The Vampires [Book 2]

Κεφάλαιο 26

"Ίζαμπελ... Λείπεις δύο μέρες και δεν με ενημέρωσες καν... Τι θέλεις να κάνω" μου λέει.
"Μα σου είπα... Είχα αφήσει το κινητο στο σπίτι για να μην μας ενοχλήσει κανείς... Θέλαμε δύο μέρες μόνο οι τρεις μας" του λέω.
Δεν δείχνει να με πιστεύει... Δεν μπορώ και ούτε θέλω να του λέω ψέματα αλλά θα γίνει έξαλλος αν μάθει ότι συνάντησα τους αρχικούς .
"Θα μπορούσες να μου το πεις" μου λέει.
"Το ξέρω...αλλά έγιναν όλα τόσο ξαφνικά οι δεν πρόλαβα να σου πω κάτι... Δεν είναι δα και τόσο τραγικό" του λέω.
"Έχεις δίκιο αλλά ανησύχησα" μου λέει.
"Είμαι καλά... Ξέρω να προσέχω τον εαυτό μου" του λέω και εκείνος με φιλάει.
"Έχε μου εμπιστοσύνη... Έχω μάθει να εξασκώ τις δυνάμεις μου πολύ καλά"

_______________
"Σαμ... εξακολουθώ να πιστεύω ότι ήταν λάθος σου που άφησες την Ίζαμπελ να φύγει έτσι... Θα μπορούσε να μας βοηθήσει ξέρεις" λέει η Κάθριν.
"Και τι θα ζητούσες εσυ; Να αφήσει τον Τάιλερ;" Την ρωτάει ο Σαμ.
"Ναι... Ξέρεις πόσο μου αρέσει" λέει η Κάθριν.
"Κάθριν...δεν με νοιάζει για τον Τάιλερ... Έχουμε πολύ πιο σημαντικά πράγματα να κάνουμε... Και εδώ τις αποφάσεις τις παίρνω εγώ"της λέει αυστηρά ο Σαμ.
"Όπως θέλεις... Εγώ όμως τον Τάιλερ θα τον έχω πίσω"

Μεριά Ίζαμπελ

Ο Τάιλερ έφυγε για λίγο για να πάει να κυνηγήσει και έτσι βρήκα ευκαιρία να πάω να δω πως είναι ο Ντέιμον.
"Να μπω;" Λέω ενώ χτυπάω την πόρτα του δωματίου του.
"Ναι" λέει και εκείνη την ώρα έβαζε το παντελόνι του.
"Βάλε μπλούζα" του λέω.
"Ξανά το ίδιο.... θυμάσαι;" Με ρωτάει.
"Ναι... Δεν ξεχνιέται αυτό... Μόνο που τότε ήσουν με την πετσέτα... Μόνο" του λέω και γελάει.
"Βάλε μπλούζα... Μπορεί να έρθει ο Τάιλερ από στιγμή σε στιγμή" του λέω.
"Εεεε και; Δεν κάνουμε κάτι .. απλά μιλάμε" μου λέει και βάζει τελικά μπλούζα.
"Είσαι καλύτερα;" Τον ρωτάω.
"Πώς με βλέπεις;" Με ρωτάει εκείνος.
"Σαν τον παλιό καλό Ντέιμον" του λέω.
"Άρα είμαι καλά" μου λέει.
"Ο Τάιλερ γύρισε" μου λέει ξαφνικά μετά από λίγο.
"Πώς το κατάλαβες;" Τον ρωτάω.
"Ικανότητα εξαιρετικής ακοής" μου λέει και πάμε κάτω.
"Τι κάνατε πάνω εσείς οι δύο;" Μας ρωτάει ο Τάιλερ.
"Τίποτα από αυτά που μπορεί να φαντάζεσαι" λέει ο Ντέιμον.
"Σκάσε Ντέιμον" του λέω και εκείνος γελάει.
"Απλά τον ρωτούσα κάτι για την Τζένα" λέω στον Τάιλερ.
"Μην φοβάσαι...δεν της κάνω κάτι" λέει ο Ντέιμον.
"Νομίζω ότι σου είπα να σταματήσεις" του λέω.
"Κανόνας νούμερο 1.... Ποτέ δεν κάνω αυτό που μου λένε" μου λέει.
"Κάτι έχω καταλάβει"του λέω και χαμογελάει ελαφρά.
"Πότε τα βρήκατε εσείς οι δύο; " Ρωτάει ο Τάιλερ.
"Πριν λίγες μέρες..." Του απαντάω.
"Πόρτα... Θα πάω εγώ" λέει ο Ντέιμον και μας αφήνει.
Και τώρα οι δύο μας"

Μεριά Ντέιμον

Τους άφησα και πήγα να ανοίξω την πόρτα. Όμως δεν ήταν και ότι καλύτερο θα μπορούσε να συμβεί αυτή την στιγμή.
"Τι; Τι κάνεις εσύ εδώ;" Την ρωτάω.
"Σου έλειψα;" Με ρωτάει εκείνη.
"Καθόλου" της λέω.
"Δεν θα αλλάξεις ποτέ Ντέιμον" μου λέει και πάει να μπει μέσα.
"Ούτε να το σκέφτεσαι" της λέω.
"Κάνε μου την χάρη Ντέιμον" λέει και με σπρώχνει.
"Σταμάτα...δεν μπορείς να εμφανιζεσαι έτσι" της λέω.
"Άσε με να μπω με το καλό αλλιώς θα το κάνω με τον άσχημο τρόπο...μην με αναγκάσεις" μου λέει.
"Δεν καταλαβαίνεις δεν μπορεις να μπεις μέσα" της λέω.
"Γιατί όχι; Ήρθα να δω τον Τάιλερ" μου λέει.
"Τον βλέπεις αργότερα... φύγε τώρα" της λέω και την σπρώχνω έξω..
"Όχι τώρα θα τον δω" λέει και με μια κίνηση με σπρώχνει και μπαίνει μέσα...
"Όχι...έλα πίσω...έλα πίσω" της φωνάζω αλλά ήταν ήδη πολύ αργά.
"Oh god....Για αυτό δεν με άφηνες να μπω;" Μου λέει και με κοιτάει.
"Τι στο καλό σήμα συμβαίνει εδώ πέρα;"

______________________________________________

Χεϋ

Τι κάνετε;

Αυτό είναι το κεφάλαιο.

Τα πράγματα μέχρι στιγμής δείχνουν να πηγαίνουν καλά για όλους...αλλά όχι για πολύ.

Ποια ήταν αυτή η παράξενη επίσκεψη στο σπίτι του Τάιλερ και του Ντέιμον;

Ποιος ήταν έξω από την πόρτα του σπιτιού του και δεν έπρεπε σε καμία περίπτωση να μπει μέσα;

Η Κάθριν; Η μήπως κάποιος άλλος;

Γιατί η Ίζαμπελ ταράχτηκε τόσο πολύ με την παρουσία αυτού του ατόμου;

Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο

Τα λέμε στο επόμενο.

Φιλάκια πολλά 💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋