His Secret Wife

Chapter 40 #TheAccident

Jin's POV

"I'm happy for them," sabi ko.
"Then, why are we following them?" inis ni Rapmon.

"To celebrate!" tawa ni Taehyung.

Hindi ko din alam kung bakit sumama ako sa trip nila. Taehyung decided to follow Kera and Luhan. Wala din kasi kaming magawa.

We're at the bar hanging out with some common friends nang nag-vibrate ang phone ko.
It's mom.

Lumabas muna ako.

"Jin, son."
"Is there any problem, mom?"

"I'm worried."
"Saan?"
"Huli ko na nalaman."

Kinuwento lahat ni mom ang past life ni Mr. Lazerna at Mr. Xi.
For sure, nagkakagulo na sa party nila.

Sinabihan ko naman sina Taehyung na kailangan namin umalis after I received a text from Mrs. Lazerna na they left Kera alone to the venue.
Mom was right, nagkagulo nga sa party nila.

"I will call you!"
"Jin, teka!"

Sumakay na kaagad ako sa taxi cab.
I need to go there right now. Hindi ko alam kung okay lang ba si Kera.

Hininto naman ng driver ang cab. Nasa tapat ako ng hotel pero nasa second lane pa.
Pero the heck! Maling lugar ata ako ibinaba.

Nakakainis! Ewan ko ba kung bakit ako pinababa ng driver na 'yun. Ayan tuloy naglalakad ako ng mag-isa dito.

"What the heck Jimin! Saang hotel ba 'yan?! Nawawala na siguro ako!"
"Ano? Send mo location mo Jin!"

"WHAT? HINDI KO NGA ALAM! HINDI KO ALAM!" sigaw ko habang tinutok tong hawak kong phone sa bibig ko.

Nabitawan ko naman bigla 'tong phone ko. Si Kera ba 'yan?
Umiiyak lang siya habang yakap-yakap ang sarili niya. Fuck si Luhan ba 'yun? Nakita ko namang sumakay na ito sa kotse. Nag-away ba sila?
Dali-dali ko namang hinakbang ang mga paa ko.

Nakita ko naman ang paghakbang niya sa kalsada. Nilingon ko kaagad ang traffic light.
Fuck naka-green light na.

"KEEEEEEEEEERA!"

Nangangatog naman ako sa kinatatayuan ko.
Nakita kong nakahandusay sa kalsada ang bestfriend ko. Tumakbo ako kaagad.
Bumaba naman din ang driver na nakabangga sa kanya.

"Keraaaaaa wake up!"
"Lets go!"

Kinarga ko naman siya kaagad at agad din sumakay sa kotse ng nakabundol sa kanya.

"Shit Kera! Please!"

Wala na siyang malay. Punong-puno na ng dugo ang damit ko. Shit Kera please. Wake up.
Dinial ko kaagad ang number ni Jimin.

"NAAKSIDENTE SI KERA!"
"Whaaat? Paano?!"
"Itetext ko mamaya kung saang ospital!"

Agad naman namin siyang dinala sa emergency room.

"KERA LUMABAN KAAA!"
"Call the surgeon, asap! Prepare the OR!"

Napahilamos lang ako sa mukha ko. Balisang-balisa ako.
Itinakbo na namin siya sa OR.

"She's unconscious. Her vitals is not stable!"
"Proceed to the OR now!!"

No, Kera. Please lumaban ka. Lumaban ka!
Napaupo lang ako sa sahig habang sinasabunot ko ang buhok ko. Kung tinawag ko siya kaagad.
Hindi sana mangyayari 'yun. Kung nakita ko siya kaagad. Hindi sana siya masasagasaan. It is all my fault!

"Jin!" bungad nila.
"Anong nangyari? Paanong nandito si Kera?" tanong nila.
"Ewan ko. Fuck its all my fault," iyak ko.

Niyakap naman ako ni Taehyung.

"Anong nangyari?"
"Nabundol siya ng kotse. I was too late to save her!" iyak ko.

"Walang may kasalanan Jin," ani ni Suga.
"Mabuti pa ipaalam natin 'to kay Luhan!"

Bigla ko namang naalala 'yung kanina. Kung paano niya iwan si Kera nang basta basta lang. Pinaiyak pa niya si Kera. Kera even tried to kill
herself just for that bastard! He will really pay for this!

Narinig ko namang may kausap si Rapmon.

"ANONG SABI MO? SO AKALA MO TALAGA NA PRANK LANG NAMIN 'TO? NAAKSIDENTE ANG ASAWA MO GAGO."
"WALA KA NG PAKIALAM? WHAT?! HAYOP KA."

"SIGURO. MALING TAO ANG TINAWAGAN KO. GAGO KA LUHAN. HUWAG NA HUWAG KANG MAGPAPAKITA SA'KIN. BABASAGIN KO TALAGA ANG BUNGO MO HAYOP KA," galit na bulyaw ni
Rapmon.

"Anong sabi?" ani ni J-hope.
"Wala daw siyang pakialam."
"WHAT?!"

Magbabayad sakin ang gagong 'yun.
Napasuntok nalang ako sa pader sa sobrang galit. Hindi ko siya mapapatawad.

"Paano 'to. Teka tawagin natin si Jungkook!" sigaw ni Suga.

"Buti pa tawagin natin siya para malaman din 'to sa parents ni Kera."

Naguguluhan na ako.
Kera please. Please be strong.

******

Jungkook's POV
"Jungkook oppa! Where are you going?!" tanong sa'kin ng kasama ko sa bagong school ko dito sa Korea.

Agad na akong sumakay sa kotse ko. Binilisan ko ang pagtakbo kahit na sinusundan na ako ng police dahil sa pag-oover speeding ko.
Kailangan ako ni Kera. Kailangan niya ako.

Bumaba na ako kaagad sa airport at agad na tumakbo papasok sa loob.
Buti nalang at nakakuha agad ako ng ticket papuntang China.
Kera please. . Nandito pa kaming nagmamahal sa'yo.

*******

Jin's POV
"The patient is now stable but as for now. Badly to say that she could be either in coma if still she's unconscious until tomorrow."

Napasapo nalang ako sa noo ko. Ano bang nangyayari ngayon? Masaya naman siya e.
Palagi ko siyang pinagmamasdan mula sa malayo. Nakikita ko naman kung gaano ka saya niya kasama si Luhan. Akala ko hindi na matatapos 'yun.

"Noooona," iyak ni Taehyung.

Wala sa'min ang kumibo o nagsalita man lang.
Tanging iyak lang ni Taehyung ang naririnig namin ngayon. Kera is really special para kay Taehyung. Nakahanap kasi si Taehyung ng ate na
malalapian niya. And Kera made him feel na importante din si Taehyung para sa kanya.
Niyakap ko nalang si Taehyung. I don't know why I'm doing this crap. Siguro masyado lang akong nalungkot sa mga nangyayari ngayon.
Sabay kaming pumunta sa room na pinaglipatan kay Kera. Tahimik lang kaming nakatayo sa sulok. Pilit na pinipigilan ang mga luha namin.
Simula nung lumipat kami sa Junwoo. Ang laki nang pinagbago naming lahat. Hindi na kami yung grupong nilalayuan ng iba at kinatatakutan.

Pinalabas niya ang totoong ugali namin.
Natutuhan namin ang tumawa at maging kwela sa isa't isa. Minsan nahahawa na kami sa kabaliwan ni Taehyung. Masasabi kong dahil 'yun
kay Kera. Ang laki nang naging parte niya sa Bangtan. Kera
kung nakikita mo lang kung paano umiyak ang mga gagong to.

Matatawa ka lamg siguro bigla.
Bumangon ka na diyan please. Hinihintay ka na namin.

"KERAAAAAA," bungad samin ng mom niya.
"Anaaak. Paano 'to nangyari? Anak! Gumising ka!"

"It is all my fault," iyak ni chairman.
"It is all my fault. Kera, anak!!"

Napayuko naman ako. Pansin kong umiiyak na silang lahat. Ang kaninang mga luha na pinipigilan namin e bigla lang tumulo bigla.
Kera ginagawa mo naman kaming timang e.
Gumising kana diyan.
---------