i hate that i love him

22

*vanuit joan*

"STOP IT, HET IS OVER ALWEER" boem ik zei de woorden die ik nooit wou zeggen. Ik schrok van mezelf. Wat zal iedereen wel niet van me zeggen. Je kan de leukste jongen van de hele school/wereld krijgen en jij maakt het uit. Maar hij zoende iemand anders. Allerlei gedachtes draaien in mijn kop. We hebben amper 4 weken en nu dit alweer. "JOAN" hoorde ik isha achter me roepen. "Ja" snikte ik. "Wat is er nou?" Vroeg ze. Hoe durft ze. "wat is er nou, ik zal het je uitleggen. Mijn perfecte boyfriend, zoende met de grootste slet die er bestaat. DAT IS ER" gilde ik huilend uit. "Je liet het hem niet eens uitleggen, dus je weet niet wat er echt is gebeurd. Jezus bitch ik wist niet dat je boos werd" zei isha arrogant tegen mij. Wow, bitch? Isha? Het mooie, rustige meisje. Ineens arrogant. "Waarom doe je zo?" Vroeg ik verbaasd. "Zo ben ik nou eenmaal, je dacht zeker dat je vrienden had mooi niet hahah" zei lachte gemeen en liep hikkend van het lachen weg. Nu heb ik niemand meer. Mijn enige (nep) vriendin is ervandoor.

*vanuit isha*

Ik schrik op, ik zie Jake daar staan. Met een dichtgeplamuurde Barbie pop. Ze kijkt onze kant op, en ineens trekt ze Jake naar zich toe. "Wat is er?" Vraagt Joan en draait zich om in de richting waar ik naar kijk. Ik zie de pijn in haar ogen staan, ze is bedrogen. Ze rende naar Jake toe. Ik zag hoe ze een eindje verderop stonden te praten, nou ja praten eerder huilen en schreeuwen. De Barbie pop kwam mijn kant op. "Ik weet dat je Zag dat ik begon, maar O wee als jij dit tegen Joan zeg. Want ik ken je geheim meid, dan zal iedereen je geheim weten. Je zult je nu vast afvragen hoe ze me überhaupt kent. Ik leg het je uit.

~FLASHBACK~

"Er komt een nieuw meisje bij jullie in de klas" hoor ik de leraar zeggen. Net op het moment dat hij dat zei, klopte iemand op de deur. "Hoi ik ben Sophia" zei ze toen ze binnen kwam. "Hai" zei de leraar aardig. " je mag naast isha gaan zitten" zei hij tegen haar. Vanaf dat moment werden we vriendinnen, beste vriendinnen.

Meestal spraken we af bij haar, of ergens in de stad. Nooit bij mij. Omdat mijn vader aan de alcohol zit, hij is verslaafd. En hij doet dingen met me wat niet mag.

Op een regenachtige avond, ging de bel. Ik hoorde dat mijn vader die stomdronken was naar de deur ging. "Hey PRETTY girl" hoorde ik hem zeggen. "Uhm hai ik kom voor isha" zei ze. "Als het goed is zit die nietsnut boven" antwoorde mijn vader.

Ze liep door het huis, en kwam aan bij de trap. Ze liep naar boven en klopte op mijn deur. "Is dit de reden waarom je me nooit toelaat in jou huis" vroeg ze geschrokken. "Ja" antwoorde ik. Overal waar het leeg was lagen blikjes en flessen drank. Dus ik wilde niet graag dat mensen bij mij over de vloer kwamen. "IEUW" schreeuwde ze toen uit. En ze rende weg en kwam niet meer terug. Nee serieus ze verhuisde en liet niets meer van haar horen. Ik had van haar verwacht dat ze terug zou komen en me zou helpen maar ik heb me in haar vergist.

~einde flashback~

Deze Barbie pop was Sophia. "Wie weet of het nog zo is" vroeg ik haar. "Ik, ik heb een oude kennis wonen daar en die ging een keertje langs dus pas maar op meid" antwoorde ze Bitchie terug. "Uh okee wat moet ik doen?" Vroeg ik haar. "Laat Joan op een arrogante manier vallen" legde ze me uit "bye" en tevreden liep ze weg.

*vanuit joan*

Ik liep naar m'n scooter en racete naar huis. Ik kwam aan bij mijn kamer en ging voor de spiegel staan, wat is dat meisje in de spiegel lelijk. Ik haat mezelf, ik kan het niet meer en ik keek naar m'n arm. Ik zag de littekens nog vervaagd zitten. Ik wil niet weer snijden, ik wil niet meer leven. Ik wil niet meer in deze hel leven. Alles ben ik verloren of kwijt geraakt. Vroeger was ik het stille meisje dat van dansen hield. Dansen was het antwoord. Dansen heeft me erdoor heen gesleurd. Door dansen leef ik nog, maar niet voor lang. Ik heb mijn besluit genomen. Ik wil niet meer leven.

Ik pakte pen en papier en schreef eerst een brief naar mijn ouders:

Lieve pap en mam,

Ik wil jullie bedanken voor de perfecte jaren met jullie. Jullie wisten niet in wat voor hel ik leefde, elke dag Op school werd ik gepest. Dag in dag uit kut opmerking naar mijn hoofd geslingerd. Ik werd geslagen en geschopt, er werd op me gespuugd alsof ik een levenloze straat tegel was. De grootste pestkop was Jake. De dag dat jullie hem in huis namen, leek mijn wereld in te storten. Maar in plaats van in te storten, werd het beter. Hij was verliefd op me en ik op hem. We hebben 4 weken een relatie gehad. De mooiste tijd van mijn leven sinds mijn ouders en zusje zijn overleden. Ik kreeg zelfs vrienden op de academie, maar niet voor lang natuurlijk. Vandaag zag ik Jake in de stad zoenend met een ander meisje. En alweer stortte mijn wereld in, en inplaats van een vriendin te hebben die me zou steunen liet ze me keihard vallen. Ik ben iedereen weer kwijt. Mijn leven heeft geen zin meer, dus waarschijnlijk als jullie dit lezen ben ik er al niet meer. Maar nee mijn zelfmoord heeft niks met jullie of met Jake te maken maar puur met mij. Ik ben niet zoals iedereen nee ik ben anders.

Ik hoop dat jullie me niet vergeten

Ik hou van jullie

X jullie adoptie dochter Joan

En ik schreef er ook een aan isha:

Lieve isha,

Bedankt voor de paar dagen, die je hebt meegemaakt met mij.

Bedankt alsof je wou doen dat ik er niet alleen voor stond.

Bedankt voor de vriendin die je was.

Maar je hebt me net zoals iedereen laten vallen, ik kan het begrijpen hoor. Ik ben raar.

Dus heb ik de beslissing genomen om niet meer te leven. Ik ga je missen en ik hoop dat je me niet vergeet! Ik hou van je

X je vriendin Joan

En Jake die kon stikken.

Ik deed mijn mooiste kleding aan om goed te sterven. Ik pakte mijn spitzen. En rende naar een klif in het bos. Ik deed mijn schoenen uit en mijn spitzen aan. Ik keek nog een keer achterom, en ik liep naar de klif toe. "Wat doe je" hoorde ik een geschrokken stem zeggen. Jake. "Ik wil een einde gaan maken aan mijn leven dat zie je toch" riep ik boos. "Neeneenee" schreeuwde Jake huilend. Hij pakte mijn arm en trok me weg van de klif. "Waarom" vroeg hij huilend. "Omdat ik niemand meer heb, jij bent weg en isha is weg. De rest geeft niet om me. Ik wil bij mijn familie zijn. Ik wil je bedanken voor de mooie avond op het strand. En de perfecte 4 weken, het was geweldig." Ik ging recht staan en rende naar de klif. "Ik hou van je Jake" fluisterde ik, en ik sprong. "Neeeeeeeeeeeeee" hoorde ik Jake nog gillen. En ik viel met een klap neer.

--------------------------

Oeehhhh spannend!!! Is Joan dood of niet?

Bedankt voor meer dan de 1k!!

VOTE & COMMENT PLEASE X

ILOVEYOUGUYS❤️

XOXO ILSE