The Brightest Lights /larry tłumaczenie pl/

Chapter 4.1

Jazda z powrotem do jego domu była cicha, kiedy przedostali się przez tłum paparazzi, którzy wciąż stali pod klubem, wszyscy krzyczeli, by dostać zdjęcia dwóch gwizd filmowych, którzy jako pierwsi opuszczali imprezę i co najważniejsze, opuszczali ją razem. 

Louis milczał, wyglądając przez okno z milionami myśli z głowie, kiedy kierowca zabierał ich coraz dalej i dalej od tego chaosu. Razem z Harrym musieli praktycznie biec do samochodu, więc wciąż był na krawędzi przez to całe podekscytowanie, ale nie miał pojęcia skąd pochodziły te nerwy, które płynęły w jego żyłach. 

Harry sięgnął po jego dłoń, kiedy na niego spojrzał. Louis zastanawiał się, czy mógł usłyszeć sposób, w jaki dudniło jego serce; to by wyjaśniało dlaczego wybrał akurat ten moment, by złączyć ich usta w powolnym pocałunku, który uspokoił każdą myśl błąkającą się po umyśle Louisa. Ich motto na planie brzmiało, by udawać jakby nikt nie patrzył i przez ten uspokajający sposób, w jaki wargi Harry'go poruszały się naprzeciw jego, czuł jakby nikt inny na tym świecie nie miał znaczenia. 

Harry odsunął się, jakby miał coś powiedzieć, prawdopodobnie przypomnieć Louisowi, że tej nocy byli tylko oni, ale Louis zatrzymał go, zanim mógł to zrobić, uśmiechając się i szepcząc, że już wie, zanim przyciągnął Harry'ego do kolejnego pocałunku. 

Jego nerwy były w większości uspokojone, kiedy dotarli do domu, więc Louis był w stanie skupić się na prostych rzeczach typu otworzenie drzwi i wejściu do środka, ale jak tylko drzwi się za nimi zamknęły, Harry był z powrotem na linii jego wzroku, jego dłonie odnalazły w ciemności talię Louisa, gdy przycisnął go do drzwi. 

Było coś podobnego w sposobie, w jaki zaczęli iść w stronę sypialni. Było to kilka miesięcy temu, kiedy kręcili tę scenę, ale Louis przeniósł się do intensywności tego dnia, kiedy czuł jak pełne pragnienia palce Harry'ego zaczęły zdejmować z niego koszulkę. Pamiętał, jak martwił się o osoby na planie, które były w stanie zobaczyć, że to dla niego nie była jedynie gra; że naprawdę stracił głowę dla Harry'ego i poddał się bez większej walki. W tamtym czasie Louis nie wiedział, czy Harry czuł się w ten sam sposób w stosunku do niego, ale tej nocy nie było żadnych wątpliwości co do jego uczuć, gdy Harry delikatnie całował jego szyję. 

Wędrówka do pokoju Louisa była o wiele dłuższa, niż ta na planie i ponieważ Harry był irytującym dupkiem, nawet jeśli dzieliły ich minuty od uprawiania seksu, wspomniał o tym. 

- To zajęło tak wiele czasu, by tu dotrzeć, myślałem, że zatrzymamy się na jedzenie - uśmiechnął się, kiedy Louis popchnął go, by położył się na łóżku. Tym razem Louis nawet nie kłócił się o rozmiar jego domu, skupiając się na sposobie, w jaki wspiął się na łóżko, po czym usiadł na biodrach Harry'ego.

Odpiął resztę koszuli Harry'ego, pochylając się, by zrobić kilka ciemnych siniaków na jego umięśnionym brzuchu, kiedy go całkowicie odsłonił. Przejechał zębami po jego sutkach powodując, że Harry wziął gwałtowny wdech na ten dotyk i nagle jego przekrzywiony uśmieszek zniknął. Harry usiadł, by ponownie złączyć ich usta, przygryzając dolną wargę Louisa, kiedy jego dłonie wędrowały w dół po talii Louisa do jego tyłka, ściskając go, by przysunąć go bliżej.  

Uścisk Harry'ego był potrzebujący i silny, kiedy masował skórę Louisa przez jeansy, znak, że celem tego mężczyzny było zrobienie czegoś więcej, niż tylko go poczuć, jeśli erekcja Harry'ego miała coś z tym wspólnego. Louis poruszył swoimi biodrami, tylko po to by poczuć jak bardzo był twardy, zmuszając Harry'ego do zamknięcia oczu na kilka sekund, by się uspokoić, kiedy cichy jęk próbował opuścić jego wargi. 

Najpierw jęknął, ale patrzył na każdy ruch Louisa, kiedy ten zszedł z jego kolan i pochylił się, by zdjąć swoje jeansy. Zielone oczy Harry'ego były szerokie i uważne, jakby nawet jedno mrugnięcie spowodowało, że przegapiłby coś ważnego.