8 yaşımdaydım...
5 yaşımdan beri hergün kardeş istemiştim !
Babam "bugün ne yapmak istersin evlat?" dediğinde bile "Migros'a gidip kardeş alalım" cevabını verirdim.
Ne bileyim ben bebek de marketten alınır sanıyordum.
Ama sonunda bir kardeşim oluyordu ve yarın dünyevi hayata yanımıza gelecekti.
Marketten alınmadığını zaman içerisinde öğrenmiştim yani hastaneye gideceğimizi biliyordum fakat pek hayal kırıklığı yaşadım diyemem. Sonuçta öyle ya da böyle kardeşim geliyorduuuu !!
Yatağıma yattığımda uyumak için merakımı azaltmaya çalışıyordum.Derken uyudum fakat bir anda kötü bir fikre kapıldım.
"Ya kardeşim LÖSEMİLİ olursa?"
Annemin yanına gittim.
"Senem ne oldu tatlım uyuyamadın mı?" onu da endişelendirmemek için gerçeği söylemedim.
"Sadece çok heyecanlıyım anne" dedim.Birlikte uyumayı teklif etti.
Elimi annemin karnına,muhtemelen kardeşimin ayaklarını koyduğu yere koydum.
"Ona bir şey olmasın" dedim (yine içimden)...hala kime seslendiğimi bilmiyordum hala Tanrıdan haberdar değildim.
Sonra anneme arkamı döndüm ve gözümden iki damla yaş geldi.
Uyudum.
