Part 16

354 16 2
                                        

ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းေပၚကို
ျဖတ္ေလ်ွာက္ခဲ့ၾကတယ္။

အရင္တုန္းက
မိသားစုေတြနဲ႔
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ေနခဲ့ရတဲ့ အိမ္ကေလး...

ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အေပ်ာ္ရႊင္ရဆံုး
မွတ္ဥာဏ္ေတြကို သိမ္းဆည္းထားတဲ့
တစ္ခုတည္းေသာေနရာ...

************************************

"ေရဘဝဲျကီးလာၿပီေနာ္။
ေရဘဝဲႀကီးလာေနၿပီ။"

*ရယ္သံမ်ား* *ရယ္သံမ်ား*

"မိၿပီကြ။
သက္တံ့ေလးကို ေရဘဝဲႀကီးက စားပစ္ေတာ့မယ္။"

"ဟြန္႔...
မတရားတာေတြ...
ကိုကို ဂ်က္ရဲ႕ ေျခလွမ္းႀကီးေတြကိုက က်ဲေနတာ။
အငယ္ကို နည္းနည္း အေလ်ွာ့ေပးမွေပါ့။
အဲ့ေျခေထာက္ေတြကို ျဖတ္ထားလိုက္ခ်င္တာ။"

"ဟုတ္ကဲ့ပါဗ်။
ေနာက္က်ရင္ သက္တံ့ေလးကို အေလ်ွာ့ေပးပါ့မယ္။"

"အျပစ္ေပးရမယ္။"

"ေပးပါ...
မင္းသမီးေလးေပးတဲ့ အျပစ္ကို
ကြၽန္ေတာ္ ခံယူဖို႔ အဆင္သင့္ပါပဲ။"

"အာဘြားေပး..."

"ေအာ္...ဒါလား...
အခါတစ္ေထာင္ေလာက္ေပးပလိုက္ခ်င္တာ
ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလြန္းလို႔။"

*ခစ္ခစ္ခစ္ခစ္*

"ကိုကိုဂ်က္...
မီးေဘးမွာ အျမဲ႐ွိေပးမွာမွတ္လား။
ေဖေဖနဲ႔ ေမေမလို အရင္မထားသြားဘူးမွတ္လား။"

"အင္းေပါ့...
ၿပီးေတာ့ သက္တံံ့မွာ
သက္တံ့ ေဖေဖရဲ႕
သူငယ္ခ်င္းအရင္းေခါက္ေခါက္ႀကီး႐ွိတယ္။
ကိုကိုရယ္ ကိုကို႔ရဲ႕ေဖေဖနဲ႔ ေမေမလည္း အျမဲ႐ွိေနမွာ။"

"သက္တံ့ကို ခ်စ္လား။"

"ခ်စ္တာေပါ့။
သက္တံ့က ကိုကို႔ရဲ႕ ညီမေလးပဲဟာ။"

"ဟြန္႔...
ညီမေလးလိုမရဘူး...
အားလံုးထက္ခ်စ္မွရမွာ။"

"ကေလးတို႔...
ေမေမမုန္႔လုပ္လာတယ္။"

"ယို႔ယို႔...ေခ်ာကလတ္ကြ။"

************************************

စကားသံမ်ား...
အမွတ္တရမ်ား...
ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းထဲမွာ ႐ႈပ္ေထြးေနတယ္။
မွတ္ဥာဏ္ေတြထဲက ေပ်ာ္ရႊင္မႈမ်ားက ကြၽန္ေတာ့္ကို ရစ္ေႏွာင္ေနတယ္။

Memories (completed) Donde viven las historias. Descúbrelo ahora