Μεταξύ Αγάπης και Μίσους

50-Μην με αφήσεις ποτέ από τα μάτια σου!

«Νομίζω αυτό το μέρος έγινε δικό μας πλέον»του λέω
«Κανένα πρόβλημα από την μεριά μου»λέει.

Ήρθαμε στο δασάκι πάλι.
Η ησυχία αυτήν την στιγμή είναι τέλεια ιδέα.

«Πως είσαι;»με ρωτάει.
«Τώρα Καλυτερα»λέω και βάζω το κεφάλι μου στο στήθος του.
«Η μαμά σου...»
«Ναι.Θελω να πειστευω ότι δεν μοιάζουμε»λέω
«Φυσικά και δεν μοιράζεται!»λέει

Το ελπίζω.
«Εσυ ποτέ δεν θα το έκανες αυτό στα παιδία σου.Ειμαι σίγουρος»λέει
«Όχι.Δεν θα το εκανα»
«Καμία σχέση.Καμια!»λέει.

Προτιμώ να μοιάζω στον μπαμπά μου.

«Αλλά προχώρησε με την ζωή της.Ο μπαμπάς μου οχι ακόμα»λέω
«Θα γίνει και αυτό.Ολα θέλουν το χρόνο τους»
«Το ελπίζω.Γιατι είναι καλός άνθρωπος.Ειναι κρίμα»
«Θα είναι καλά ο μπαμπάς σου.Δεν τον φοβάμαι»λέει.

«Α δεν σου είπα!Μεχρι τώρα που έφυγα ο Κώστας έψαχνε τα παπούτσια του!»
«Τα βρήκε;»
«Όχι.Του είπα εγώ που ήταν.Πολυ καλό αυτο που εκανες»λέω
«Μπηκα στο δωμάτιο του και κοιμόταν.Φοραγε....»
«Ναι ναι!Με συννεφάκια!»
«Γιατί;»ρωτάει
«Δεν ξέρω!Δεν υπάρχουν απαντήσεις με τον Κώστα!»λέω

Καθομαι πάνω του.
«Ώστε πρέπει να προσέχω δηλαδή ε;Τις θαυμάστριες σου...»λέω
«Ναι!Εχω πολλές!Χαμος σου λέω...»λέει.
«Και τι θα κάνουμε για αυτό;»λέω
«Ξέρω.Μην με αφήσεις ποτέ από τα μάτια σου!»λέει.
«Ευκολακι!»λέω.

«Χρήστο ήθελα να σε ρωτήσω κάτι.Δεν ήθελα να φανώ περίεργη πριν αλλά τώρα που είμαι το κορίτσι σου...»λέω
Με κοιτάει περίεργα.
«Τι;Είσαι το κορίτσι μου;!»λέει και πάω Μα σηκωθώ αλλά δεν με αφηνει.
«Πες μου»
«Εχεις ένα τέτουαζ στην πλάτη σου.Τι σημαίνει;»λέω
«Είναι ένα γραμμα»
«Ποιο γραμμα;»
«Το Έψιλον»

Έψιλον...
Μάλιστα...

«Τι σημαίνει;Είναι καμία πρώην σου;»λέω
Δεν απαντάει.
«Πες μου!Γιατι δεν μιλάς;»λέω
«Δεν είναι αυτό νομίζεις»λέει
«Νομίζω αυτό είναι.Ευη;Ελένη;Ποια ήταν;»λέω

Πάω να σηκωθώ αλλά δεν με αφηνει.
«Δεν μαρεσει αυτό πάντως!»λέω
«Ποιο;»
«Να βλέπω ότι εχεις κάνει Τάτου ονόματα άλλων!Και άσε με να σηκωθώ!»λέω.
«Όχι δεν σε αφήνω»λέει
«Άσε με Χρήστο!»λέω
«Θύμωσες;»με ρωτάει
«Όχι!»
«Θυμωσες.Μην μου λες όχι»λέει.

Άκου εκει!
Δηλαδή αν είχε καμία δεκαριά κοπέλας πριν από εμένα πως θα ήταν τώρα;Σαν τον Michael Scofield από το Prison Break;

«Δεν είναι κοπέλα.Η αδερφή μου είναι»λέει.

Τι;

Έψιλον....
Ευτυχία...
Πως δεν το σκεφτηκα;

«Έκανες το Ε για την αδερφή σου;»λέω
«Ναι.Τοτε που αρρώστησε»λέει.
Τι χαζή που είμαι...

«Φυσικά και το έκανες.Πως δεν το σκεφτηκα»λέω
«Γιατί ο νους σου πάει μόνο στο κακό.Και δεν ξέρω γιατί»λέει
«Ίσως γιατί περιμένω να γίνει κάτι κακό.Οπως πάντα»λέω
«Δεν πρέπει να σκέφτεσαι έτσι ζωή μου.Ετσι δεν πας μπροστά»λέει.

Έχει δίκαιο.Οπως πάντα έχει δίκιο.

«Πάντως είναι πολύ γλυκό αυτό»
«Ποιο;»λέει
«Το Τάτου με την αδερφή σου.Και ο τρόπος που φέρεσαι γύρω της.Που την προσεχεις,που  την προστατεύεις συνέχεια»λέω και τον φιλάω.

Το φιλί δεν ήταν όπως τις άλλες φορές.Εβαλε τα χέρια του στην μέση μου αλλά κάτω από την μπλούζα.Και δεν τον σταματησα.Με ανατρίχιασε ολόκληρη βέβαια αυτό.Δεν ήξερα ότι κάτι τόσο απλό θα στο έκανε αυτό.

Μετά φίλησε το λαιμό μου και το αυτί μου.

Αυτό που ένιωσα με αυτό δεν μπορώ να το εξηγήσω με λόγια.Δεν μπορώ να το περιγράψω.Δεν εξηγειται.

«Καλυτερα να σταματήσουμε»λέει.
«Καλυτερα όχι»λέω και με ξαπλώνει γρήγορα στο κάθισμα.Βγαζω την μπλούζα του και μετά αυτός την δικιά μου.

Μπορεί να μην είναι το πιο ρομαντικό μέρος αλλά δεν με νοιαζει.

Γιατί έγινε αυτό που πάντα ήθελα.Να γίνει χωρίς να το περιμένω.Να μην το προγραμματίσω.Με κάποιον που τον θέλω όπως ακριβώς με  θέλει και αυτός.Με κάποιον που θα είμαι σιγουρη ότι τον θέλω χωρίς αμφιβολίες και δεύτερες σκέψεις.

Σταματησε να με φιλάει και με κοίταζε.Μου χάιδεψε το πρόσωπο.

Ένιωθα ότι με κοίταζε λες και ήταν η πρώτη φορά που με έβλεπε.

«Γιατί με κοιτάς έτσι;»λέω
«Απλά δεν το πειστευω....»λέει και μετά με ξαναφιλησε.

Ολα άλλαξαν στην ζωή μου αυτόν τον καιρό,αλλά πρώτη φορά νιώθω τόσο ο εαυτός μου.

Οταν είμαι μαζί του νιώθω πάντα ο εαυτός μου.