Off limits? (In progress)

8.

Langzaam opende ik mijn ogen toen ik een bekende mannenstem mijn naam hoorde zeggen. Ik keek recht in Brian's bruine ogen. Snel scande ik de directe omgeving om te zien of er iemand was die ons kon zien en toen ik zag dat dat niet het geval was, drukte ik snel een kus op zijn lippen. Ik ging rechtop zitten en wreef in mijn ogen om wakker te worden. Na gisteren een hele dag in de rijdende bus te hebben gezeten, was ik maar in mijn bed gekropen uit ellende. Ik kon de spanning en ongemakkelijkheid echt niet meer aan. "Wat is er?", mompelde ik. "We zijn aangekomen in Barcelona. De eerste stop.", kreeg ik als antwoord van Brian. Ik drukte op de homeknop van mijn iPhone en keek hoe laat het was. Half negen. Zooooo vroeg. Deze middag hadden we vrij had Ryan gezegd dus ik dacht dat het me wel deugd zou doen om even te gaan shoppen, maar eerst moest ik aan het werk om alle choreografieën te herhalen en nog wat laatste aanpassingen te doen. Ik klom uit het stapelbed en nam wat makkelijke kledij uit mijn koffer waar ik in ging dansen. Ik liep naar het "badkamertje" en klopte op de deur. Toen ik geen antwoord kreeg, liep ik naar binnen en kleedde me om. Ik besloot om voor nu even geen make - up aan te doen en poetste mijn tanden. Eenmaal ik daarmee klaar was liep ik naar de "woonkamer" waar bijna iedereen al zat. Ik ging naast Brian zitten en checkte nog even mijn mobiel. Ik antwoordde op een paar berichtjes en scrolde nog snel door mijn Facebook en Instagram. Ik stopte mijn mobiel weg toen Ryan zei dat we moesten beginnen en liep achter hem aan.