5.sınıftaydım babam Lösev'de gönüllü üyeydi.
Dağıtması için aylık gazete verilmişti.
Ben de babamdan rica edip okula da dağıtmak istedim. Yaklaşık 50 tanesini de bana verdi.Zaten okulda 5.sınıflar 12, 6.sınıflar 17, 7.sınıflar 5 kişiydi.
8.sınıfları saymıyorum çünkü o sınıfa gazete dağıtmak için dahi olsa girmezdim.
Özellikle dişileri korkunçtu,yırtıcı,asi,yaşadıkları yer karanlık ve ürkütücüydü,kocaman elleri ve bedenleri vardı,uzunlardı.
Tamam abarttım ama o kızlar basketçiydi ve hepsi 1.90'dan uzun,iri,sertti.Güneşi sevmedikleri için de perdeleri kapalı yani sınıfları karanlıktı hepsi bu.Yine de onlardan korkardım.
Sınıfları gezip gazeteleri dağıtıyordum.Son olarak benim sınıfıma girdim.
Dağıtmaya devam ederken sınıftan bir çocuk kahkaha atmaya başladı.Muhtemelen karikatür bölümünü okuyordur diye düşünüp gülümsedim,kafamı geri çevirdim.Ama çocuk gülmeyi sürdürdü ve nefes alması gerektiğini hatırladığı bir anda "çocuğun kafasına bakın kel bu" diyip kahkaha atınca gözlerim büyüdü ve kendimi kaybettim çocuğu yakasından tutup duvara yapıştırdım ve yanımda duran sıradan makas alıp saçını kestim ve bıraktım.
Yani en azından "Kes Sesini !!!!" diye bağırdıktan sonra gözlerimi kısıp tehdit bakışımı atarken bunları hayal etmiştim...
O da bunu anlamış,yutkunmuş ve susmuştu.
Tüm ay boyunca insanları o gazetelerle görmüştümm o çocuğu bile :)
