The Vampires [Book 2]

Κεφάλαιο 19

"Τι έγινε με εσένα και τον Ντέιμον εχθές;" Με ρωτάει ο Τάιλερ.
"Τίποτα... Είχαμε μια διαφωνία" του απαντάω.
"Σχετικά με τι;" Με ρωτάει.
Κάτι έχει καταλάβει. Άντε να του εξηγήσω τώρα ότι δεν είναι τίποτα.
"Κάτι ήθελε να κάνει και δεν τον άφησα... Μην δίνεις σημασία... Βλακείες του Ντέιμον" του λέω.
"Ίζαμπελ θα σε ρωτήσω κάτι και θέλω μια ειλικρινή απάντηση" μου λέει.
"Σε ακούω" του λέω.
"Έχεις αισθήματα για τον Ντέιμον;" Με ρωτάει και πριν προλάβω να απαντήσω μπαίνει στο σπίτι ο Ντέιμον γεμάτος με αίματα.
Σε παρακαλώ πείτε πού ότι δεν είναι αυτό που φαντάζομαι.
"Ντέιμον" λέει ο Τάιλερ.
"Γεια σου αδερφούλη" λέει εκείνος.
"Τι έκανες;"τον ρωτάω ο Τάιλερ.
"Τίποτα... απλώς διασκέδαζα" λέει εκείνος.
"Ίζαμπελ σε παρακαλώ γύρνα στο σπίτι.. πάω να καλύψω τα χάλια του" λέει ο Τάιλερ και φεύγει.
"Τι έκανες;" Τον ρωτάω.
"Αυτό που έκανα πάντα... Ήμουν ο εαυτός μου" μου λέει.
"Ντέιμον... Σταμάτα να είσαι αυτό που πιστεύουν οι άλλοι για εσένα" του λέω φωναχτά.
"Τι; Ένα τέρας; Συγγνώμη Ίζαμπελ αλλά δεν θα σου κάνω την χάρη... Αυτό είμαι... Μπορεί εσύ να είδες κάτι άλλο σε εμένα αλλά έκανες λάθος.... Τώρα βλέπεις το πραγματικό μου πρόσωπο" μου λέει.
"Ο Τάιλερ πιστεύει" λέω αλλά σταματάω γιατί μου είχε γυρίσει την πλάτη" Ο Τάιλερ πιστεύει ότι έχω αισθήματα για εσένα" του λέω αφού γυρίζει και με κοιτάει.
"Λοιπόν; Έχεις;" Με ρωτάει.
"Όχι... Μετά από όλα όσα έχω ζήσει μαζί σου μετά από αυτό εδώ σήμερα... Διέλυσες τα πάντα... Μείνε μακριά μου Ντέιμον... Ότι και αν είχαμε εμείς οι δυο τελείωσε εδώ" του λέω και φεύγω απο το σπίτι.
Νόμιζα ότι είχε αλλάξει.. αλλά τελικά είναι ο αυτος που φοβόμουν στην αρχή... Τελείωσα μαζί του.

Μεριά Ντέιμον

Ίσως είναι καλύτερα έτσι.. ας μείνει μακριά μου... Καλύτερα... Ίσως έτσι να την ξεχάσω μια και καλή.
"Είσαι τρελός" ακούω τον Τάιλερ.
"Άσε με ήσυχο" λέω.
"Πού είναι η Ίζαμπελ;" Με ρωτάει.
"Πήγε στο σπίτι της... Και μην ανησυχείς δεν τρέχει κάτι ανάμεσα μας.... Μόλις το ξεκαθαρίσαμε... Είναι δική σου" του λέω και πάω στο δωμάτιο μου.
Δίκη του...αυτό είναι... Εγώ δεν θα την έχω ποτέ.

Μεριά Ίζαμπελ

"Άλισον" λέω όταν μπαίνω στο σπίτι.
"Γεια" μου λέει χαρούμενη και την αγκαλιάζω.
"Μάικλ"λέω και αγκαλιάζω και εκείνον.
"Πως περασες εδώ;" Με ρωτάει ο Μάικλ.
"Αδιάφορα... Εσείς πείτε μου.. πώς ήταν το ταξίδι" λέω και καθόμαστε στον καναπέ.
"Υπέροχο...και σου έχουμε δύο πολύ ευχάριστα νέα" μου λέει η Άλισον.
"Επιτέλους...να ακούσω και κάτι ευχάριστο σε αυτό το σπίτι" λέω και με κοιτάνε.
"Μάικλ... Ξεκίνα εσύ" λέει η Άλισον.
"Όσο λείπαμε... Παντρευτήκαμε... Κρυφά και μακριά από όλους... " Μου λέει και μου δείχνει την βέρα του..  το ίδιο κάνει και Άλισον.
"Ντροπή σας... Άλισον... Ήθελα να είμαι εκεί" της λέω.
"Μην ανησυχείς.. θα έχεις την ευκαιρία να δεις την θεία σου να έχει παιδιά" μου λέει.
"Ψέματα" της λέω.
"Όχι... Αλήθεια" μου λέει και την αγκαλιάζω.
"Είναι τα πιο υπέροχα νέα που άκουσα αυτές τις μέρες" λέω.
"Πάω να ανοίξω" λέω.
"Χεϋ... Έλα μέσα" λέω στον Τάιλερ όταν τον βλέπω.
"Κ. Χόκινς" λέει ο Τάιλερ.
"Τάιλερ; Γύρισες;" Τον ρωτάει
"Μεγάλη ιστορία Άλισον... Θα σου εξηγήσω αργότερα" της λέω.
"Πρέπει να μιλήσουμε" μου λέει ο Τάιλερ.
"Πάμε πάνω" του λέω και πάμε στο δωμάτιο μου.
"Τι έγινε;"τον ρωτάω.
"Ο Ντέιμον... Δεν είναι πουθενά"

______________________________________________

Χεϋ

Τι κάνατε;

Γύρισε πίσω η Άλισον με μια πολύ μεγάλη έκπληξη.

Ο Τάιλερ αρχίζει να υποψιάζεται ότι κάτι συμβαίνει ανάμεσα στον Ντέιμον και την Ίζαμπελ.

Έχει όντως δίκιο;

Ο Ντέιμον μετά από τον καβγά του με την Ίζαμπελ εξαφανίστηκε.

Που μπορεί να έχει πάει;

Αυτό είναι το κεφάλαιο

Ελπίζω να σας άρεσε.

Τα λέμε στο επόμενο.

Φιλάκια πολλά 💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋