Same Depression|| Vervolg fadtr|| ft. LouLou

Hoofdstuk 11 {Seven Months Pregnant}

~SEVEN MONTHS PREGNANT~

Louis Tomlinson's POV.

Ik begin me steeds schuldiger te vinden voor Louise. We zien elkaar nooit meer, maar het is ook niet officieel uit. Rosa trekt mij steeds meer naar zich toe waardoor ik dus zelfs niet bij de echo's kan zijn. Ik ben bang dat Louise hierdoor weer depressief word, dat zou ik echt niet willen. Ik geef te veel om haar om haar dat te gunnen.

Het zal je niet verbazen, maar ik zit thuis met Rosa. Mensen, let op! Hier komt de finale: met Simon erbij! Okay, schrik niet, maar Louise is er ook. Het is een beetje een ongemakkelijke situatie, aangezien Rosa haar rol erg serieus neemt. Ze zit dus weer de hele tijd aan me, en ze doet heel close. 'Rosa, Louis, even aandacht,' zegt Simon ineens. 'Ik heb besloten, dat Rosa weer vertrekt. Niet voor altijd, maar voor een tijdje. Om de drama weer een beetje te kweken. Louis, Louise, jullie mogen weer openbaar daten, maar dat jullie het weten, dat is tijdelijk.' Ik kijk blij op. Ik kijk naar Louise, de meteen wegkijkt.

Wil ze het niet? Is ze niet blij hiermee? Ik ben er wel heel blij mee, eindelijk van die bitch af. Het is dan wel tijdelijk, maar ik ga zeker van de tijd zonder haar genieten. 'En dan heb ik nog een ding,' zegt Simon ineens. Ik kijk hem vragend aan, net als Rosa en Louise. 'Ik wil een dubbele Espresso met Wodka,' zegt Simon. 'What the h*ll?' Vraagt Rosa. Waarom doet ze zo boos tegen Simon? Hij is wel de baas hoor! 'Nee grapje,' grinnikt hij.

'Ik dacht al, ik ga echt geen "dubbele Espresso met Wodka" voor je maken hoor,' zegt Rosa boos. Dat "dubbele Espresso met Wodka" zegt ze op zo'n na-aap toontje. Wat heeft Rosa ineens. Vind ze het niet leuk dat ze bij ons weg mag ofzo? 'Nou Rosa, ga jij maar alvast weg. Ik bel je wel als we je weer nodig hebben. En wat betreft jullie, het komt wel goed. Ik ga ook weer, aangezien ik ook nog wat andere zaken moet regelen, zoals Louise's tour die zich pas na de bevalling plaatsvind. Ik regel alleen dingen voor na de bevalling, en het liefst als jullie kindje dan ongeveer 1 is zodat hij mee kan,' zegt Simon.

Rosa staat bitchie op, en loopt weg. Ik hoor even later de deur die dichtvalt. Simon staat ook op, en geeft ons een hand. Hij loopt ook het huis uit. Ik kijk naar Louise die glimlachend voor zich staart. 'Whatsupp?' Vraag ik. 'Ik denk aan de toekomst,' glimlacht ze. 'Een goeie toekomst?' Vraag ik. Ze knikt lachend, en staat op. Ze gaat naast me zitten, waarna ze zich helemaal tegen mij aan nestelt. Ik sla een arm om haar heen, en druk haar stevig tegen me aan. 'Sorry dat ik zo afstandelijk tegen je deed,' zegt Louise. 'Is goed,' glimlach ik. 'Maar je was zo met die Rosa bezig, dat ik gewoon bang was. Bang dat je voor haar zou vallen,' antwoord Louise. Ik hoor aan haar stem dat er een brok in haar keel zit.

Ik wrijf over haar schouder, en druk een kusje op haar wang. 'Ik ben maar voor een meisjes gevallen, en dat ben jij. I love you,' glimlach ik. 'Love you to,' glimlacht Louise waarna er een traan over haar wang rolt. Ik haal hem met mijn duim weg, en druk een kus op haar neus.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Sorry voor f*ck*ng klein hoofdstukje, maar weet echt niks meer...