Memories (completed)

Part 12

Announcement...

Part 11 ကေလ ဘာလို႔လဲမသိဘူး။

အေနာက္ေရာက္ေရာက္ေနလို႔ပါ။

Part 17 ရဲ႕ေ႐ွ႕မွာ႐ွိပါတယ္။ 😁

ေသခ်ာမစစ္ေဆးဘဲ ေပါ့ေလ်ာ့လိုက္တာေျကာင့္ ဖတ္ရတာ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္သြားရင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္ 😅

************************************
ကြၽန္ေတာ့္လည္ပင္းကို
တစ္ေယာက္ေယာက္က ညႇစ္ေနတယ္။
လႊတ္ပါ။
ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္။
Huff huff

*ဟစ္*
ဟူး...ေတာ္ပါေသးရဲ႕
အိပ္မက္ျဖစ္ေနေပလို႔...

ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ့္
အသက္႐ႈရတာ မဝဘူး...
Huff...huff...huff

ကြၽန္ေတာ့္လည္ပင္းေတြမွာ အိပ္မက္ထဲကလို
ခံစားခ်က္ေတြ ခံစားေနရတုံးပဲ။

ကြၽန္ေတာ့္ လည္ပင္း႐ွိရာကို
ၾကည့္လိုက္ေတာ့
ျဖဴဥေနတဲ့ လက္ေလးတစ္ေခ်ာင္း...

ဟင္...
ဘာႀကီးလား...
"အာာာာာာာားးးးးးးးး!!!!!!!!!!!!!!"
Windy?

ကြၽန္ေတာ္ အသံျပဲႀကီးနဲ႔
ေအာ္လိုက္တာေတာင္
မႏိုးႏိုင္တာကေတာ့ သူမ...

လႊတ္ပါဟဲ့...
လႊတ္ပါဟ...
ငါ့ကို အသက္႐ႈခြင့္ေလးေတာ့ ေပးပါဦး...
ငါေသေတာ့မယ္ေနာ္...

ကြၽန္ေတာ္ သူမရဲ႕ လက္ကို ဖယ္လိုက္တယ္။
ဒီေတာ့မွ
ကာလနဂါးက ႏိုးလာတယ္ဆိုပါေတာ့။

"Umm?"

ကြၽန္ေတာ့္ကို ႏွစ္မိနစ္ေလာက္
ေၾကာင္ၾကည့္ေနေသးတယ္...

"Why am I here?"

ငင့္...

သူကဒီကို မေန႔ကပဲ
အိပ္မက္ဆိုးမက္လို႔ ေရာက္လာတယ္ၿပီး
အခု သူဒီကို ဘယ္လို ေရာက္လာတာလဲလို႔
ေမးတယ္ဆိုေတာ့ကား
ကြၽန္ေတာ္က ဘာျပန္ေျဖရမတုန္း 😑

"Ahh. I remember now"
ေကာင္းပါတယ္ေလ...
ကိုယ့္ကို ေမးၿပီး ကိုယ့္ကို ျပန္ေျဖတာပဲ...

ကြၽန္ေတာ္လည္း ကာလနဂါးေက်းဇူးနဲ႔
အိပ္ရာဝင္တာေနာက္က်လို႔
ေနဖင္ထိုးမွ ႏိုးေတာ့တယ္။
ေတာ္ေသးတာေပါ့...
စေနေန႔ႀကီးျဖစ္ေနလို႔...

"Are you free today?"

အိပ္ရာကေတာင္ မဆင္းရေသး...

ငါမအားတဲ့ရက္က ႐ွိဖူးလို႔လားေအ...