The Vampires [Book 2]

Κεφάλαιο 6

2 μήνες μετά

Δύο μήνες έχουν περάσει.... Δεν έχουμε νέα του... Μετά από αυτά τα λόγια.... Δεν τα πιστεύω...είμαι σίγουρη ότι έτσι τα είπε για να φύγουμε... αλλά... γιατί δεν έχει επικοινωνήσει μαζί μας; Γιατί δεν απαντάει στο κινητο του;
"Ήμουν σίγουρος ότι θα σε βρω εδώ" ακούω την φωνή του Ντέιμον.
"Καλημέρα και σε εσένα Ντέιμον" του λέω.
"Χρόνια πολλά" μου λέει και μου δίνει ένα μικρό κουτάκι.
"Πώς; Πώς το ήξερες;" Τον ρωτάω.
"Μυστικό" μου λέει και ανοίγει το κουτάκι.
Ήταν ένα κολιέ... Μια καρδούλα με έναν κρύσταλλο στην μέση... Ξανά πανέμορφο.
"Δεν ήταν ανάγκη" του λέω και το βγάζει από το κουτί για να το βάλει στον λαιμό μου.
"Ναι ήταν" μου λέει" ο κρύσταλλος είναι μαγικός... Δεν ξέρω τι κάνει βέβαια αλλά είναι φτιαγμένο από μάγισσα... σκέφτηκα ότι είναι ότι πρέπει για εσένα" μου λέει.
"Ευχαριστώ πάρα πολύ είναι πανέμορφο" του λέω και τον αγκαλιάζω.
Ήταν αυθόρμητο. Χαμογελάω και φεύγω από την αγκαλιά του.
"Λοιπόν... Το βράδυ έχει πάρτυ στο σπίτι μου... Ιδέα της Τζένας" μου λέει.
"Δεν θέλω" του λέω.
"Στην φίλη σου να τα πεις... Θα σε περιμένουμε" μου λέει και φεύγει.
Τ

ι να κάνουμε.... Θα το υποστώ.
"Χρόνια πολλά μικρή μου" μου λέει η Άλισον όταν κατεβαίνω στο σαλόνι.
"Ευχαριστώ" της λέω και με αγκαλιάζει.
"Βλέπω πήρες ήδη δώρο....από ποιον είναι;" Με ρωτάει.
"Από τον Ντέιμον" της λέω και κάθομαι στην κουζίνα.
"Τι με κοιτάς; Είναι πολύ γλυκό εκ μέρους του" της λέω και τρώω.
"Μήπως εσύ και ο Ντέιμον..." Λέει αλλά σταματάει.
"Όχι... Όχι... Σε καμία περίπτωση όχι... Απλά είμαστε φίλοι... Και είναι δίπλα μου... Ενώ ο Τάιλερ έφυγε" της λέω.
"Ξέχασε το... Πήγαινε παρακάτω" μου λέει.
"Πώς; Έφυγε χωρίς να μου εξηγήσει... Τι; Απλά είπε στον Ντέιμον να μου πει κάτι; Όχι...δεν το δέχομαι... Θα προχωρήσω όταν έρθει εκείνος να μου πει...δεν σε θέλω" της λέω και ξανά ανεβαίνω στο δωμάτιο μου.
Μετά από λίγο χτύπησε η πόρτα.
"Περάστε" λέω.
"Χρόνια πολλά" ακούω την Τζένα και την Άρια.
"Ευχαριστώ" τους λέω και σβήνω το κεράκι στο κεκάκι που μου έφεραν.
"Ποιος το πήρε το κολιέ;" Με ρωτάει η Τζένα.
"Τι μάτι έχει;" Λέω στην Άρια και γελάμε.
"Ο Ντέιμον" της απαντάω.
"Καλά..οκ... το δεχόμαστε επειδή έχεις γενέθλια" μου λέει.
Δεν τον συμπαθεί καθόλου.
"Σχετικά με το πάρτυ σήμερα μπορούσες να το αποφύγεις" της λέω.
"Σε καμία περίπτωση" μου λέει.
"Ότι πεις" της λέω.
"Εμείς πάμε... έχουμε ετοιμασίες να κάνουμε... Μην αργήσεις" μου λένε και φεύγουν.
Πάντα αργώ.

Βαριόμουν τόσο πολύ να πάω σε αυτό το πάρτυ..αλλά δεν είχα άλλη επιλογή.
"Πανέμορφη όπως πάντα" μου λέει ο Ντέιμον όταν με βλέπει.
"Σίγουρα" του λέω και μπαίνουμε στο σπίτι.
"Λίγα άτομα κάλεσε" λέω.
"Είναι τα γενέθλια σου" μου λέει.
"Δεν χρειάζεται να το μάθουν όλοι" του λέω.
"Πάω να φέρω ποτό" μου λέει.
Επιστρέφει μετά από λίγο και μου δίνει το ποτήρι.
"Ευχαριστώ" του λέω.
"Στην υγειά σου" μου λέει και πίνουμε.
"Εδώ... είσαι...πάμε...πάμε να χορέψουμε" λέει η Τζένα.
Πήγα να χορέψω μαζί της αλλά κατάφερα να της το σκάσω....πήρα ακόμα ένα ποτό και πήγα έξω από το σπίτι για να έχει ησυχία. Σκεφτόμουν... Τον Τάιλερ... Πού να είναι. Τώρα; Τι να κάνει;
"Επιτρέπεται τέτοια μέρα να είσαι μελαγχολική;" Με ρωτάει ο Ντέιμον.
"Είμαι έτσι τους τελευταίους δύο μήνες" του λέω.
"Θα τον βρω....και θα τον φέρω πίσω" μου λέει και πέφτω στην αγκαλιά του...
Εκείνος με κράτησε εκεί... Ένιωθα ασφάλεια... Ήταν το μόνο μέρος που ένιωθα ασφάλεια από τότε που έφυγε ο Τάιλερ...στην αρχή τον φοβόμουν αλλά τώρα όχι... Δεν είναι κακός... Έτσι θέλει να δείχνει.
"Έχεις πιεί;" Με ρωτάει.
"Λιγάκι" του λέω.
"Εντάξει άστο τώρα γιατί και εγώ έχω πιει και δεν θα ξέρω πως να σε βοηθήσω μετά.
"Μεθάνε οι βρυκόλακες;" Τον ρωτάω.
"Φυσικά και μεθάνε" μου λέει και με παίρνει στα χέρια του.
Ήμασταν πολύ ώρα έξω... Ο κόσμος είχε αρχίσει να φεύγει σιγά σιγά...
"Πού πάμε;" Τον ρωτάω.
"Να ξαπλώσεις...δεν πας σπίτι έτσι" μου λέει.
Με πήγε στο δωμάτιο τού.
"Εγώ θα πάω στου Τάιλερ .. ξεκουράσου" μου λέει.
"Περίμενε... Μην με αφήσεις" του λέω.
"Ίζαμπελ" μου λέει.
"Τι;" Τον ρωτάω.
"Κοιμήσου"

______________________________________________

Χεϋ

Τι κάνετε;

Νωρίς νωρίς το κεφάλαιο 😂

Έβλεπα survivor παιδιά σόρρυ

Αυτά από εμένα...

Τα λέμε στο επόμενο.

Φιλάκια πολλά 💋💋💋💋💋