The Vampires [Book 2]

Κεφάλαιο 21

Έχουν περσει λίγες μέρες... Σήμερα έχει πανσέληνο.. Εγώ ο Ντέιμον και η Άρια είμαστε στο σπίτι της Τζένας... Είναι η δεύτερη ανεπιθύμητη αλλαγή της. Είμαστε δίπλα της σε αυτό.
"Είναι όλα εντάξει;" Ρωτάω.
"Ναι όλα μια χαρά... Απλά εσείς μείνετε μακριά" λέει ο Ντέιμον.
"Καλύτερα και εσύ να μείνεις μακριά... Όσο και να θέλω να σε σκοτώσω όταν τελειώσει όλο αυτό θα το έχω μετανιώσει" λέει η Τζένα στον Ντέιμον.
"Δεν σε φοβάμαι" της λέει ο Ντέιμον.
"Μπορώ να μυρίσω το αίμα σου από μακριά Ντέιμον" του λέει.
"Την πρώτη φορά κατάφερες να μην με πειράξεις...θα το κάνεις και τώρα" της λέει.
Το φεγγάρι άρχισε να εμφανίζεται λίγα λεπτά αργότερα... Η Τζένα ήταν σε πανικό...
Αυτό την πονάει...την βασανίζει... Δεν μπορώ να το βλέπω αυτό...δεν το αντέχω.
"Εγώ πάω έξω...δεν αντέχω να βλέπω... Σε παρακαλώ ή φώναξε με όταν τελειώσει όλο αυτό" λέω και βγαίνω από το σπίτι ενώ η Άρια με ακολουθεί.
"Είναι δύσκολο...αλλά μέχρι να μάθει να το ελέγχει πρέπει να είμαστε δυνατές.." μου λέει η Άρια.
"Δεν μπορώ να την βλέπω να πονάει... Να υποφέρει... Πονάω και εγώ μαζί της" της λέω.
" Το ξέρω... Ούτε και για εμένα είναι εύκολο...αλλά θα το αντιμετωπίσουμε... Όλες μαζί"

Μεριά Τάιλερ

Η Ίζαμπελ σήμερα είναι στην Τζένα... Έχει πανσέληνο και θα πραγματοποιηθεί για δεύτερη φορά η αλλαγή της.. Έπιασα το τηλέφωνο στα χέρια μου και της τηλεφώνησα. Ήθελα να δω αν όλα είναι καλά.
"Τάιλερ" μου λέει όταν σηκώνει το τηλέφωνο.
Ακουγόταν αναστατωμένη.
"Όλα καλά;" Την ρωτάω.
"Ναι... απλά είμαι κάπως με όλο αυτό που συμβαίνει" μου λέει.
"Πέρασε η αλλαγή;" Την ρωτάω.
"Όχι...σε λίγο... Το φεγγάρι δεν έχει κρυφτεί ακόμα" μου απαντάει.
"Όλα θα πάνε καλά... Θα είναι καλά... Κατάφερε να επιβιώσει την πρώτη φορά..θα το κάνει και τώρα" της λέω.
"Πρέπει να σε αφήσω για να πάω μέσα.... Την έχω αφήσει μόνη με τον Ντέιμον.." μου λέει.
"Εντάξει... Θα τα πούμε" της λέω και κλείνουμε.
Όλα θα πάνε καλά .. είμαι σίγουρος για αυτό.

Μεριά Ντέιμον

"Τζένα ηρεμησε... Ηρέμησε" της φωνάζω... Η αλλαγή της έχει γίνει..
Το φεγγάρι σε λίγο θα κρυφτεί και θα γίνει ξανά κανονική.
"Αααααα" φωνάζω ξαφνικά.
Εκείνη την στιγμή η Τζένα ξανά πήρε την ανθρώπινη μορφή της.
"Ντέιμον" μου λέει και κοιτάει το χέρι μου..
Είχε αίματα.
"Ντέιμον...σε.... Σε..." Λέει ταραγμένη.
"Όχι...όχι..δεν είναι αυτό που νομίζεις Κάνεις λάθος... Όλα είναι στο μυαλό σου" της λέω.
Δεν θα της το φορτώσω αυτό... αρκετά έχει στο κεφάλι της.
"Όχι όχι...το έκανα... Το θυμάμαι... Μόλις τώρα το έκανα... Σε δάγκωσα" λέει και είναι έτοιμη να βάλει τα κλάματα.
"Τζένα... κοίταξε με...και άκου με καλά.... Δεν έκανες τίποτα... χτύπησα... Ηρέμησε" της λέω φωναχτά.
"Τι έγινε;" Ρωτάει η Άρια όταν μπαίνουν στο σπίτι.
"Γιατί κλαίει η Τζένα;" Ρωτάει η Ίζαμπελ.
Την κοίταξα και την έκανα νόημα να μην πει τίποτα. Φαίνεται να το καταλαβε.
"Τίποτα...είναι μια κρίση...είδες είναι καλύτερα τώρα"λέω στην Ίζαμπελ.
Ας μην μάθει ποτέ κανείς για αυτό... Θα αφήσω την Ίζαμπελ να νομίζει απλά ότι έφυγα όταν πεθαίνω... Έτσι θα είναι και καλύτερα για εκείνη.
"Γυρίσετε στα σπίτια σας... Θα μείνω εγώ μαζί της" τους λέω.
"Όχι... Δεν θα την αφήσουμε" μου λέει η Ίζαμπελ.
"Σε παρακαλώ Ίζαμπελ... Θέλω να μείνω λίγο μαζί της... μόνος... Να της μιλήσω" της λέω.
"Αν είναι έτσι... εντάξει... Να την προσέχεις" μου λέει και φεύγει μαζί με την Άρια.
"Και τώρα οι δύο μας" λέω στην Τζένα.
"Γιατί δεν τους είπες για αυτό που έκανα;" Με ρωτάει.
"Δεν θα το μάθουν ποτέ... Δεν θα το πεις... Όταν πεθάνω... Θα δώσεις ένα σημείωμα στην Ίζαμπελ που θα λέει ότι έφυγα...και ότι δεν θα ξανά γυρίσω...με κατάλαβες;" Της λέω.
"Πώς θα σε αφήσω να πεθάνεις; Θα το κουβαλάω μια ζωή δεν το καταλαβαίνεις;" Μου λέει.
"Άκου με... Έζησα 145 χρόνια... Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να αποχαιρετήσω αυτόν τον κόσμο...και να πάω στην κόλαση" της λέω και εκείνη γελάει.
"Είσαι πολύ σκληρός με τον εαυτό σου" μου λέει.
"Υποσχεσου ότι δεν θα πεις στην Ίζαμπελ τις αυτό" της λέω ξανά.
"Δεν μπορώ" μου λέει.
"Τζένα... υποσχεσου" της ξανά λέω.
"Καλά υπόσχομαι" μου λέει και διακρίζει.
"Και όχι δάκρυά" της λέω.
"Δεν θα συγχωρέσω ποτέ τον εαυτό μου για αυτό" μου λέει.
"Ναι θα το κάνεις.... Μην νοιάζεσαι... Ξέχνα με... Δεν με συμπάθησες ποτέ... Θα συνεχίσεις την ζωή σου σαν να μην έγινε τίποτα"

______________________________________________

Χεϋ

Τι κάνετε;

Αυτό είναι το κεφάλαιο.

Δύσκολα τα πράγματα για τον Ντέιμον αφού δαγκωθηκε από λυκάνθρωπο.

Ζήτησε να μην μάθει ποτέ κανείς τίποτα.

Η Τζένα θα κρατήσει την υπόσχεση που του έδωσε;

Θα μάθει ποτέ η Ίζαμπελ για το τι συνέβη στον Ντέιμον;

Ελπίζω να σας άρεσε.

Τα λέμε στο επόμενο.

Φιλάκια πολλά 💋💋💋💋💋💋💋💋