Why so mysterious? (Αργές ανανεώσεις)

Κεφάλαιο 21ο

Μόλις έφαγα και την τελευταία μπουκιά από το υπέροχο φαγητό που μου ετοίμασε, άφησα το πιάτο στην άκρη και έριξα το σώμα μου πίσω στα μαξιλάρια κλείνοντας τα μάτια για μια στιγμή. Ένιωσα απαλά το χέρι του να χαϊδεύει απαλά το πόδι μου από τον αστράγαλο, πηγαίνοντας σιγά σιγά προς το μπούτι μου. Χωρίς να ανοίξω ακόμα τα μάτια μου, έριξα κι άλλο το κεφάλι μου προς τα πίσω και χαμογέλασα ασυναίσθητα.

Όταν το χέρι του είχε φτάσει πια στους γλουτούς μου, ανοίγω αργά τα μάτια μου και ήταν ήδη από πάνω μου. Το πρόσωπο ήταν μπροστά απ το δικό μου και τον κοίταξα απευθείας στα μάτια πριν γλύψω τα χείλη μου και δαγκώσω το κάτω χείλος επιδεικτικά.

"Δεν ξέρω πολλά από ζαχαροπλαστική, οπότε απλά θα αυτοσχεδιάσω για το επιδόρπιο.." λέει με αλαζονικό ύφος πριν ενώσει τα χείλη μας απαλά και ύστερα κτητικά.

+

"Άλεξ.." ακούγετε πολύ σιγά απ τον Φοίβο ενώ ήμασταν ξαπλωμένοι και μου χάιδευε τα μαλλιά.

"Ναι.." λέω χωρίς να κουνηθώ καθόλου.

Για λίγο υπάρχει μια ησυχία χωρίς να έχει μιλήσει ακόμα.

"Τίποτα.." λέει τελικά και ενώ σκέφτομαι τι μπορεί να ήθελε, το αφήνω ως έχει.

Σηκώνω το κεφάλι μου απ το στέρνο του και γυρίζω για να τον κοιτάζω.

"Θυμάσαι τότε στο σπίτι μου, που είχαμε κάνει μια συμφωνία..;" λέω κοιτάζοντας τον ήρεμη. Όταν του είχα μιλήσει για την οικογένεια μου μου είχε πει κι εκείνος πως θα μου έλεγε κάτι μήπως καταλάβω την τότε συμπεριφορά του.. Γιατί μεταξύ μας, σήμερα έχει δείξει έναν άλλο Φοίβο από αυτόν που είχα πρωτογνωρίσει..

Εκείνος με κοιτάζει για λίγο σαστισμένος και παίρνει το βλέμμα του ύστερα από εμένα και μετακινείτε στον γύρω χώρο. Ανασηκώνεται για να κάτσει καλύτερα στο κάγκελο του κρεβατιού, με αποτέλεσμα να σηκωθώ κι εγώ. Καθαρίζει το λαιμό του με ένα βήξιμο και με ξανακοιτάει..

"Περίμενα πως.. δεν θα.." λέει χωρίς να καταφέρει να βγάλει μια σωστή πρόταση. Οκ, δεν ήθελα να τον φέρω σε δύσκολη θέση αλλά δεν περίμενα πως θα μασούσε τα λόγια του.

"Οκ.. Καταλαβαίνω πως δεν είναι αυτή η σωστή στιγμή αλλά πρέπει να βγάλω κι εγώ μια άκρη εδώ πέρα, δεν νομίζεις;" λέω κάπως πιο απότομα απ όσο το είχα σκεφτεί στο μυαλό μου..

"Ωραία και τι θέλεις να σου πω κι εγώ τώρα; Να προσποιηθώ πως δεν έγινε τίποτα όλες αυτές τις ώρες και να έρθω μαζί σου σε αυτό το ηλίθιο πάρτι κάνοντας τον μαλάκα να ζηλέψει;; Αυτός νομίζεις πως είμαι; Ο τύπος που θα σε πήδαγε και ύστερα θα σε βοηθούσε να κερδίσεις τον επόμενο;;" λέει όλο θυμό και σηκώνεται πάνω.