Now (Jelena)

9

Elimle özenle yazdığım mektuba baktım. Dolan gözlerimi umursamadan, acı kahvemden bir yudum daha aldım.

  Kahve acıydı, ama kalbimin acısının yanında bir hiçti.

    Etrafımda ki insanları umursamadan göz yaşlarımı serbest bıraktım. İnsanların bana bir deliymiş gibi bakmasını umursamıyordum artık.

Uykusuz gözlerimi ovdum ve boğazımı temizledikten sonra konuşmaya başladım. "Saat tam 10'da orada olmasını istiyorum. Ne geç ne de erken." Kadından tamam anlamında kırıştılar çıkardı. Zarfı kadının alacağı yere koydum.

"Pekala hanımefendi, borcunuz 20 dolar." Cebimden buruşmuş bir 20 dolar çıkartıp önünde koydum. Kadın yapmacık sesiyle, "iyi günler hanımefendi."

Ağır adımlarla yürümeye başladım. Soğuk hava yüzümle buluşunca postaneden çıktığımı fark ettim.

Her şey çok ağırdı. Kalbim ağrıyordu. O minik kalbim bütün bu olanlara dayanamıyordu. Kalbin görevi sadece vücuda kan pompalamakken, artık görevinden daha önemli şeyler yapmaya başlamıştı.

Canım yanıyordu. Gerçekten çok ama çok yanıyordu.

Önüme ilk gelen taksiye bindim.

Saate baktım, 9:12 geçiyordu.

Herşeyin son bulması için son 48 dakika. Yaşlı şöför, ağzında bir şeyler geveledi. Ama ne dediğini duymadım doğrusu. Yaşlı adam aynadan gözlerime bakarken, sorusunu tekrarladı.

"İyi misiniz bayan?"

Hayır, değilim! Lanet olası!

Onu başımla onayladım. "İyiyim." Adam endişeli gözlerini tekrar bana dikti.

"Nereye gidiyoruz bayan?"

Her şeyin son bulacağı yere...

Kısa ve net bir şekilde cevapladım.

"Havaalanına..."

**********

"Geldik bayan." Elimle 100 doları taksiciye uzattım. Adam paranın üstünü verecekken elimle onu durdurdum. "Üstü kalsın."

Arabadan indim ve havaalanına doğru yürüme başlarken, yeniden saate baktım.

10:00

Eğer dediklerim yapıldıysa, mektubumun ona ulaşmış olması gerekirdi. Havaalanında yürüken, aklıma yazdığım mektup geldi. Ve içimden tekrar okumaya başladım.

"Sevgili Justin,

Seni hep sevdim. Bugün bu şehirden gitme sebebim, sana olan, artık beni bile korkutan, büyük sevgim. Bunun için sakın kendini suçlama. Bu yanlıştı. Başından beri yanlıştı. Şimdi yanlışımı düzeltiyorum, ve gidiyorum. Sensizliğe dayanamayacağını biliyorum, tıpkı seninle de olamayacağımı bildiğim gibi. Bir karar aldım, senden vazgeçiyorum. Ben ilk defa seninle ilgili doğru bir karar alarak seni terk ediyorum. Beni bekleme, ya da döneceğim gibi bir umuda kapılma. Çünkü gideceğimi biliyorum dönmeyeceğimide. Unutma Justin bizim için hiç bir zaman umut olmadı. Bana 'gitme, benimle kal, beni bırakma' gibi sözler söyleyerek ikimizin de işini zorlaştırma. Kararıma saygı duy. Bunların hiçbirine üzülme. Gülümse, her insanı büyüleyen gülümsemen her zaman olsun yüzünde. Onları bir mucizeden mahrum bırakma. Kalbin, ben gittiğim için duvarlar örmesin, bir başkasının yaralarını da iyileştirsin. Sana söz veriyorum, eğer bir daha senin gibi, hayallerimi süsleyen, midem de kelebeklerin uçmasını sağlayan birisi çıkarsa onu asla bırakmayacağım. Seninle yaşadıklarımı onunla yaşamayacağım. Beni, bu mektuptan- ben uçağı binip bu şehri terk ettikten- sonra unut. Seni sevdiğimi, eski asistanım olduğunu, her şeyi unut. Çünkü ben öyle yapacağım. Hayatına devam et. Ben seni uçağı bindiğim an itibariyle unutacağım. Unutacağım en güzel şey olacaksın. Biliyorum benden vaat isteyeceksin. Geri dönmemle ilgili. Sana şunu söyleyebilirim. Eğer hala mucizelere inanıyorsan, 'ıhlamurlar çiçek açınca geri döneceğim.'

-Selena"

************

*sayın yolcular, lütfen kemerlerinizi bağlayınız. Uçağımız birazdan kalkacaktır.*

Tekrar edilen anons üzerine kemerimi bağladım. Başımı geriye yasladım.

Kafamı cama dayadım. Her şey bitmişti işte. Hiç bir zaman mutluluk benden yana olmamıştı.

Her zaman ağlayan kişi ben olmuştum zaten.

Herkes beni terk ederdi.

İlk defa birisini terk ediyordum. Sevdiğim adamı. Bunun bu kadar zor olacağını hiç düşünmemiştim.

Bedenimi tekrar cama yasladım ve kendi kendime tekrar fısıldadım.

"Ihlamurlar Çiçek açınca döneceğim sevgilim."

Merhaba arkadaşlar bu bölüm final değildir. Yorumlarla birlikte kitaptan devam etmeye karar verdim. Sizi seviyorum. Birde bilginiz olsun, 'ıhlamurlar çiçek açmaz.' Umarım anlamışsınızdır.