DeadLock ~ Sekai

Zaten yaşamayı yaşayanlar, ölmeyi ise ancak ölenler bilir.

LÜTFEN OKUYUN —> Merhabalar öncelikle bölüm başına not bırakmak asla yaptığım bir şey değil bilen bilir ama şu an kendimi bunu yapmak zorunda hissediyorum. Lütfen okuduktan sonra oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın. Ben okurlarımla tanışmayı, konuşmayı seven biriyim ama doğru dürüst yorum gelmiyor. Bırakın yorumu oy bile almıyorum. Gerçekten sayılar git gide düşüyor ve artık üzülmeye başladım. Lütfen gerekli hassasiyeti gösterin. Sürekli yorum yapan civcivleri ayrı tutuyorum♥️ Bu arada bölüm sonuna bıraktığım sorulara cevap yazmayı unutmayın. Neyse uzatmayayım daha fazla iyi okumalar...

İntikam, insanlıkla ilgisi olmayan bir kelimedir. Öyle demiş Seneca. Ben inanmıyorum buna. Tam tersine, insanın özüdür bence intikam. Herkes intikam almak ister. Herkes yaşadığını yaşatmak ister. Ben bunda insanlık dışı bir şey görmüyorum. Belki insanlık dışı olan intikam alma şeklimizdir. Onu da kişinin karakteri belirler değil mi? O halde burada da insanlık dışı bir şey yok? Tabii bu sözü eli kanlı birinden duymak size ne kadar insancıl gelir orası da muamma.

Ama şöyle bir düşünelim. Hayatta her şeyin adil olmasını isteriz fakat bu bizim bazı ayrıcalıkları hak etmediğimiz anlamına gelmez. Evet evet. Bunu hepiniz yapıyorsunuz, biliyorum. Araya tanıdık sokarak bazı konularda öne geçmek, hepimiz için artık rutin haline gelmiş bir iş değil mi? Ya da tanıdığınız sevdiğiniz kişiye öncelik vermek? Yapmadığınızı söylemeyin. Bazen farkında bile olmadan yaparız bunu. Karşınızda iki kişi düşünün. Birini tanıyorsunuz ama diğerini daha önce hiç görmediniz. Hangisinin yalan söylediğini bilmeseniz de tanıdığınız kişinin doğru söylediğini düşünürsünüz. Çünkü ikisini de teraziye bıraktığınız zaman tanıdığınıza olan güveniniz ağır basar. Çünkü ona inanmak daha kolaydır. Durum böyle olunca ortada adalet aramak saçma olur. Böyle konularda objektif olmayı başaran insan sayısı pi sayısının on milyonda biri kadar bile değildir bence. Saçmaladım değil mi? Konumuza dönelim.

Taehyung'un yüzünü yaktım. Biraz ileri gitmiş olabilirim. Belki de bu kadarına gerek yoktu? Benden intikam alacağını bilerek yapmıştım bunu. Zaten kaybedecek ya da korkacak çok bir şeyim de kalmamıştı. Ama dürüst olacağım. Bu kadarını beklemiyordum. Korkusu olmayan, psikopat herifin tekiydi ve aynı zamanda bana yaptığı hiçbir şeyi de evde uyumakta olan Youngjae'ye belli etmeden yapacak kadar dikkatliydi.

Evet bu kadarını beklemiyordum. Evet beni fazlasıyla şaşırttı. Evet çaresiz kalıp oyununu adım adım takip ettim. Başka bir alternatifim de yoktu zaten. Sonuç olarak kendi kendime küçük ama acılı bir ameliyat yapmıştım ve şimdi bütün vücudum intikam arzusuyla yanıyordu.

Taehyung'un yaptığı durumları eşitlemiş olmalıydı değil mi? Ama hayır. Ben onun kadar ileri gitmemiştim. Gitmiş olsam bile bu konuda objektif olamayacak kadar çok acı çekmiştim. Bu yüzden intikamım da epey acılı olacaktı.

Taehyung. Benden üstün olabilir miydi? Beni nasıl bayılttığını ve o hale nasıl geldiğimi bilmiyorum. Peki, belki de benden daha güçlüdür. Ama benim elimdeki silah daha farklıydı. Şimdi odamdaki aynamın karşısında yaramı bandajlarken düşündüğüm tek şey uzun soluklu, acılı ve zekice bir plandı.

Bağlı olduğum yataktan zorla da olsa kalkmış, kısa bir duş almış ve kendimi iyi denilecek hale getirmek için elimden geleni yapmıştım. İşin aslı; bu olay bana yeni bir bakış açısı kazandırmıştı. Taehyung haklıydı. İhtiyacım olduğunda yanımda olmayan kimseler için uğraşmak yoktu artık. Bu kendimi toparlamaya çalışırken verdiğim onlarca sözden biriydi. Şimdi çok daha güçlü hissediyordum.