The Brightest Lights /larry tłumaczenie pl/

Chapter 1.1

W przeciwieństwie do tego, co myślał Liam, Louis naprawdę tego dnia zaczął czytać o rzeczach dotyczących jego nowej roli. Do czasu końca swojej przerwy, Louis dowiedział się więcej o pilotach i samolotach, niż myślał, że to możliwe. Chciał już zacząć i użyć tej całej wiedzy, dlatego nie mógł się doczekać ich odczytywania scenariusza.

Liam już był w biurze, kiedy przyjechał. Wyglądał na zaskoczonego, gdy zobaczył Louisa nie tylko na czas, ale nawet kilka minut wcześniej.

- Masz otwarte usta - powiedział Louis, kiedy przechodził obok niego.

- Wybacz mi. Nigdy wcześniej nie byłem świadkiem cudu.

Udali się na ostatnie piętro budynku do pomieszczenia z długim stołem stojącym na środku i najbardziej wygodnymi obrotowymi krzesłami, na których Louis miał kiedykolwiek przyjemność siedzieć. Wszyscy byli już w środku, w tym producenci, obsada i kilka aktorów i aktorek, którzy mieli mniejsze role i jeden jedyny James Corden. Jedyną osobą, której Louis nie wiedział był Harry.

- Louis! - zawołał James, kiedy spojrzał na niego z miejsca, gdzie rozmawiał z kimś stojąc przy oknie. Odłożył kartki, które trzymał i podał swój telefon kobiecie, która wyglądała jakby właśnie wręczono jej bombę, by przyciągnąć Louisa do ciasnego uścisku. - Co u ciebie, Louis? Jak twoja przerwa?

- Było przyjemnie! Powrót do pracy jest tego wart, kiedy mogę się z tobą zobaczyć - Louis puścił oczko.

James wziął krok w tył, by na niego spojrzeć. - Wyglądasz naprawdę dobrze. Na wypoczętego. Jak zawodowy bokser, który powraca po tym, jak znienacka zaatakował swojego przeciwnika na ringu.

- Tak - zaśmiał się Louis. - Możemy nie wspominać o przeciwniku, albo ringu? Było tego wystarczająco podczas wywiadów.

Wzrok Jamesa był wyrozumiały, kiedy przyciągnął Louisa do drugiego uścisku, ten o wiele bardziej krzepiący, niż poprzedni. - Szczerze uważam, że ten film będzie tym, wiesz? Jestem podekscytowany, by spróbować w nim nowych rzeczy i naprawdę uważam, że ty i Harry będziecie razem dobrze pracować.

Louis ponownie rozejrzał się dokoła, wciąż nie widząc swojego partnera. - Uh... i gdzie on dokładnie jest?

- Nie mam pojęcia - powiedział James, brzmiąc na lekko podirytowanego, że jeszcze nie przyszedł. Przeskanował wzrokiem pomieszczenie, dopóki jego oczy nie wylądowały na młodym mężczyźnie z blond włosami. Robił coś na swoim telefonie i wyglądał na bardziej, niż odrobinę zmęczonego. Przypadkowo wyłapał wzrok Jamesa i próbował szybko odwrócić wzrok, ale James pokazał mu, żeby podszedł.

- Gdzie on jest? - spytał blondyna.

- Panie Corden, on- on jest w drodze. Powiedział, że przeprasza, że się spóźnia. Obaj przepraszamy.

Louis uniósł brew na spojrzenie, które reżyser posłał mężczyźnie, który był z pewnością menadżerem Harry'ego Stylesa. Jeśli Louis byłby nim, też by się jąkał, bo James potrafił być całkiem przerażający. Na szczęście Louis był jego drogim przyjacielem i zawsze był po dobrej stronie.

- James - poprawił go po kilku sekundach, kiedy obserwował jak mężczyzna się pocił. - Mów do mnie James. Jak daleko jest?

- Powiedział, że jakieś pięć minut - młody mężczyzna teraz wyglądał na mniej przerażonego, kiedy wiedział, że James nie zamierzał wykonać egzekucji za wstrzymywanie jego czytania.

- W porządku. Pięć minut. Powiedz mu, że zaczekamy - powiedział James, zanim odszedł, by wznowić swoją rozmowę z kobietą przy oknie.

Blondyn rozłączył się po kilku szybkich słowach do telefonu. Przejechał dłonią po swoich włosach, po tym jak ponownie sprawdził godzinę. Zauważył Louisa, kiedy podniósł wzrok.