The Vampires [Book 2]

Κεφάλαιο 17

Εγώ και η Άρια είμαστε στο σπίτι της Τζένας... Μας ήθελε για να μας μιλήσει. Δεν ξέρουμε περί τίνος πρόκειται.
"Θέλω να σας μιλήσω" μας λέει.
"Είναι όλα καλά;" Την ρωτάω εγώ.
"Όχι δεν είναι... Και ξέρετε γιατί... Αυτό που είδατε προχθές" λεει και σταματάει.
"Τζένα" λέει η Άρια.
"Άσε με να μιλήσω" της λέει η Τζένα" Καταλαβαίνω ότι είναι κάτι δύσκολο... Είναι δύσκολο και για εμένα... Ήξερα πριν πολλά χρόνια ότι θα μου συμβεί... Για αυτό και όταν μου είπες Ίζαμπελ για τους βρυκόλακες δεν ενθουσιάστηκα.... Ήξερα ότι υπάρχουν... Όπως ήξερε ότι υπάρχουν και οι μάγισσες όπως ξέρω τις του αρχικούς για τους αιρετικούς" μας λέει.
"Πώς γίνεται εσύ να είσαι" της λέω.
"Κληρονομικό... Από τον πατέρα μου" μου λέει"Αλλά ας τα αφήσουμε αυτά" λέει μετά" για άλλο σας φώναξα εδώ"
"Γιατί;"ρωτάει η Άρια.
"Αν θέλετε μετά από αυτό να μείνετε μακριά μου το καταλαβαίνω... Και δεν θα με πειράξει... Είμαι επικίνδυνη για την ώρα γιατί δεν μπορώ να ελέγξω τον εαυτό μου" μας λέει.
"Όχι συνέχεια... Μόνο στην πανσέληνο" της λέω.
"Σωστά...αλλά και πάλι... Το να είστε κοντά μου είναι επικίνδυνο... Τι θα γίνει αν στην επόμενη πανσέληνο κάποια από εσάς πάθει κάτι; Δεν θα το συγχωρήσω ποτέ στον εαυτό μου" μας λέει.
"Τζένα" της λέω.
"Ξέρω Ίζαμπελ" μου λέει.
"Μπορώ να μιλήσω; Εσύ είπες ότι θέλεις... Θέλουμε και εμείς να σου πούμε" της λέω.
"Σας ακούω" μας λέει.
"Τι έκανες όταν έμαθες ότι είμαι μάγισσα; Δεν φοβήθηκες; Θα σου πω εγώ... Είμαι σίγουρη ότι φοβήθηκες γιατί ξέρεις ότι έχω τις δυνάμεις να σε κάνω να πονέσεις... Ξέρεις ότι έχω την δύναμη να κάνω πάνω πράγματα απαίσια... Όμως εκείνος δίπλα μου... Ακόμα και αν φοβόσουν" της λέω και εκείνη απλά με κοιτάει.
"Και εγώ τα έχασα με αυτό που συνέβη στην Ίζαμπελ... παρόλαυτα όμως έμεινα και εγώ κοντά της όπως και εσύ.. και βλέπεις; Δεν έχει πειράξει κανέναν" της λέει η Άρια.
"Δεν είναι το ίδιο πράγμα... Η Ίζαμπελ μπορεί να το ελέγχει...εγώ κάποιες φορές δεν μπορώ" μας λέει.
"Για αυτό είμαστε εμείς εδώ... Για να σε βοηθήσουμε... Ότι και να μας συμβεί... Είμαστε παρέα... Και η παρέα στηρίζει τα μέλη της... Δεν πρόκειται ποτέ να σε αφήσουμε ακόμα και αν ξέρουμε ότι κάτι θα μας συμβεί... Τουλάχιστον αν είναι να πάθουμε κάτι.... Θα το πάθουμε ξέροντας ότι έχουμε προσπαθήσει" της λέω και εκείνη μας αγκαλιάζει..
Δεν την φοβάμαι... Και δεν πρόκειται να την αφήσω ποτέ.

Μεριά Ντέιμον

"Ωραία σκηνή"λέω όταν τους βλέπω..
Πραγματικά ήταν υπέροχη.. όλα αυτά που της είπαν..  δεν θυμάμαι να έχει κάνει κάποιος κάτι παρόμοιο για εμένα.
"Γεια σου Ντέιμον" μου λένε.
"Πώς νιώθεις" ρωτάω την Τζένα.
"Καλά... υποθέτω" μου λέει.
"Καλά φαίνεσαι" της λεω.
Ότι θα βοηθούσα την αντιπαθητική δεν το περίμενα με τίποτα.
"Ίζαμπελ... Έλα λίγο μαζί μου" της λέω και πάμε έξω... Μόνο εκείνη μπορεί να βοηθήσει τώρα.
"Τι έγινε;" Με ρωτάει.
"Πάρε αυτό... Και αυτό" της λέω και της δίνω ένα βιβλίο και ένα κολιέ.
"Τι να κάνω;" Με ρωτάει.
"Σελίδα 268" της λέω.
"Λυκάνθρωπος;" Με ρωτάει.
"Είναι ξόρκι... Θα το κάνεις πάνω στο κολιέ και θα το δωσεις στην Τζένα" της λέω.
Πρέπει να την προστατεύσουμε.
"Γιατί να το κάνω αυτό;" Με ρωτάει.
Αυτές οι ερωτήσεις; Γιατί ποτέ δεν μπορεί να κάνει ότι της λένε.
"Οι αρχικοί σκοτώνουν τους λύκους... Αυτό θα την προστατεύσει με το να ανακαλύψουν τι είναι... Για αυτό...κάνε το ξόρκι"

Μεριά Ίζαμπελ

Έκανα το ξόρκι όπως μου είπε ο Ντέιμον.
"Πέτυχε;" Τον ρωτάω.
"Ναι" μου λέει μόνο.
"Δώστο της... Και να της πεις να μην το βγάλει ποτέ από πάνω της... Αν δεν θέλει να πεθάνει" μου λέει.
"Όχι..  εγώ νομίζω ότι θα το εκτιμούσε πολύ αν της το έδινες εσύ" του λέω.
"Είμαι ο τύπος που δεν την συμπαθεί.. και ούτε εκείνη με συμπαθεί" μου λέει.
"Εγώ άλλο κατάλαβα προχθές το βράδυ.. πήγαινε" του λέω και εκείνος μπαίνει μέσα.
"Τι κάνατε έξω τόση ώρα εσείς;" Ρωτάει η Άρια.
"Προσπαθούσα να αποφύγω να κάνω αυτό" λέει ο Ντέιμον και βάζει το κολιέ στον λαιμό της Τζένας.
"Τι είναι αυτό;" Τον ρωτάει εκείνη.
"Θα σε προστάτευει από τους αρχικούς... Ψάχνουν τους λύκους και είτε τους σκοτώνουν είτε τους κρατάνε για να τους βοηθάνε σε ότι  θελήσουν... Αυτό θα σε προστατεύει από το να ανακαλύψουν τι είσαι .. μην το βγάλεις ποτέ" της λέει.
"Ντέιμον" του λέει εκείνη όταν εκείνο πάει να φύγει .
"Τι είναι;"της λέει ο Ντέιμον.
"Ευχαριστώ"

______________________________________________

Χεϋ

Καλημέρα

Τι κάνετε;

Αυτό είναι το κεφάλαιο.

Η Τζένα είναι λυκάνθρωπος και οι φίλες της αποφάσισαν να είναι δίπλα της σε όλο αυτό.

Ο Ντέιμον αρχίζει γενικά να φέρεται καλά.

Μήπως αρχίζει να ξυπνάει ο άνθρωπος που κρύβεται μέσα του;

Τι άλλο περιμένει την Ίζαμπελ που θα την "καταστρέψει" εντελώς;

Πού να ήξεραν όλοι τι τους περιμένει ακόμα ♥

Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο.

Τα λέμε στο επόμενο.

Φιλάκια πολλά 💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋