Chased Desire (COMPLETED)

CD 25

Dhanelle

"SO, how was everything?" I asked as I look at Daniel who's crossing her arms while looking at the whole place. Katulad nya ay inilibot ko rin ang mga mata ko.

"Fine." Katulad ng dati ay parang patay nanaman sya kung sumagod.

What's new? Kay Alison lang naman nabubuhay ang laman loob ng taong yan.

"I think it's perfect. Anyway, thanks for the help sis." Sabay tapik ko sa balikat nya.

She gave me a death glare. "Pay."

Tsk.

I raised my brow. "Ayoko nga. Bayad mo na 'to sakin para sa pagiging successful ng opening ng LB. Isa pa, alam mo bang hindi ako pinatulog ni Bhria sa kama namin dahil pinilit ko syang um-attend ng lunching ng hindi nakaheels? Sabi nya nagmukha daw syang unano sa magazine dahil sa tangkad ko." Napailing ako saka napangiti. "She's not even aware on how she manage to look beautiful at that night. She's a goddess."

Hindi ko mapigilan ang mapangiti habang naalala ko ang gabi nayun. Kahit hindi nya ako pinatulog sa tabi nya dahil sinumpong sya ng pagsusungit ay nakangiti parin akong natulog. I was just so proud to have her as my wife and also deeply in love with her at hindi ako mahihiyang ipangalandakan yun sa harap ng media.

"Malala ka na." She tap my shoulder.

I salute my middle finger at her. "Mas malala ka, fúcker."

She sighed. "Yeah," Then turn her back at me without a single word of leaving.

Akala ko lalabas na sya ng entertainment room pero bago nya buksan ang pinto ay humarap muna sya sakin saka nya inangat ang gitnang daliri nya sakin. "Fúck you too moron."

Napailing nalang ako. Ganito talaga kami magmahalan ng kakambal ko. We respect each, love each other and of course, we have each other's back without a cost. Halata naman ang mga bagay na yun kapag nagkikita kami diba?

Please note the sarcasm.

Gagò talaga.

Marami na ang nagbago sa loob ng tatlong buwang pananatili namin ni Bhria dito sa mansion. Pati rin si mama ay dito rin nakatira dahil ayaw naman namin syang iwan mag-isa sa condo unit na iniregalo ko sa kanya. Saka mas maganda nayon dahil bukod sa may nakakasama si Bhria kapag nasa tarabaho ako, mapapanatag pa ang loob ng asawa ko at idagdag pang mas matutukan ko sila dalawa. Nang mamatay si papa- ang daddy ni Bhria, ipinangako ko sa sarili kong aalalagaan ko sila because somehow, I felt guilty of her lost. Kahit ni minsan hindi ipinaramdam sakin ni Bhria na sinisisi nya ako sa mga nangyari sa pamilya nya dahil sabi nya, wala naman daw akong kasalanan..

Pero para sakin, malaki ang kasalanan ko sa bagay na yun. Sa sobrang kagaguhan ko noon nakagawa ako ng maling hakbang na malaki rin ang kabayaran. Ngayon ko lang naisip na kaya siguro gusto kong mawala ang ala-ala ni Mael ay para wala akong masyadong ikakunsensya..because I did a big mistake. I did a very wrong move that cost a lot of loss. I should have fight him years ago. I shouldn't have leave Bhria. Kung ginawa ko ang mga bagay nayun.. Baka iba ang naging kinalabasan. Baka noon pa kami naging masaya. Baka hindi sya nawalan ng ama.

Pero tapos na e, hindi na pwedeng ibalik ang panahon kaya heto ako ngayon. Ginagawang tama ang lahat habang may panahon.

In this life; I've learned that the only way to be happy is to move forward, because you can't stay in the past when you are living in present. Minsan kailangan mo lang lumingon sa nakaraan pero hindi ka pwedeng bumalik o maski magtagal doon..