Μεταξύ Αγάπης και Μίσους

21-Οπτικη Γωνια Χρηστου

Την είδα να κοπανάει δυνατά την πόρτα του αυτοκινήτου και να μπαινει μέσα.

«Τι έπαθαν αυτοί;»λέει ο Σπύρος
«Ερωτικο καυγαδακι μυριζομαι»λέει η Έλενα και βλέπω τον Σταμάτη να μπαινει μέσα.

Τον ακολουθώ.

«Τι έγινε ρε;»
«Άσε με γιατί έχω θυμώσει!»λέει νευριασμενα.
«Τι;Μαλωσατε;»
«Δεν χρειάστηκε!»
«Τι έκανες πάλι;»λέω και γυρνάει και με κοιτάει.
«Εγώ φιλε τίποτα δεν εκανα.Αυτη!»λέει

Ελπίζω...
Όχι όχι.Δεν φταίω εγώ.Σιγουρα δεν φταίω εγώ.Εφυγα κατευθείαν μόλις κατάλαβα ότι ξεπέρασα τα ορια.Δεν έπρεπε να είμαι τόσο κοντά της.Να την ακουμπήσω.Δεν έπρεπε.

«Τι έκανε;»
«Της είπα να έρθει το Σαββατοκύριακο και να κάτσει σπιτι μου επειδή θα λείπουν οι γονείς μου»λέει λες και λέει κάτι φυσιολογικό.

Βρήκες την μέρα και εσυ!!

«Ρε μαλακα και εσυ.Πως τα πέτας έτσι αυτά;»του λέω
«Γιατί;»
«Αφού σου είπε δεν θέλει τι κανείς;»
«Εγώ όμως θέλω.Και είμαι άντρας.Εχω ανάγκες!»λέει

Όλοι φιλε όλοι....

«Την απομακρύνεις και άλλο έτσι.Οταν θέλει και είναι έτοιμη θα γίνει.Αφου ξέρεις πως είναι η Φαιη.Δεν κάνει τίποτα αν δεν το θέλει»λέω

Μόνο η ιδέα ότι θα κοιμηθούν μαζί....
Αλλά θα γίνει αυτό.Το ξέρω ότι θα γίνει.

«Και εμένα;Με καταλαβαίνει κάνεις εμένα;»λέει.
«Τώρα είσαι υπερβολικός»λέω.
«Καθόλου.Το πρωί ξυπνάω και....»έρχεται πιο κοντά μου «....κοιτάει το ταβάνι αν καταλαβαίνεις τι εννοώ»λέει σιγά.
«Έτσι πως κανείς φιλε δεν κερδίζεις τίποτα.Θα πέσεις στα μάτια της»λέω
«Άσε με και εσυ βρε Χρήστο!»λέει και φεύγει.

Μάλιστα.

Στο διάλειμμα καθώς πέρναγα την είδα μόνη της να κάθεται στα σκαλοπάτια.

Σταματάω.
Μήπως να δω αν είναι καλά;
Όχι όχι.Τι με νοιαζει.
Προχωράω.

Μόλις φτάνω στα παιδιά και τα βλέπω όλα μαζί κάνω μεταβολή και πάω κοντά της.

Δεν πρέπει να μένει μόνη της.

Καθομαι διπλα της.Με κοιτάει.
«Γιατί εσείς τα αγόρια είστε ηλίθιοι;»λέει.

Έλα μου ντε...