Off limits? (In progress)

5.

De volgende ochtend werd ik wakker door een kus die op mijn voorhoofd gedrukt werd. Ik opende mijn ogen en draaide met mijn gezicht naar Brian toe. Gisteravond was zalig. We hadden de hele avond films gekeken en ik was in zijn veilige, sterke armen in slaap gevallen. Hij had me naar boven gedragen en in bed gestopt. We hadden gewoon in hetzelfde bed geslapen. Ik had er geen probleem mee en hij ook niet dus waarom niet? De enige die er een probleem mee had was Ryan. Ik was er trouwens nog steeds niet over uit of ik wel of niet zou meegaan op tour. Het was allemaal ook zo ingewikkeld! Maar goed, ik draaide me dus om en keek recht in zijn hazelnootbruine ogen. Met mijn hand streelde ik over zijn gezicht. Ik werd dichter getrokken en keek nog steeds in mijn ogen. Ik had echt de drang om hem te kussen, maar toen dacht ik aan Ryan. Waarom dacht ik ook aan Ryan? Ryan is een eikel... Althans, zo dacht ik nu over hem. Ik voelde hoe de afstand tussen Brian en mij kleiner en kleiner werd, tot onze lippen elkaar raakten. Het voelde zo verlossend, alsof dit er echt al een eeuwigheid aan zat te komen, alsof Ryan al die tijd gewoon tussen ons in had gestaan...

We hadden minutenlang letterlijk aan elkaars lippen gehangen toen ik blik op mijn mobiel worp. Toen ik zag dat we ondertussen al een half uur later waren, besloot ik dat we maar eens op moesten staan. Ik moest vandaag beslissen: ging ik mee op tour of niet? Ik had geen zin om met Ryan en Brian in een kamer opgesloten te zitten en ik had al helemaal geen zin om met Ryan te praten, maar ik kón deze kans toch niet aan mij voorbij laten gaan? Ik moest gewoon stoppen met piekeren en gewoon gaan. Morgen vertrokken we en ik moest mijn koffer nog maken dus kleedden we ons aan en ik bereidde me mentaal voor om de confrontatie aan te gaan met mijn "broer". Niet veel later stapten we in de auto en reden we naar het huis. De hele rit zat ik na te denken en te hopen dat Ryan niet thuis zou zijn, maar kom op, we wisten allemaal dat Ryan sowieso thuis ging zijn, ik had gewoon gehoopt dat het anders was... We reden door de poort en ik gaf een glimlach aan Ron en Jared, de twee vaste bodyguards van Ryan. Als we eenmaal stilstonden, stapte ik uit en deed de deur achter me dicht. Met mijn sleutel in mijn trillende hand liep ik naar de deur toe.