Μεταξύ Αγάπης και Μίσους

43-Σήμερα απλά αγκαλιάσε με

Καθίσαμε στο πίσω κάθισμα και με πήρε αγκαλιά.Αυτο ήταν το μόνο που χρειαζόμουν.Το μόνο που ήθελα.

Η αγκαλιά του Χρήστου.

«Μην απομακρύνεσαι από μένα Χρήστο.Σε παρακαλώ μην το κανείς.Οχι πάλι»του λέω.
«Είμαστε κακοί ανθρωποι»λέει και τον κοιταω.

«Όχι δεν ήμαστε.Και δεν είναι στο χέρι μας.Πλεον...»λέω
«Πλέον;»
«Ναι πλέον.Τωρα έγινε.Σαγαπω.Και δεν ξέρω τι νιώθεις και εσυ αφού δεν μου είπες αλλά εγώ Σαγαπω.Δεν μπορώ να το ελέγξω.Και δεν θέλω και ολας»λέω.

Νιώθω ότι κάτι έφυγε από πάνω μου και ξελαφρωσα.

«Τι νιώθω εγώ;Άστο τι νιώθω εγώ»λέει.
Τι ήταν αυτό;
«Τι εννοείς;»λέω
«Πέρσι θυμάσαι που κάναμε παρέα;»λέει
«Ναι.Και ξαφνικά δεν ξέρω τι έπαθες και αρχίζες να μου την λες.Χωρις λόγο»λέω
«Εκείνη την μέρα που σε πλησίαζα στο σχολειο...Ηθελα να σου πω ότι μου αρεσεις....»λέει
Τι;
«Και να σου πω αμα ήθελες να βγούμε.Αλλα πριν στο πω ήρθε ο Σταματης και σε φίλησε.Στο στόμα»λεει.

Θυμάμαι.Την πρωηγουμενη μέρα τα φτιάξαμε.

«Δεν το ήξερα...»λέω
«Υπήρχε λόγος»λέει
«Έπρεπε να μου το πεις Χρήστο.Επρεπε να μου το πεις.Ισως τώρα δεν θα ημασταν εδώ...»λέω.

Τι θα γινόταν αν μου το έλεγε τότε;
Θα ήμουν μαζί του;Η με τον Σταμάτη;
Αν ήμουν ,θα ημασταν μαζί άραγε μέχρι τώρα;

«Εκείνη την μέρα είπα θα σε βγάλω από το μυαλό μου.Αλλα φυσικά δεν έγινε»λεει.

Από τότε λοιπόν;Για αυτό μου μίλαγε έτσι μετά.Για αυτό άλλαξε τελείως.

«Χερομαι που δεν έγινε»λέω.
«Τι θα κάνουμε από εδώ και πέρα;»
«Με εμάς;»λέω
«Με τον Σταμάτη»λέει

Δεν ξέρω.

«Δεν μπορώ να τον πληγωσω Φαιη.Ειναι κολλητός μου.Μου στάθηκε σε δύσκολες καταστάσεις και κανείς άλλος δεν ήξερε καν.Δεν μπορώ να τον χάσω»λέει
«Τι καταστάσεις;»λέω
«Η Ευτυχία.Ηταν στο νοσοκομείο.Ειχε ένα πρόβλημα με την καρδιά της.Μια εβδομάδα έκατσε μέσα,μια εβδομάδα δεν έφυγα ούτε εγώ αλλά ούτε αυτός από εκει.Κοιμομασταν σε μια καρέκλα στον διαδρομο.Ποτε δεν έφυγε»λέω

Η ευτυχία;

«Εγώ γιατί δεν ξέρω τίποτα;»λέω.Ειμαι σοκαρισμένη αυτήν την στιγμή.
«Είπα να μην το πει σε κανέναν.Ειδικα σε εσένα»λέει.

Δεν το πειστευω.Και εγώ στον κόσμο μου.

«Τώρα είναι καλά;»λέω
«Μια χαρά.Εκανε ενχειρηση.Ευτυχως είναι όλα καλά τώρα.Περασε»λέει.

Θα ήταν χάλια.Τοσο αδυναμία που της εχει.Μονο στην ιδέα ότι μπορεί να πάθει κάτι ο Κώστας τρελενομαι.Παναγια μου.

«Τι θα κάνουμε;»λέει.
«Δεν ξέρω.Ας μην το συζητήσουμε σήμερα αυτό.Απο αύριο.Οκ;»λέω
«Οκ»λέει
«Σήμερα απλά αγκαλιάσε με»λέω και με σφίγγει.

Πάντα πειστευα ότι η αγκαλιά είναι ένας αθόρυβος  τρόπος να πεις «Ηρέμησε.Εχεις εμένα τώρα».