Okula gitmiyordum, sadece yatağımda tavanı izliyordum. Annem sürekli yanıma gelip babamla anılarını anlatıyordu, birazda olsun kafam meşgul oluyordu. Yeni bir hat almıştım, gerçi telefona bakacak halim dahi yoktu. Orası ayrı bir ironiydi.
Esin: Ilgar, kavga çıkardı.
Göknil: Sevdiği kız içindir.
Esin: Yok, dövdüğü çocuk Sanem'le senin arkandan konuşuyormuş.
Esin: Sanem'e demiş ki, kız evde artık kimlerin altına giriyor bilinmez.
Esin: Ilgar da bunu duyunca, çocuğun ağzına sıçtı.
Esin: Ilgar'dan bahsediyoruz sonuçta, arkadaşı için yapabileceğini sanmıyorum.
Esin: O hayatına kız sokmaz ki.
Göknil: Sevdiği kızla bağlantıyımdır.
Göknil: Ondandır.
Uygar: Ne demek ulan o çocuk sana laf atmış?
Göknil: Tebrikler, Esin.
Göknil: Şu halimle illa ki okula gelmem mi lazımdı?
Göknil: Ben gelene kadar, Uygar'ı tut. Sadece gelip Uygar'ı alıp gideceğim. Ulan her şeyi geçtim, bilmiyor musun sen bu çocuk deliriyor? Ne diye gruba yazdın ki.
Telefonu hemen bırakıp, lacivert bir kazak ve siyah bir kot giymiştim. Kot ceketimi alıp, iç cebine para ve telefonu giyip aşağı kata indim. Sonra çorap giymeyi unuttuğumu fark edip geri çıkmıştım, çorapları giyip hemen botları giyip evden çıkmıştım. Okula yürüme mesafesi azdı fakat, servisle gidilip gelmek zorunluydu.
Okula vardığımda güvenliğe gülümseyip, içeri geçmiştim. Koskoca okula haftalardır gelmeyip şimdi geliyor olmak, tuhaftı.
Ilgar'ın patlamış kaşını görmemle gözlerim dolmuştu. Hemen arkamı dönüp gözlerimi silmiştim. Sonra okul binasına girecekken kolumdan hızla tutuldum. Bir anda geri çekilip döndürülünce neye uğradığımı şaşırdım. Ilgar'ın yüzünü görünce şaşırdım.
"Kolumu bırak, Ilgar." dedim
"Ne yaptığınu sanıyorsun sen, kaç kere evinize geldim haberin var mı?" diye sordu.
"Kusura bakma, kriz geçirmişken senin eve gelmenle uğraşmam gerekirdi. Haklısın."
"Ulan öldüm ben, ne bu atar?" dedi.
"Sen ölmezsin, ben ölürüm sen ölmezsin Ilgar. Çünkü seni üzen koskoca bir etken yok." dedim.
"Ah, pardon vardı ya, şu sevdiğin kız." diye gülmeye başladım.
"Ne biliyorsun sen?" diye sordu. Gözlerinin içine bakarak, oyunumu bitirmenin sonunun geldiğini anladım.
"Anonimin ben olduğunu biliyorum." mırıldandım. Sonra arkamı dönüp, hızla okula girdim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
gelmeyenin gelişi|texting
Nouvelles→tamamlandı Bana, onun ve benim biz olma ihtimalimiz imkansız geliyordu. Ama imkansız diye bir şey, yoktu.
