Cry a Thousand Tears (On-going)

4 Nightmare and Gossip

Ginising ako ng isang munting liwanag sa aking veranda pero akala ko nasa veranda ako pero mali ako kundi nasa pinakamadalim na lugar at may maliit na liwanag na di ko alam saan nagmumula. Hanap ako ng hanap sa liwanag na yun pero napunta ako sa isang sementeryo. Di ko alam kong bakit ako nandito at sa kadahilanan na may nakikita akong lalaki nakatalikod sa akin. Umiiyak ito at nakikita ko sa lalaking to na naghihinagpis ang damdamin niya. Gusto ko makita ang mukha niya at lapitan siya pero di ako makaalis sa pwesto ko. Tinignan ko yung lapida sa pwesto niya at laking gulat ko ang aking nakita. Di ako makapaniwala at bigla na lang ako nanghihina kasi ang nakasulat sa lapida ay "RIP RARINA CLASSY" para akong binuhasan ng malamig na tubig at naghalo-halo ang mga emosyon ko. Takot, Pagtataka, Gulat, Lungkot, at Sobrang Galit sa nakatayong lalaki sa harap ko ngunit wala akong naalala na kaaway ko. Umiyak lang ako ng umiyak ng di umaalis sa pwesto ko. Bakit ganito ang nangyayari sa akin yun lang ang naiisip ko sa panahon na nandito ako sa pwesto ko.

Lumuhod ang lalaki lapida at sigaw siya ng sigaw sa kapangalan ko kaya pati ako nanginginig na takpan yung tainga ko at pumikit ako para di makita ang hinagpis na nakikita ko sa lalaki kaya pati ako napapasabay. Biglang tumahimik ang paligid at pagdilat ko nasa veranda pa rin pa pala ako at gabi na. Panaginip lang pala akala ko totoo na at hinawakan ko ang pisngi ko na may tubig pala galing sa mata ko mga luhang nag-uunahan sa pagbaba. Umiiyak ba ako tanong ko sa sarili ko. Bakit?naman dahil ba sa panaginip ko pero panaginip lang naman yun ah wala ako dapat ikatakot kasi panaginip lang yun kumbinsi ko sa sarili ko pero iba ang nararamdaman ng katawan ko kusa itong namamanhid at nasasaktan. Bakit?nga ba ako nasasaktan. Iyak lang ako ng iyak sa kadahilanin na nasasaktan ako at di ko alam kong saan nagmumula ang mga nararamdaman kong sakit. Baka naman namimiss ko lang si jm ko pero iba to sobrang nahahati ang isip at puso ko na nararamdaman ko. Nakaupo na lang at nakatungo na umiiyak hawak ang mga binting akala mo dito ay safe na safe ako.

Ilang minuto ang nakalipas kumalma na ang aking kalooban at huminga ako ng malalim. Nang ok na ako tinignan ko yung phone ko it's already 7:30 pm na kaya baba na ako pero pagharap ko sa pintuan ng veranda ko nakita ko ang sariling kong repleksyon pero ang kapansin-pansin ay ang mata ko mugto parang di ako at ang buhok kong magulo.

Young Lady Rarina tok tok tok katok na nagmula sa pintuan ng kwarto ko.

Dun lang bumalik ang diwa ako at binuksan ko ang pinto ang veranda ko saka ako naglakad palapit sa pintuan ko ng buksan ko ito ay bumungad sa akin na maid. Gulat ito sa akin pero di niya pinapahalata at yumuko na lang siya.

Young Lady Rarina pinatawag po kayo ni Manong Ken na kakain na po kayo nakahanda na po ang inyong dinner sabi niya sa akin ng di pa siya umaalis. Ano pa ba hinintay nito tanong ko sa isip ko kaya tinanong ko siya Bakit?nandito ka pa.

Ay so-sorry po young lady rarina paumanhin nito saka siya umalis pero pinigilan ko siya.

Wait!

Ano po yun Young Lady Rarina galang na sabi nito

Ano pangalan mo kasi parang bago ka dito at bakit?para kang nakakita ng multo? tanong ko sa kanya at nabigla naman siya kaya yumuko siya ulit.

Ako nga po pala si Trixie Young Lady Rarina opo bago lang po ako dito at so-so-sorry po nabigla po kasi ako sa ayos niyo. Direktang sabi niya

Hahahahah Oo nga naman sino di mabibigla sa ayos ko, Cge ayos lang at pakisabi kay Manong Ken susunod ako tawa kong sabi. Nagsmile na siya at yumukong umalis.

***

Hahahahah tawa lang ako ng tawa kay manong ken.

Naalala ko pa po young lady rarina ng unang tapak mo dito sa rest house nato nakamasingot ka po kwento ng matandang kausap ko.