Μεταξύ Αγάπης και Μίσους

54-Μηπως να ζήσουμε και σε καλύβα;

«Θα πάω στην Γερμανία!Το αποφάσισα!»λέει.
«Δεν είναι Ωραια εκει»λέω
«Τότε στο Μπαλί.Ειναι φθηνά έχω ακούσει»
«Τι θα κανείς στο Μπαλί;»
«Η μάλλον θα πάω κάπου που μιλάνε αγγλικά.Ξερω αγγλικά αρα δεν θα έχω θέμα με την γλώσσα»λέει πηγαίνοντας πέρα δώθε.

«Τι λες Ζωή μου;Πουθενά δεν θα πας.Υπερβαλλεις»λέω
«Υπερβάλλω;Δεν είδες πως με κοίταξε;Λες και ήθελε να μου βγάλει τα μάτια και να παίξει μπιλιάρδο με αυτά!»

Τώρα που το λέει...

«Πάμε στην Ελβετία Καλυτερα.Φημιζεται και για την σοκολάτα της.Τι λες;»λέει.
«Με ρωτάς;»λέω
«Φυσικά.Αφου θα έρθεις μαζί μου»λέει.
«Είσαι πολύ γλυκός αλλά όχι.Δεν θα πάμε ούτε στο Μπαλί ούτε στην Γερμανία ούτε στην Ελβετία!»λέω
«Εχεις δίκαιο»λέει
Άργησε αλλά το κατάλαβε.

«Γα πάμε σε ένα νησί!Σε ένα χώριο απομονωμένοι από ολους!»

Τι ακούω θεε μου;!;!

«Ναι.Πολυ καλή ιδέα.Μηπως να ζήσουμε και σε καλύβα;Τι λες Χρήστο;Όλα καλά.Δεν πάμε πουθενά!»λέω
«Και νόμιζα με είχε συμπαθήσει...»
«Σε είχε»λέω
«Τώρα πάει!Μην σου πω έχει βάλει την φωτογραφία μου στο τοίχο και βαράει με βελάκια!»

Πολύ πιθανον....

«Και θα νομίζει ότι κάναμε και τίποτα.Να πω ότι κάναμε,δηλαδή κάναμε αλλά όχι εκει που νομίζει αυτός ότι κάναμε»παραμιλάει.
«Καλά επειδή εχεις παθει σοκ,πάω στα παιδιά και έλα εσυ μετά από λίγο.Μην μας καταλάβουν»λέω
«Έχουμε και αυτό...»λέει και φεύγω.

«.....έχουμε και τον Σταμάτη.Στο τέλος όλοι θα με μισήσουνε.Δεν θα έχουν και άδικο.Νομιζω πρέπει να πάρω αυτήν την θεία στην Γερμανία και....»

Ναι.Ακομα παραμιλάει.

«Τι λέτε;»λέω στα παιδιά.
«Πως περάσαμε το Σαββατοκύριακο»λέει η Έλενα.

Τι Σαββατοκύριακο και αυτό.Τοσα πολλά γεγονότα.Και το πιο σημαντικό,είναι με τον Χρήστο.

Είμαι χαρούμενη.Αν εξαιρέσεις αυτά που έγιναν το πρωί και αυτά που θα γίνουν όταν το πούμε στον Σταμάτη,είμαι χαρούμενη.Νιωθω διαφορετικά.

«Φαιη;»λέει  ο Σταματης.
«Ναι»λέω και με πλησιάζει.

«Σου έφερα αυτό»λέει και μου δίνει ένα κοχύλι.
Τι;
«Για μενα;»λέω
«Ναι.Το βρήκα στην παραλία και θυμηθηκα ότι Σαρεσουν»λέει.

Το θυμήθηκε;
Δεν το πειστευω...

Η Έλενα καθαρίζει το λαιμό της.

«Ίσως η Έλενα το θυμήθηκε αλλά εγώ το βρήκα!»λέει
«Αλήθεια αυτός το βρήκε.Εψαχνε τρεις ώρες»λέει η Έλενα.

Τρεις ώρες;;;
Οοο θεεεε μουυυ

Το βλέπω να γίνω καλόγρια και να κλειστώ στο μοναστήρι.

«Ευχαριστώ πολύ Σταμάτη.Ειναι πολύ ωραίο»λέω.

Έρχεται ο Χρήστος.Μιλαγε στο τηλεφωνο.

«Έλα θεία τι κανείς;Καλά είμαι και εγώ.Τι λέει η Γερμανία;»λέει.

Δεν το πειστευω.
Σοβαρολογούσε;

Τον κοίταζαν όλοι.

«Μπυρα;Ολη μέρα πίνουν μπυρα;Κρίση;Έχει κρίση και η Γερμανία;Καλά θεία σε κλείνω τώρα γιατί είμαι σχολειο.Φιλια σε οκους!»λέει και το κλείνει.

«Χάλια τα πραγματα και στην Γερμανία παιδιά...»λέει.
«Τι λες ρε;»λέει ο Σταματης.

Με κοιτάει και μετά κοιτάει τον Σταμάτη και μετά πάλι εμένα και μετά πάλι τον Σταμάτη.

«Τίποτα.Τιποτα...»
«Τελοσπαντων.Χθες ξέχασα να σου δωσω κάτι»λέει και του δίνει ένα cd.

Πάω κοντά.Βλέπω πάνω.Coldplay.Ειναι το καινούργιο τους cd.

«Το βρήκα σε ένα μαγαζί και το πήρα.Αυτο δεν είναι το  καινούργιο τους;»
«Ναι...»λέει Χρήστος.
«Θυμάμαι που το έψαχνες και δεν το έβρισκες πουθενά»

Όχι όχι όχι...
Βλέπω τον Χρήστο.Θα τον φάνε οι τύψεις.
Γιατί έπρεπε από όλες τις μέρες σήμερα να γίνει τόσο αξιολάτρευτος και γλυκός ο Σταματης;

«Σαν την καλή νονά σας νιώθω»λέει ο Σταματης.
«Τι εννοείς;»ρώτησε αυτός.
«Έδωσε ένα κοχύλι στην Φαιη.Τρεις ώρες το έψαχνε»λέει η Έλενα.

Φενεται στεναχωρημένος.

Με κοιτάει.
Τύψεις είναι το μόνο που βλέπω.