it hurts, so much!

Coming out!

Het is de dag voor de begrafenis, en ik ben best wel nerveus. Ik heb nog nooit een begrafenis bijgewoond en weet ook niet hoe het zal gaan. "Zal ik het doen?" Ze zegt vast nee maar ik moet vragen of Zoey mee wil naar de begrafenis, dit kan ik niet zonder haar overleven.

Hannah: ik weet dat je niet kan maar ik moet het even vragen. Wil je morgen mee naar de begrafenis

voor mij.

Een hele last valt van mijn schouders nu ik op send heb gedrukt.

10 minuten later

Zoey: ja natuurlijk ga ik met je mee.

Ik voel mijn mond al open vallen.

Hannah: Ik had niet verwacht dat je nog ja zal zeggen, vooral omdat het in zo een korte tijd is. maar dankjewel.

op een of andere manier ben echt blij dat ze mee gaat. "papa, mag Zoey mee naar de begrafenis?" vraag ik aan mijn vader. Even checken of het eigenlijk wel mag. Hij kijkt me even denkend aan en zegt dan " tuurlijk mag ze mee, ik bel je tante wel of zij nog een plek in de auto heeft." Ik voel me zo opgelucht. Maar toch heb ik het gevoel dat dit de laatste keer zal zijn in een hele lange tijd dat ik haar te zien krijg. Ik heb Zoey daarna nog geappt, hoe laat het is en dat ze kan meerijden met ons. nog steeds heel neutraal en anders tegen mij.

"Pap, jij zij toch de laatste keer tegen mij dat je dacht dat ik gay was?" vraag ik opeens uit het niks aan mijn vader. Ik zie een kleine glimlach op zijn gezicht verschijnen. " Ja, hoezo?" Dat is een hele goede vraag, ik weet zelf niet eens waarom ik dat vroeg. Gaat dit dan het moment zijn dat ik uit de kast kom naar mijn ouders toe? " Uuhhmm... Nou, het is misschien niet de goede tijd ervoor maar je had soort van gelijk." Zegt ik opeens, met het gevoel dat ik het nu wel kan vertellen. Maar alleen nog tegen mijn vader dan. " Ik wist het! Maar hoe bedoel je met soort van?" " Hè, hoe weet jij dat nou?!" Komt een beetje bot uit mijn mond. " Sorry, ik bedoelde dat niet zo bod. Ik ben gewoon verbaast!" Zeg ik er nog achteraan. " Geeft niet schat maar hoe bedoel je nou met soort van?" " Nou het zit zo ik heb niks met labels, maar mensen willen het om het beter te begrijpen. Mijn Label is panseksueel. Dat betekent dat ik op elke geslachte kan vallen ongeacht wat hun label is. Makkelijker gezegd. Ik val niet op uiterlijk maar op persoonlijkheid." Eindelijk, dat is er uit. ik voel een enorme last van mijn schouders vallen. Ik zie mijn vader begrijpend kijken naar mij met een hele grootte grimlach op zijn gezicht. " Ik ben trots op je dat je dit verteld hebt aan mij. Nu de rest nog."

Ik kijk om en zie opeens mijn moeder staan. " Nou dat hoeft ook niet meer!" zeg ik op een sarcastische toon. " Ik heb alles gehoord schat, ik ben trots op je. En dat je het weet ik wist het ook al, je oma zij het ook altijd tegen mij." Mijn mond valt wijd open. "HOE KAN IEDEREEN DIT WETEN BEHALVE IK!!" Zeg ik op zo een harde toon dan mijn zusje nu ook binnenkomt. "Wat is er? Waarom schreeuw je zo?" vraagt Leyla. " Zeg het maar pap, ik heb vandaag genoeg gezegt." Zeg ik tegen me vader die de hint begrijpt. Mijn vader legt alles uit. " Ooohhh, dat wist ik niet." "EINDELIJK, IEMAND DIE HET NIET WIST!!" zeg ik veel ste hard. Maar dit keer op een leuke manier.

Ja Ja, daar is het dan mijn coming out story. Niet bijzonder zoals je al had gelezen. Maar toch belangrijk in het verhaallijn. En ik wil iedereen bedanken voor de stemmen en de reacties. Ook niet te vergeten dat jullie dit überhaupt lezen. 

Tot volgend hoofdstuk.