Why so mysterious? (Αργές ανανεώσεις)

Κεφάλαιο 14ο

Και οι δυο κοιταζόμασταν στα μάτια και ύστερα το βλέμμα του μετατοπίστηκε στα χείλη μου. Μηχανικά δάγκωσα το κάτω χείλος μου και το επόμενο δευτερόλεπτο ενώνει τα χείλη μας, κόβοντας μου την αναπνοή.

Και έπειτα τελείωσε τόσο γρήγορα όπως έγινε. Ήταν ένα πεταχτό φιλί, λίγο μεγαλύτερης διαρκείας..

Απομακρύνθηκε λίγο και κοιταχτήκαμε στα μάτια ξανά. Τα χέρια του ήταν ακόμα πάνω στα, σίγουρα, κατακόκκινα μάγουλα μου.

Είχα μείνει να τον κοιτάζω ανασαίνοντας λίγο γρήγορα απ την ξαφνική του κίνηση. Δεν περίμενα πως θα το κάνει. Δεν ήμουν προετοιμασμένη γι αυτό..

Όλοι ζητωκραύγαζαν και χειροκροτούσαν λες και δώσαμε το φιλί του αιώνα.

Κατέβασα το κεφάλι μου στην άβολη κατάσταση και ύστερα απομακρύνθηκε πηγαίνοντας πίσω στη θέση του ενώ έχω είχα μείνει ακόμα όρθια για λίγα δευτερόλεπτα. Τι σκατά έγινε μόλις τώρα;

"Έλα, έλα ας ηρεμήσουμε τώρα! Ένα φιλί ήταν.." άκουσα τη φωνή της Κωνσταντίνας και με επανέφερε στην πραγματικότητα, κάνοντας με να κάτσω γρήγορα ξανά στη θέση μου.

"Λοιπόν Φοίβο, ρωτάς." Συνεχίζει και πίνει μια γουλιά απ το ποτήρι της.

Εκείνος κοιτούσε έναν έναν σκεπτόμενος το επόμενο θύμα.

"Άλεξ." Λέει ρίχνοντας το βλέμμα του προς το μέρος μου. "Θάρρος ή Αλήθεια;"

Τώρα τι να απαντήσω; Γιατί να διαλέξει εμένα; Δεν μπορούσε να βρει άλλον;;

"Αλήθεια." Λέω ενώ είπα πριν τον Κυριάκο κότα. Ναι, το παραδέχομαι. Σε μια τέτοια φάση είμαι κότα.

"Σου άρεσε που σε φίλησα;" Ακούω στα αυτιά μου και παγώνω. Τι μου είπε;; Μου κάνει πλάκα έτσι;; Γιατί να με ρωτήσει κάτι τέτοιο; Τι περιμένει ως απάντηση δηλαδή;;!

"Άλεξ! Εε ακούς;;" Με σκουντάει δίπλα μου ο Κυριάκος και γυρνάω να τον κοιτάξω.

"Απάντα κούκλα μου. Θάρρος ή Αλήθεια;;" Μου λέει κοιτώντας με καλά καλά.

Έλα μου;;

Το φαντάστηκα όλο αυτό;

"Είπα αλήθεια.." λέω μπερδεμένη.

"Πότε το είπες; Τόση ώρα σαν χαζό κοιτάς το πάτωμα!" Λέει γελώντας.