Off limits? (In progress)

14.

Na de knuffelsessie tussen Ry en mij besloten we om te gaan ontbijten. Daar kwamen we Brian en Josh, een danser, tegen die ook net gingen ontbijten. Brian zag ons en zwaaide. Ik deed teken dat ik eten zou halen en dan bij hem zou gaan zitten. Het ontbijt zag er echt overheerlijk uit. Er was zoveel keuze! Overal chocolade, ge-wel-dig! Nadat ik er eindelijk uit was gekomen wat ik zou gaan eten en dat op een bord gelegd had ging ik rechtover Brian zitten. Ryan ging naast me zitten.

"Hé kleintje!" Geïrriteerd keek ik Brian aan en trok een wenkbrauw op. Hij grinnikte en ik rolde met mijn ogen terwijl ik een croissant met Nutella naar binnen werkte.

"Ook goedemorgen, Brian."

"Wat ga je vandaag doen?"

"Eigenlijk wil ik naar de wellness, want ik heb net ontdekt dat ze die hier hebben."

"Klikt goed, misschien ga ik wel mee."

"Daar gaat mijn rust en ontspanning. Ry, ga jij ook mee?" Ik draaide mijn gezicht naar hem toe. Met een moeilijk gezicht keek hij op van zijn bord.

"Het spijt me, prinsesje. Interviews en daarna moet meteen ik soundchecken."

"Hmm, oké." Licht teleurgesteld ging ik verder met eten.

Nadat we onze buikjes vol hadden gegeten, wandelen we terug naar de kamer. We namen alle spullen die we nodig hadden voor de wellness. Eenmaal daar besloten we meteen om een massage te nemen. En daar lagen we dan op de massagetafels. Genietend van de zeer ontspannende massage en heerlijke geur die er hing. Tot er opeens geklopt werd op de deur. Een van de masseuses opende die. Ik had geen zin of kracht om rechtop te gaan zitten of überhaupt te kijken naar degene die voor de deur stond, dus wachtte ik gewoon af tot de persoon iets zei om zo eventueel zijn stem te herkennen.

"Sorry dat ik stoor maar zijn Louisa en Brian hier toevallig? Ik moet ze spreken." Het was Josh z'n stem die door de kamer galmde. Wat was er gebeurd? Was er iets mis met Ryan of had hij misschien iets verkeerd gedaan? Was er iets fout gelopen tijdens het soundchecken? Maar zo lang lagen we hier toch nog niet?

"Ik lag net zo lekker... Is het dringend?" vroeg ik. Mijn woorden werden gevolgd door een veelzeggende zucht.

"Lisa, de danseres die het duet met mij danst, is ziek geworden en de crew heeft besloten dat jij haar het beste kan vervangen. Ik kom je nu halen zodat we kunnen repeteren, want je kent de choreografie natuurlijk helemaal niet."

"Maar ik kan die hele choreo toch niet meer leren en dan ook nog deftig afwerken tegen deze avond?" Terwijl nam ik mijn handdoek, die om mij geslagen was, stevig vast en ging met veel moeite rechtop zitten.

"Wij geloven in je, dus jij kan dat beter ook maar gaan doen. En bovendien hebben we je nodig. Ga je omkleden. Ik wacht wel in de repetitieruimte." Ik wou nog tegen hem ingaan, maar hij was al uit mijn zicht verdwenen. Ik draaide me naar Brian toe en keek hem aan met een schuldige blik.

"Het spijt me, Brian, maar ik moet echt gaan. Jij kan wel hier blijven als je wil?"

"Het is niks, hoor. Daar kan jij toch helemaal niks aan doen? Kom ik we kleden ons om en dan loop ik wel met je mee." Zwak glimlachte ik naar hem.

"Bedankt."

Zo'n 20 minuten later was ik gedoucht en had ik mijn makkelijke kleding aangetrokken. Brian en ik liepen de repetitieruimte in. Josh en de choreografe, Mila, toonden de dans voor. Het was best sensueel en er zaten veel moeilijke en gevaarlijke "trucjes" in, maar niets dat ik absoluut niet wou of kon. Ik twijfelde er alleen echt serieus aan of we het allemaal klaar zouden krijgen tegen de show. Het was pas in de late voormiddag, maar de choreo was alles behalve makkelijk.

Enkele uren en veel zweet later had ik de choreografie ongeveer onder de knie. Alleen de afwerking moest nog geperfectioneerd worden, maar voor de rest was het oefenen best vlot gegaan. Nu namen we een korte lunchpauze met belegde broodjes die Brian had gebracht.
"Ik zei toch dat het je wel zou lukken," zei Josh vlak voor hij een hap van zijn broodje nam.
"Denk je echt dat het goed genoeg is om de choreo vanavond al live te doen? Het ging net wel vlot, maar toch. Door de stress en druk gaat het straks waarschijnlijk helemaal fout en wat dan? Dan ga ik af voor al die mensen..." Mijn stem klonk onzeker en mijn ogen waren op de grond gericht.
"Hé, ik geloof in je. En als er echt iets fout gaat dan vang ik je wel op. Het komt goed." Zijn bemoedigende woorden deden me goed. Op mijn lippen verscheen een kleine glimlach.
"Dank je." Het geluid van mijn gsm verstoorde het gesprek. Op het schermpje verscheen Ryans contactfoto en naam. Zonder twijfel nam ik op.
"Hey, Ry."
"Hoi, Lou. Gaat alles goed daar? Wat ben je aan het doen?"
"Lisa is ziek geworden en ik moet haar plek innemen voor het duet met Josh, dus dat ben ik nu aan het oefenen met Josh en Mila. En hoe gingen de interviews?" Ik was best wel trots op het feit dat ze mij als "understudy" gekozen hadden en dat kon je horen aan mijn stem.
"Oh neen, Louisa. Dat gaat niet door. Jij gaat niet dat duet doen met Josh. Dat is ten eerste veel te gevaarlijk en ten tweede sta ik niet toe dat jij zo met een andere jongen danst. Dat gaat niet gebeuren. Over mijn lijk." Woede was in zijn stem te horen en hij kwam intimiderend over. Juist daarom besloot ik tegen hem in te gaan. Hij kan niet zomaar beslissen wat ik doe en laat en al helemaal niet of ik dat duet doe of niet. En wat zijn argumenten betreft: ik vind ze maar zwak. We zijn niet eens "officieel" samen en hij commandeert me al.
"Als je daar problemen mee hebt dan zorg je er maar voor dat je je er overheen zet. En als je denkt dat ik dit niet aankan of dat het te moeilijk is voor mij, dan onderschat je me zwaar. Daarnaast zou ik het fijn vinden als je me zelf zulke beslissingen laat nemen. Ik ben geen klein kind en ik hoef niet gecommandeerd te worden. Als je het niet erg vindt, laat ik je nu? Ik moet verdergaan met repeteren. Toedels!" En met die woorden beëindigde ik het gesprek. Naast mij hoorde ik Josh luidop lachen.
"Laat me raden. Hij is jaloers?" Een grijns stond op zijn gezicht.
"Waarschijnlijk, maar daarom hoeft hij mij niet te verbieden om met jou dat duet te doen. Dat kies ik nog altijd helemaal zelf."
"Hij gaat er alles aan doen om het niet te laten doorgaan. Dat weet je toch? En bovendien ga ik genegeerd worden." Josh grinnikte om zijn idee.
"Dan moeten wij er alles aan doen om het duet wel te laten doorgaan. Als hij je zou negeren zou ik dat wel erg kinderachtig van hem vinden, maar stel dat hij echt doet dan heb je mij nog." Een grijns verscheen op mijn lippen. Dat wordt lachen.

Hi babes, hopelijk heb je ervan genoten! Laat een stem achter alsjeblieft en voor alle studenten in de examens net als mij, succes! Je kan dit! Ik geloof in je! ❤️
Liefs,
Lauren ❤️