ako ngayon sa puntod ko. Every monday din kase dumadalaw sina mama at papa dito. Kaya pupunta nadin ako. I missed them kaya.
Nang palabas na ako ng pavillion ay may agad akong namukhaan.
"Cookies and cream!" Sa tinding pagkatuwa ko ay napatakbo ako sa gawi niya. At mukhang hindi pa sila magkasama ng amo niya.
"Doggy lika dito!" I said while rushing unto him. And guess what? Lumusot lang naman ako sakanya.
Hays, may pagka stupida parin ako minsan no?
"Arrf! Arff!" Pagtahol neto ng siya na ang nakalapit sakin.
"I miss you too cookies and cream" sinubukan ko na ang laruin ang aso at naghahabulan pa kami sa buong park.
"Cookies? Asan naba so Lance? Ba't hindi ko parin siya nakikita?" Zara? Sa tingin mo sasagot ang aso ha?
Napapailing nalang ako sa ginagawa ko.
Maya maya ay pumunta kami ni cookies sa may fountain at dun ay nanuod kami ng nakakaaliw na pagsasayaw ng tubig. Naupo ako sa may bench sa harap neto at nasa may paanan ko naman so cookies na mukhang naaliw din naman sa nasasaksihan niya.
"Cookies tara na at hanapin natin yung amo mo at palubog na ang araw." Tumahol naman ito bilang ganti.
Aalis na sana kami nang nakita ko si Lance na mahimbing natutulog sa pavilion dahil matatanaw mo lang ito malapit sa may fountain.
"Lance!" Napag aalala kong sigaw.
"ARF, ARF!" Tahol naman ni cookies habang dinidilaan si Lance.
"Ugh, snow stop that. I'm still sleeping. I can't sleep sa bahay mommy and daddy are too busy arguing." Sabi neto habang kinukusot ang mata niya.
Arguing? Bakit naman sila mag aaway. Baka nga hindi nila alam na naglayas pala itong so Lance?! They're irresponsible. Leaving an eye in this 6 year old boy!
"Lance? Can you hear me?" I said in a low tone.
"Snow! She's here! The girl she's here!" Ramadam ko naman na natatakot na siya. Which made me think. Hindi niya ako nakikita? But he can hear me.
"Lance please let me talk to you." I said to make him calm down.
"No! Mommy! Daddy! The ghost is here." Namamasa na ang pisngi niya dahil siguro sa tinding takot.
Napayakap naman siya kay cookies and cream at nagsimulang umiyak. He must be so scared.
I'm so selfish. Letting this poor kid get chills so deep until his bones just for me to ease what I'm feeling. I feel so sorry for him.
"You know what? You're lucky. You will still get the chance to live. To make some unforgettable moments. You have your parents with y-" naputol ang sinasabi ng bigla siyang sumagot.
"Yes I may be lucky lady ghost. But even I have my parents with me. They just keep on fighting." Imagine? A six year old boy thinking like this? Pero ma's nagulat ako nung kinausap niya ako.
"D-did you just talk to me?" I asked in confusion.
"Yes, lady ghost. Mommy doesn't even believe in you" malungkot na tugon neto. So finally? I started talking to a real person.
"Why? I mean why are they arguing?" Sabi ko naman habang sinsirong nakatingin sakanya.
"Mommy says that daddy has another girl and daddy do not love him!" Medyo napataas boses niya dun.
"I remember when daddy never goes home a week before! Maybe mommy is right! .... Daddy doesn't love me after all." I don't know why but I have this feeling that I want to hug him.
Akala ko ay lulusot ako pero laking gulat ko nang hindi iyon nangyari. I was able to hug him.
"Shh. Your daddy loves you. And maybe that's the reason why I have to go. Dahil may naagawan na pala ako." I smiled bitterly.
"Asan na ba yung daddy mo? At hindi niya man lang namalayan na nawawala kana?" I said worriedly.
Mag gagabi lang naman kaya nag aalala na ako para sa batang ito. Ayaw niya ding umuwi mag isa dahil takot saw siya sa dilim.
"Maybe they don't care if I'm gone after all." Malungkot na tugon niya.
"Lance they care for you. Baka hindi lang talaga nila namalayan na nawawaka kana." Pay che cheer up ko na man sakanya.
"Cookies and cream wag mo nga yang awayin si Timtim!" Saway ko sakanya dahil tinatahol niya si Timtim ang friend kung pusa.
"Grr ARF! ARF! ARF!" At imbis na tumigil ay mas pinatuloy niya pa ito. Kawawang Timtim nagsisitayuan na lahat ng balahibo niya sa takot.
"Lady ghost?" Bigla namang nabaling ang atensyon ko sa batang katabi ko, si Lance.
"Ano yun?" Sasagot na sana si Lance ng may taong dumaan sa pavilion at may ibinulong which happens na narinig namin.
"Tignan mo oh. Nababaliw na ata ang batang yan." Sabi ng babae.
"Nako asan na kaya mga magulang niyan? At bakit iniwan yan dito" dagdag naman ng kasamahan ng babae.
"Ayan kinakausap na tuloy ang sarili." Napahagikgik naman ang dalawa sa pinagusapan nila pero ako naman at Padang nag aalab sa galit.
"Don't listen to them Lance. Mga inggetera lang yun." I said then flipped my hair.
"What's inggetera?" Seriously? Hindi niya alam? Cute boy.
"It means they are envious of you. Gwapo at cute mo daw kase" we both laugh at napawi naman agad yun.
"Lady ghost I wanna go home." Naka pout at puppy eyes niyang sabi.
"Lance, ok sana kung matutulungan kita pag may mananakit sayo sa daan eh. But sadly I can't. I will just literally past through them." Nakita ko naman ang pagbagsak ng balikat niya. Kaya nag hanap agad ako ng rason para ibalik ang nagkikislap niyang mga mata.
"Ok fine. I'll take you home. But bring something that you can protect yourself from." Agad naman siyang ngumiti at tiniwag niya si cookies and cream.
"Hey snow! Lady ghost says She'll take us home. And leave Timtim alone!" Saway niya kay cookies at sabay pulot ng maliit na patpat.
So this is it? I'm going to my loves house. Returning something for him... and for his wife.
AN: Hey? Salamat sa good commments niyo. I really appreciate it so much. I love you all HAHA.
_TriaChie_
