Off limits? (In progress)

15.

Het was inmiddels al een stuk later. Bijna etenstijd. Sinds Ryans telefoontje hadden we alleen nog maar meer en harder gerepeteerd. Alles was foutloos afgewerkt en ik kende het perfect. We waren alle drie blij met het resultaat. We hadden wel de generale moeten missen maar dit was nu wel eventjes belangrijker. We waren onderweg naar het hotel om te gaan eten toen Josh me met zijn schouder aanstootte.
"Ik ben trots op je kleine. Ik zei toch dat het je zou lukken!"
"Bedankt! Ja, ik denk dat ik mezelf een beetje onderschat had..."
"Dat is toch helemaal nergens voor nodig? Maar euh, als je het niet wil vanwege Ryan moet je het zeggen, dan praat ik wel met Mila." Klein knikte ik.
"Dank je, maar na wat hij gezegd heeft ben ik niet van plan om me nog terug te trekken. Hij kan me niet zomaar gaan commanderen!"
"Ik snap het, maar ik wou gewoon dat je wist dat je niet verplicht bent..." Inmiddels waren we aangekomen bij het restaurant van het hotel. Mijn ogen scanden snel het restaurant en kruisten daarmee ook Ryans blik. Hij stond op en liep op me af. Ik deed alsof ik niet wist waar hij naar me toe liep en vulde rustig mijn bord met al het lekkers dat klaarlag om te nemen. Ik voelde aan mijn lichaam dat hij dichter kwam. Het stond op scherp en wou zich omdraaien, maar ik absoluut niet. Zijn warme adem streelde mijn nek en zijn hand greep mijn pols vast.
"We moeten praten." Zijn fluisterende stem in combinatie met de hete adem in mijn nek deed me huiveren. Met meer kracht dan nodig rukte ik mijn pols los en ging verder met opscheppen.
"Ik denk niet dat dat nodig is. Je hebt toch alles al besloten in je eentje." Een zucht verliet zijn mond.
"Louisa, doe niet zo kinderachtig. Wij gaan nu praten, oké?" Zijn stem klonk geïrriteerd en ik wist gewoon dat hij met zijn ogen rolde.
"Jij kan lekker tegen jezelf praten. Ik ga eten en daarna douchen. Ik zie je backstage wel?" En met die woorden liet ik hem alleen staan en liep naar de tafel waar enkelen van de crew, waaronder Josh, Mila en Brian, aan het eten waren en ging zitten naast Josh. Ook Ryan kwam erbij zitten en at verder met een woedende blik op zijn gezicht. Ik begon te eten en luisterde naar het gesprek dat gevoerd werd, maar ik zweeg.
"Weet je wel zeker dat je dit wilt doen? Dat je deze oorlog met hem wilt voeren?" grinnikte Josh. Vastbesloten knikte ik.
"Hij gedraagt zich alsof hij alles zomaar kan besluiten en hij de keizer van de wereld is en ik ga hem eens een lesje leren."

Ik wandelde door de gangen backstage, onderweg naar de kleedkamer. Mijn oortjes zaten in want ik was aan het bellen met Melanie. Zij was mijn beste vriendin. Ik kende haar al van toen we amper drie waren. Ze nam afscheid van me en beëindigde het gesprek. Net op dat moment werd mijn pols langs achter vastgegrepen en werd ik in een ruk omgedraaid. Mijn lichaam tegen de muur van het smalle gangetje gedrukt door dat van hém. Ryan. Mijn lichaam reageerde hevig op zijn aanraking. Mijn ademhaling versnelde en werd zwaarder. Mijn keel werd droog. Mijn harte klopte sneller dan nodig en het leek wel alsof het ieder moment uit mijn lijf kon springen. De huid die hij aanraakte tintelde en lichtjes begon ik te zweten. Mijn ogen ontmoetten de zijne en ik slikte hoorbaar. Zijn hoofd bewoog zich naar mijn oor en hij liet mijn blik niet los tot het niet anders kon. "Jij gaat nu naar Mila en Josh en zegt ze dat je dat duet niet kan doen." Ik slikte nog eens en haalde diep adem. Lichtjes werd ik geïrriteerd door zijn houding en trok mijn wenkbrauw op.
"Ik heb een veel beter idee. Jij laat me los en ik ga nu naar de kleedkamer om me klaar te maken voor het duet." Zijn gezichtsuitdrukking was allesbehalve blij. Ik hoorde hoe hij diep ademhaalde om tot rust te komen en zichzelf onder controle te houden. Daarna grinnikte hij kort en drukte een nat kusje in mijn nek waarna hij zich weer tot mijn oor richtte. In een snelle beweging had hij mijn beide polsen boven mijn hoofd gepind.
"Jij bent van mij. Niet van Josh, Brian of wie dan ook. Van mij. Begrepen? En ik verbied je om dat duet te doen, duidelijk?" Het was duidelijk dat hij niet gediend was met mijn toon en tegenspraak. Ik schrok nogal van de manier waarop hij tegen me sprak. Deze kant van hem had ik nog nooit gezien. Hij was wel altijd streng voor me wat betreft uitgaan en jongens, maar niet zoals dit. Het was intimiderend en eigenlijk gewoonweg bezitterig. Het beviel me helemaal niet dat hij zo bezitterig deed. Ik was geen hond die braafjes doet wat hij zegt en ik was al helemaal niet van hem. Ik was van niemand. Ik maakte mijn eigen beslissingen en ik hoefde helemaal niemand te hebben die mij vertelt wat ik moet doen. Ik begon nu toch wel boos te worden op hem. Hoe meer ik erover nadacht, hoe kwader ik werd. Ondertussen was ik woedend. Zo woedend dat de rook bijna uit mijn oren kwam denk ik.
"Nu moet je eens goed naar me luisteren, meneertje! Ik ben niet van jou en ik ga al helemaal niet als een slaafje knikken als jij een ingeving krijgt. Niets, helemaal niets, geeft jou het recht om voor mij te beslissen of ik wel of niet dat duet met Josh ga doen en je hebt al helemaal niet het recht om me nog eens dingen te gaan verbieden daar bovenop. Als jij niet wilt dat ik dat duet doe met Josh dan is dat lekker jou probleem en kan je oprotten!" Buitenadem van al het roepen trok ik mijn polsen, die ondertussen wel wat pijn begonnen te doen, hardhandig los. Ik gaf hem een keiharde duw waardoor hij enkele stappen achteruit ging en ik zo snel als ik kon wegliep naar de kleedkamer.

Hey babes, klein hoofdstukje voor jullie tijdens de examens. Het filmpje bovenaan kan dienen als een soort idee voor het duet dat ze doen, maar voel je niet verplicht om te kijken! Enjoy! ❤️ Vergeet niet om een vote achter te laten en succes nog! 😉
Liefs,
Lau 😊