The Vampires [Book 2]

Κεφάλαιο 29

Η Έμιλυ κράτησε τον λόγο της... Άρχισε να ντύνεται σαν εμένα για να μπερδέψουμε τα αγόρια. Έχουμε και την ίδια φωνή... Κανείς δεν θα μας καταλάβει.
"Λοιπόν... Μας αναγνωρίζεται τώρα;" Ρωτάω τα αγόρια.
"Δύσκολα" λέει ο Τάιλερ.
"Εγώ νομίζω ότι είναι πανεύκολο" λέει ο Ντέιμον.
"Για πες εσύ τότε" λέει ο Τάιλερ στον Ντέιμον.
"Αριστερά είναι η Ίζαμπελ... Και δεξιά η Έμιλυ" λέει ο Ντέιμον.
"Αδύνατον" λέει η Έμιλυ.
"Σου είπα... Ήταν εύκολο" λέει ο Ντέιμον στην αδερφή μου.
"Θα πρέπει να παρεξηγηθω που δεν με αναγνωρισες;" Ρωτάω τον Τάιλερ.
"Όχι... Θα το συνηθίσω κάποια στιγμή αυτό" λέει και με φιλάει.
"Πρέπει να γυρίσω πίσω στο σπίτι.... Υποσχέθηκα στην Άλισον να την βοηθήσω... Τώρα που είναι έγκυος δεν μπορεί να τα κάνει όλα μόνη της" του λέω.
"Να πας... Θα τα πούμε μετά;" Με ρωτάει.
"Θα ξανά έρθω" του λέω.
"Έμιλυ... Πάω σπίτι...θα έρθεις;" Την ρωτάω.
"Θα μείνω... Πρέπει να πω κάτι στον Τάιλερ σχετικά με τους αρχικούς και συγκεκριμένα για την Κάθριν... Πρέπει να ξέρει" μου λέει.
"Ωραία... μείνε και εγώ θα ξανά έρθω αργότερα" της λέω.
"Τα λέμε" μου λέει και φεύγω από το σπίτι.
"Δεν σου πάνε αυτά τα ρούχα" ακούω τον Ντέιμον να λέει.
"Δεν με έχεις συνηθίσει έτσι" του λέω.
"Ναι ίσως" λέει εκείνος.
"Ξέρεις... Μου έκανε εντύπωση που εσύ μας αναγνωρισες πρίν ..  ήταν απλά τύχη...η οντως μας κατάλαβες;" Τον ρωτάω.
"Θα σε αναγνώριζα ακόμα και ανάμεσα σε χιλιάδες ίδιες με εσένα" μου λέει.
"Πρέπει να φύγω... Θα τα πούμε αργότερα" του λέω και μπαίνω στο αυτοκίνητο.
Γύρισα στο σπίτι. Η Άλισον ήταν στον καναπέ μαζί με τον Μάικλ. Είναι ήδη τεσσάρων μηνών... Περιμένει δίδυμα... Δεν είμαστε σίγουροι ακόμα για το φύλο τους θα μάθουμε αργότερα.
"Γύρισα" λέω.
"Καλώς την" λέει ο Μάικλ.
"Πού είναι η Έμιλυ;" Με ρωτάει η Άλισον.
"Έμεινε στου Τάιλερ... Ήθελε λέει να του πει κάτι για την Κάθριν... Θα ξανά πάω από εκεί αργότερα..." Της λέω.
"Εντάξει αγάπη μου" μου λέει και πάω να κάνω τις δουλειές που πρέπει.

Μεριά Τάιλερ

"Τι ήθελες να μου πεις σχετικά με την Κάθριν;" Ρωτάω την Έμιλυ.
"Θέλω προστασία... Η Κάθριν αργά ή γρήγορα θα μάθει ότι είμαι εδώ" μου λέει.
"Τι μπορώ να κάνω;" Την ρωτάω.
"Να με καλύψεις... Αν μάθει ότι είμαι εδώ θα τα βάλει και με όλους εσάς που με καλύπτεται" μου λέει.
"Δεν θα σου κάνει τίποτα...είσαι μάγισσα Έμιλυ... Μπορείς να τα βάλεις μαζί της... ειδικά τώρα που έχεις και την Ίζαμπελ στο πλευρό σου" της λέω.
"Δεν έχω δοκιμάσει ποτέ να την μαγεία μου με την Ίζαμπελ...δεν ξέρω να το ελέγχω" μου λέει.
"Θα τα καταφέρεις...ήσουν πάντα δυνατή... Θα είσαι και τώρα... Πιστεύω σε εσένα Έμιλυ"

Μεριά Ίζαμπελ

"Άλισον... Πάω στον Τάιλερ" λέω.
"Εντάξει...να προσέχεις" μου λέει και φεύγω από το σπίτι.
Είναι νωρίς ακόμα ...δεν έχει νυχτώσει οπότε είπα να μην πάω με το αυτοκίνητο και να περπατήσω... Είναι γύρω στο εικοσάλεπτο με τα πόδια... σιγά... Δεν θα πάθω τίποτα αν περπατήσω λίγο. Καθώς έβγαινα από την πόλη και πλησίαζα το σπίτι του Τάιλερ κοίταξα τον δρόμο για να περάσω απέναντι. Καθώς πέρασα... Ξαφνικά ένα αμάξι πέρασε γρήγορα τον δρόμο... Με χτύπησε... Και μετά σκοτάδι.

Μεριά Ντέιμον

Είχα φύγει από το σπίτι για να κυνηγήσω.... Είδα την Ίζαμπελ να περπατάει προς το σπίτι. Μα καλά γιατί πάει με τα πόδια; Ξαφνικά πέρασε τον δρόμο και ένα αυτοκίνητο έπεσε πάνω της... Θεέ μου ... μακάρι να είναι καλά.
"Ίζαμπελ... Ίζαμπελ" λέω και ήμουν δίπλα της με μια γρήγορη κίνηση.
"Έλα... ξύπνα ... ξύπνα"

______________________________________________

Χεϋ

Τι κάνετε;

Αυτό είναι το κεφάλαιο.

Τα κορίτσια κανόνισαν να μπερδέψουν τα δύο αγόρια όμως ο Ντέιμον αναγνώρισε την Ίζαμπελ.

Μήπως σημαίνει κάτι αυτό;

Η Ίζαμπελ είχε ένα ατύχημα... Θα είναι σοβαρό;

Τα λέμε στο επόμενο.( Θα αργήσει λίγο να μπει γιατί θα βγω)

Τα λέμε το βράδυ με νέο κεφάλαιο..

Φιλάκια πολλά 💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋