His Secret Wife

Chapter 26 #KehanCouple

Luhan's POV

Nandito kami ngayon sa kalsada. Bad trip talaga.
Ang hirap i-track ng resort na 'to.

"Baka nasa isang isla 'to?" singit ni Jin.
"Guys tingnan niyo!"
"Ano ba 'yan Taehyung. Nasa life and death situation na tayo e nakuha mo pang mag-net?!"

"OA no naman Suga. Look tingnan niyo."

Argh. Bakit ko ba kasi sinama ang mga 'to.

"Teka bakit niya fini-film ang sarili niya?" dinig
ko.
"Woa! Scandal ba 'yan?!" kadarating na sigaw ni
Jimin.

"Palibhasa puro ka libog!"
"Tama na nga 'yan. Tayo na," ani ko.
"Wait tingnan mo muna 'to!"

"Ano ba kasi 'yan?"
"Si Jungkook."

Lumapit naman kaagad ako.
Nakita kong si Jungkook. Fini-film niya ang sarili
niya.

"Annyeong. Alam kong maraming nagtataka sa post ni Luhan kung bakit nawawala si Kera. Una sa lahat. Gusto kong humingi ng patawad. Ayoko ng ganito. Nakokonsensya na ako. Dude. Alam ko galit ka sa'kin pero ayoko pa dinf magsorry. Kera sana matanggap mo ang sorry ko. Ayokong masaktan ka pa. Hindi ko sinasadya. Akala ko magiging okay lahat kung ipakasal ka sa'kin. Pinilit lang din ako ng dad mo. Sorry. Masasabi kong ang video na ito ay para din sa inyo haters.
Please stop bashing Kera. Mahal nila ang isa't isa," iyak niya.
"Shit."

"Nagwala siya nung kinulong namin siya. She even hurt herself. Hindi siya kumakain hanggang ngayon. Paulit-ulit niyang sinasabi sakin na si Luhan lang ang mahal niya. So please. Support them. Ayoko ng masaktan si Kera."

"Hyung."
"Tulungan natin sila. Na hindi matuloy ang kasal namin ni Kera. Help your bias. Exo-l's and also to our armies. Lets love one another. Kailangan ko ang tulong niyo. I mean we need you guys."
"Luhan dude. Hinihintay ka ni Kera. Pumunta kaagad kayo sa Paradise Beach. Mamayang 2pm na ang kasal namin. Bilisan mo. Ipapaubaya ko na sa'yo si Kera."

"Fuck! Naloko tayo ng tanda na 'yun qh!"
"Tara na!" sigaw ko.

Kera's POV

"My daughter," hikbi ni mom.

Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. Nagising nalang ako na nakabihis na ako. Nitong gown na 'to. Masakit lang kasi hindi ito yung kasal na pinapangarap ko.

"My poor child," hikbi niya.
"Mom I'm happy to see you," pilit kong ngiti.

"Bakit mo sinasaktan ang sarili mo anak?" punas niya sa mga luha ko.
Napailing naman ako.

"Mom tahan na. Kasal ko na ngayon," ani ko.
"Anak. I'm here."

Hindi ko na kinaya. Umiyak lang ako sa dibdib niya.

"Bakit mom? Kung kelan na nagugustuhan ko na ang malignong 'yun. Dun pa naging komplikado ang lahat. Mom nagkakagusto na ako kay Luhan," iyak ko.

"Tatakas tayo," bulong niya.
"No mom. Mapapahamak ka lang. Gaya ni grandyaya," iyak ko.

"Mom pagkatapos ng kasal na 'to. Ikamusta mo
ko kay Luhan ha," hikbi ko.

"Kasi nung huling usap namin. Alalang-alala yun
sakin," hikbi ko. "Dinaig ka pa niya mom."

Pinilit ko namang tumawa.

"You know what mom. Marami akong napuntahan
na lugar sa Jeju. Ang ganda dun," hikbi ko.

"Tapos mom si lola 'yung sinasabi ko. Ipapakilala kita sa kanya. Alam mo bang ang ganda ng experience namin dun," ani ko.

Napahikbi pa ako lalo.
Luhan mahal na kita pero bakit ganito? Alam mo ba g namimiss na kita? Hinahanap-hanap ko' yung mga araw na tinatawag mo kong stupid.

Naiinis nga ako dati kaso ngayon bakit hinahanap-hanap ko na? Baliw ka Luhan. Bakit mo ginugulo ang buhay ko kahit wala ka dito.
Ang daya naman e. Hindi mo man lang ako hinanap.

"Madaam. Magsisimula na po ang kasal."
"Anak," saad sakin ni mom.

Tumayo naman ako at nagpunas ng mukha ko.
Sinamahan na ako ni mom at ng event krganizers. Nasa dulo na kami ng red carpet.

"Kayo ba nag-organized nito?"
"Opo younglady."

Sa gilid ng aisle. Pinuno ito ng mga cherry blossom tree.

"Anak your dad. Hindi niya talaga kinalimutan ang dream wedding plan mo na ganito."

Napangiti naman ako. Akala ko hindi na talaga ako iniisip ni dad.
Biglang tumugtog ang kanta.
Nangangatog ang mga tuhod ko. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko.
Pero bigla nalang akong natigilan nang may nagsisigaw.

"ITIGIL ANG KASAL!"
"Who are they?"

Ang daming mga babae. Sino sila?

"Kehan! Kehan! Kehan!"
"Kera wag mong papansinin 'yan," hila sa'kin ni dad.

"Dad? Sino sila?"

Hinila naman ako ni dad at dinala na sa mismong altar kung saan naghihintay si Jungkook.

"Waaaaaaaaaaaa!" sigawan mula sa labas.

"Father, please continue. I want this ceremony to be finish as soon as possible!"

Nakatitig lang sa akin si Jungkook. Alam ko parang nalulungkot din siya. Hindi ko alam kung bakit.  Nang biglang may sumipa ng pinto.

"ITIGIL NIYO ANG KASAL!"

Halos malaglag ang panga ko.

"Luhan?" mangiyak-ngiyak kong sabi.
"Ibalik niyo sa'kin ang asawa ko," titig niya sa'kin.

Binitawan ko kaagad ang boquet na hawak ko at tumakbo patungo sa kinatatayuan ni Luhan.
Niyakap ko siya kaagad.

"Akala ko hindi mo ko hinanap. Akala ko hindi--"
"Stupid! Ni minsan hindi ka nawala sa isip ko. Pinag-alala mo ko."
Umiyak naman ako.

"Nandito na ako. I will fight for you Kera. Ngayong mahal na kita. I love you more than my life."
"I love you too."